พ่ายรักเมียในนาม(จบ) นิยาย บท 476

หลังจากที่เล่นวิดีโอเสียงเสร็จ ฉันก็คิดว่าดูเสร็จแล้วจะปิดทันที แค่นี้ก็พอแล้ว

เพราะของปลอมยังไงก็คือของปลอม ยิ่งนานปัญหาก็จะยิ่งเปิดโปงออกมามากขึ้น

อย่างไรก็ตาม ตอนนี้เซียวซือกำลังคลุมศีรษะของเธอไม่กล้ามองมาที่ฉัน ดังนั้นฉันจึงได้แต่โค้งตัวให้ต่ำลงและเดินออกไปเงียบๆ จากหน้าต่าง

ฉันตกลงกับเซียวหลิงหลิงไว้แล้ว เธอจะเปิดสวิตช์ในอีก 10 นาที และเวลาก็ใกล้จะถึงแล้ว

เมื่อกลับถึงห้องก็รีบถอดเสื้อผ้าเปลี่ยนเป็นชุดนอนแล้วยัดชุดกี่เพ้าไว้ใต้เตียง

ทันใดนั้นห้องก็สว่างขึ้นและมีสายโทรศัพท์โทรเข้ามา

ในไม่ช้าฉันก็ได้ยินเสียงร้องห่มร้องไห้เหมือนผีของเซียวซือ และเสียงของเธอผ่านออกมาจากห้อง ผีหายไปแล้ว เธอหนีออกมาจะมีประโยชน์อะไร

ฉันเข้าไป

ฉันอยู่ในห้องน้ำรีบล้างหน้าและล้างเครื่องสำอางบนใบหน้าออกจนเกลี้ยงอย่างรวดเร็ว

จากนั้นฉันจึงรีบขึ้นเตียงล้มตัวลงนอนและเซียวซือก็มาทุบประตูห้องฉัน ฉันตั้งใจรอสักพักก่อนที่จะเปิดประตู ยืนพิงประตูอย่างงัวเงีย "มีอะไร เกิดเรื่องอะไรขึ้น?"

ฉันเห็นใบหน้าของเซียวซือ ขาวซีดราวกับผี มันทำให้เธอตกใจมาก

ถึงแม้ว่าสุดท้ายแล้วฉันจะไม่เข้าใจความเปล่าเปลี่ยวใช่ไหม เซียวซือเป็นคนฆ่า แต่อย่างน้อยฉันก็รู้ว่าเป็นเพราะเสียเลือดมากเกินไป

อย่างไรก็ตาม สาเหตุการตายของแม่เลี้ยงในเอกสารที่อยู่สถานีตำรวจในตอนนั้นไม่ใช่การเสียเลือดมากเกินไป พูดง่ายๆ ก็คือ ฉันคิดว่าการตายของแม่เลี้ยงนั้นซับซ้อนยากที่จะแยกแยะได้ชัดเจนและต้องมีอะไรมากกว่านั้น

เซียวซือหายใจหอบและมองมาที่ฉัน “ทำไมที่บ้านไฟดับล่ะ?”

“แปลกจริงๆ ดึกดื่นเที่ยงคืนแบบนี้ไฟดับฉันจะรู้ได้อย่างไร ฉันหลับไปแล้ว ทำไมสีหน้าเธอดูแย่จัง แค่ไฟดับเท่านั้นเองทำไมถึงตกใจขนาดนี้ เธอทำผิดอะไรไว้งั้นเหรอ?”

“เธอพูดไร้สาระอะไร เป็นบ้าเหรอ ฉันจะไปทำอะไรผิดล่ะ?” เซียวซือตะโกนใส่ฉัน และเห็นได้ชัดว่าเธอยังกลัวอยู่มาก

ที่เธอมาก่อกวนฉันในตอนนี้อาจไม่ใช่เพราะเธอระแวงฉัน แต่เพราะเธอกลัวเกินไป ดังนั้นการได้เห็นคนที่ยังมีชีวิตอยู่อาจรู้สึกสบายใจขึ้น

คำพูดที่สะเปะสะปะอย่างตกใจกลัวของเซียวซือเมื่อสักครู่ ฉันก็รู้สึกได้รางๆ ว่าเซียวซือยังคงรู้สึกผิดอย่างมากต่อการตายของแม่เลี้ยงของเธอ

แม้ว่าการตายของแม่เลี้ยงจะไม่ได้วางแผนโดยเซียวซือ แต่ก็ต้องมีบางอย่างที่เกี่ยวข้องกับเซียวซือ

เซียวหลิงหลิงแสร้งทำเป็นวิ่งออกมาและตะโกนอย่างรำคาญ "พวกเธอสองคนกำลังทำอะไรอยู่? ดึกๆ ดื่นๆ ไม่นอนตะโกนโหวกเหวกโวยวาย ฉันกำลังนอนหลับสบาย กลับมาโดนพวกเธอปลุกจนตื่น”

เซียวซือมองเราสองคนอย่างโมโหมาก และพูดกัดฟันด้วยความเคียดแค้นว่า “พวกเธออย่าให้ฉันจับได้ก็แล้วกัน อย่ามาทำอะไรสุ่มสี่สุ่มห้าที่บ้านฉัน ไม่อย่างนั้นพวกเธอจะได้เห็นดีกับฉัน”

เซียวซือโบกมือจากไป เซียวหลิงหลิงทำหน้าภูมิใจกับฉัน แล้วกลับไปที่ห้องของเธอ

ฉันเดาว่าคืนนี้เซียวซือต้องนอนไม่หลับแน่ๆ แต่หลังจากที่เธอออกไป ฉันไม่รู้ว่าเธอไปไหน เธอไปเอาเครื่องประดับที่เก็บไว้ในโกศของแม่เธอหรือเปล่า?

ไม่รู้สิ ฉันคิดว่าดูจากความกล้าของเธอในตอนนี้น่าจะไม่กล้าไปขุดคนเดียวหรอก

แต่หลังจากที่นอนกลิ้งไปมาเกือบทั้งคืน หลังจากนั้นฉันก็หลับลง

นั่นคือคำพูดที่ควรทำ ไม่ทำเรื่องไม่ดี ตอนดึกก็ไม่ต้องกลัวผีมาเคาะประตู

ฉันนอนจนกระทั่งพระอาทิตย์ส่องแสงที่คิ้วของฉันถึงจะตื่นขึ้นมา หลังจากฉันอาบน้ำเสร็จ ฉันลงไปชั้นล่างเพื่อทานอาหารเช้า จากนั้นเซียวซือก็ถึงจะมา