พ่ายรักเมียในนาม(จบ) นิยาย บท 464

ทันใดนั้นเขาก็วางสายจากฉัน อีกทั้งโทนเสียงก็ช่างเย็นชา

แต่ฉันค่อนข้างมั่นใจว่าเขาไม่ใช่ว่าไม่สนใจ ถ้าเขาไม่สนใจในตัวฉันเลยจริง ๆ เขาคงไม่มีเหตุผลที่จะขับรถกลับมาและบอกว่าไม่อยากฟังฉันอธิบายแบบนี้หรอก

ดูเหมือนเขาจะงอนฉัน และอยากให้ฉันปลอบเขาสักหน่อย

หวังว่าที่ฉันเดามันจะถูกต้องนะ

หลังจากที่ฉันคิดแล้วคิดอีก ก็โทรไปหาสีชิงชวนและเขาก็รับสายทันที

ถ้าเขาไม่สนใจฉันจริง ๆ เขาก็คงจะไม่รับสายฉันหรอก

“สีชิงชวน” ฉันแกล้งทำตัวน่าสงสาร เสียงของฉันดูขึ้นจมูกเมื่อพูดออกมาด้วยเสียงแผ่วเบา ทำให้รู้สึกเหมือนกำลังร้องไห้อยู่ “ฉันเพิ่งจะข้อเท้าเคล็ด เดินไม่ไหวจริง ๆ”

เขาที่อยู่อีกฟากของโทรศัพท์ไม่ได้พูดอะไรออกมา ฉันเลยพูดขึ้นมาอีก “ฉันไม่ได้เอากระเป๋าสตางค์มา ในมือถือเองก็ไม่มีเงินแล้ว ตอนนี้ทั้งเนื้อทั้งตัวฉันไม่มีเงินสักบาทเลย จะนั่งแท็กซี่ก็นั่งไม่ได้”

“อย่าทำให้ตัวเองอับจนหนทางขนาดนั้น เดี๋ยวคุณก็หาวิธีได้เอง” ได้ยินเสียงถอนหายใจของสีชิงชวน เขากำลังจะวางสาย ฉันจะต้องรีบคิดวิธีโดยด่วน

ฉันกำลังเดินอยู่บนฟุตบาทในขณะที่กำลังคุยกับเขา ในตอนที่กำลังคิดถึงเรื่องอื่นก็เผลอก้าวเท้าพลาดจนอดไม่ได้ที่จะส่งเสียงร้องออกมา แต่ยังดีที่ฉันไม่ล้มลงไป

สีชิงชวนที่อยู่ในสายก็รีบถามในทันทีว่าฉันเป็นอะไรไป ?

เพียงแค่ประโยคเดียว ถึงแม้จะดูไม่ออกว่าเขาตกใจอยู่หรือเปล่า แต่ก็ดูให้ความสนใจฉันในช่วงพริบตา ฉันแกล้งทำเป็นตกใจและบอกสีชิงชวนไปว่าเพิ่งมีคนเอากระเป๋าของฉันไป เฮ้ เขากลับมาแล้ว นายอย่าเข้ามานะ จากนั้นฉันก็วางสายโทรศัพท์ไป

ฉันแกล้งทำเป็นว่าเจอโจรบนถนน หวังว่าละครเรื่องนี้ที่ฉันกำกับและแสดงเองจะสามารถหลอกสีชิงชวนได้

เฉียวอี้เคยพูดว่าการแสดงของฉันมันดูตั้งใจเกินไป ฉันเองก็ไม่รู้ว่าจะสามารถหลอกเขาได้ไหม หรือว่า ตัวเขาจะยอมให้ฉันหลอกด้วยความเต็มใจกัน ?

ฉันวางสายโทรศัพท์และรออยู่ที่เดิม จริง ๆ แล้วฉันก็ค่อนข้างกระวนกระวายใจ ฉันไม่มั่นใจเลยว่าสีชิงชวนจะกลับมาหาฉันไหม

และไม่รู้เลยว่าการที่ฉันเพิ่งจะหลอกสีชิงชวนว่ามีคนเลวเข้ามา ตอนนี้ก็ได้พาคนเลวเข้ามาจริง ๆ

ฉันกำลังรออยู่ที่จุดเดิม ทันใดนั้นก็มีรถคันหนึ่งที่ขับไม่ช้าไม่เร็วมาอยู่ที่ข้างฉัน ในตอนแรกฉันไม่ได้สังเกตเห็นพวกเขาเลย แต่เมื่อฉันวางสายและเดินตามทางไปเรื่อง ๆ จึงพบว่ามีรถคันหนึ่งที่อยู่ไม่ไกลจากฉัน

ฉันมองไปในรถคันนั้น และในรถรวมถึงคนขับรถเป็นผู้ชายทั้งหมด และพวกเขาก็มองมาที่ฉันด้วยสายตามุ่งร้าย

ทันใดนั้นฉันก็นึกขึ้นได้ว่าวันนี้ฉันใส่กระโปรงสั้น เป็นกระโปรงลายดอกไม้ที่รัดบริเวณต้นขาและบั้นท้ายความยาวเหนือเข่า

กระโปรงตัวนี้ของฉันจะทำให้เห็นรูปร่างส่วนเว้นส่วนโค้งของบริเวณช่วงล่างได้อย่างชัดเจน ความยาวขาของฉันเองก็ค่อนข้างดูดี ทั้งยาว ผอม ขาว และตรงสวย ดึกดื่นป่านนี้กลางถนนแบบนี้ไม่แปลกใจเลยทำไมถึงถูกพวกคนไม่ดีจ้องมอง

ฉันรีบเดินไปไม่กี่ก้าว รถของพวกเขาก็เริ่มขับเร็วขึ้นมา

ถ้าหากฉันหยุด พวกเขาก็จะขับรถช้าลง

เพราะแบบนั้นคนที่อยู่ในรถกำลังเล็งมาที่ฉันโดยไม่ต้องสงสัยเลย

ฉันควรจะกลับไปเฉียวอี้ไหม ? ฉันอยู่ที่สี่แยกไม่ไกลจากโรงแรมมากนัก ถ้าวิ่งกลับไปหล่อนตอนนี้ก็ยังคงทันอยู่

ฉันกำลังจะหมุนตัวกลับ จู่ ๆ รถคันนั้นก็จอดที่ข้างฉันพร้อมกับเสียงเอี๊ยดอ๊าด หลังจากนั้นก็มีคนสองคนลงมาจากรถแล้วเดินมาหาฉัน

ฉันหันกลับแล้ววิ่งออกไป แต่กลับได้ยินเสียงวิ่งตามหลังมา ความเร็วของพวกเขานั้นเร็วกว่าฉันมาก

มีใครบางคนบีบข้อศอกของฉันไว้ แล้วพูดออกมาด้วยเสียงแผ่ว ๆ “น้องสาวนี่คงเป็นโชคชะตาแน่ ๆ น่าเบื่อมากเลยกว่าจะเจอใครสักคน ไปกันเถอะ ขึ้นรถ พี่ชายอยากจะคุยด้วยสักหน่อย”