พ่ายรักเมียในนาม(จบ) นิยาย บท 498

“มันเป็นของสามีเก่าฉันเอง แต่ว่าพวกเราไม่ค่อยได้มาอยู่ที่นี่เท่าไหร่ เขาก็เลยทิ้งเสื้อเชิ้ตไว้ที่นี่สักสองสามตัวบ้าง แต่ว่ามันเป็นของใหม่ เขายังไม่เคยใส่เลย คุณดูสิป้ายยังไม่ได้แกะเลยด้วยซ้ำ！”

ฉันยื่นแท่นให้เขา และเขาก็ก้าวลงมา “งั้นก็ได้ครับ การได้ใส่เสื้อของประธานสี สำหรับผมแล้วก็ถือว่าเป็นเกียรติเหมือนกัน”

ทันใดนั้นเขาก็กุมมือฉัน “ไม่เข้าใจเลยจริงๆ ว่าประธานสียอมหย่ากับคุณได้ยังไง แต่ถ้าไม่ยังงั้นพวกเราก็คงไม่มีโอกาสได้รู้จักกันหรอก ใช่ไหมครับ?”

ฉันยิ้มอย่างเสแสร้งให้เขา “โอเคค่ะ งั้นก็ลองใส่ดูสิ”

ฉันเดินไปนั่งที่โซฟาในห้องนั่งเล่น ขณะที่เขากำลังเปลี่ยนเสื้ออยู่ในห้องแต่งตัว

เขาไม่ได้ปิดประตู เขาหันหลังให้ฉันและถอดเสื้อออก อวดแผ่นหลังแน่นๆ

ฉันรู้ว่าเขาจงใจให้ฉันเห็น ฉันจ่ายเงินให้เขาขายเนื้อหนัง ก็ถือว่ายุติธรรมและเหมาะสมแล้ว

ฉันนั่งกัดเล็บอยู่บนโซฟา เขาสวมเสื้อแล้วก็เดินออกมาจากห้องแต่งตัวโดยที่ยังไม่ได้ติดกระดุมด้วยซ้ำ หลังจากนั้นก็เดินตรงเข้ามาหาฉัน

ฉันลุกลี้ลุกลนทันที เขาต้องคิดว่าการที่ฉันให้เขามาเปลี่ยนเสื้อผ้าที่บ้านต้องมีนัยอะไรบางอย่างซ่อนอยู่อย่างแน่นอน เดี๋ยวต้องเกิดอะไรขึ้นแน่

ตอนนี้ฉันกำลังหาวิธีตอบโต้อยู่ในใจ และเขาก็เดินมาหยุดอยู่ตรงหน้าฉันแล้ว เขาเอนตัวเข้ามาหาฉันโดยเอามือข้างหนึ่งค้ำพนักโซฟาและ และหน้าอกภายใต้เสื้อนั้นก็เปิดโล่งต่อหน้าฉัน

รูปร่างเขาค่อนข้างดี และมีกล้ามเนื้อที่แข็งแรง ไม่คิดเลยว่าเขาที่ดูภายนอกเหมือนหนุ่มดอกไม้ แต่ว่ากล้ามเนื้อด้านในนั้นกลับถูกฝึกฝนมาอย่างดี

แต่ว่านี่ก็คือต้นทุนของเขา การดูแลหุ่นให้ดีถือว่าเป็นความเป็นมืออาชีพของเขา！

กลิ่นน้ำหอมผู้ชายบนตัวของเนี่ยฉี่นั้นแรงมากจนเกือบจะหายใจไม่ออก และจู่ๆ ฉันก็นึกถึงกลิ่นจากตัวของสีชิงชวน แต่ไรแต่ไรมาเขาไม่เคยใช้น้ำหอมเลย มีแต่กลิ่นน้ำยาซักผ้าที่สะอาดสะอ้านเท่านั้น

นี่เป็นสิ่งเดียวที่สีชิงชวนติดดิน

เนี่ยฉี่ก้มหน้าลงมาหาฉัน มืออีกข้างที่วางบนไหล่ของฉันก็ไหลลงมาเรื่อยๆ ตอนนี้มันไหลจนจะมาถึงหน้าอกของฉันอยู่แล้ว มือจับที่สายริบบิ้นของฉันและค่อยๆ แกะมันออก

และตอนนี้ฉันก็จับมือของฉันไว้พร้อมกับผลักเขาออก

เขาไม่ค่อยเข้าใจเท่าไหร่ “ทำไมครับ คุณไม่พอใจรูปร่างของผมเหรอ?”

“หุ่นคุณดีมากเลยค่ะ แต่ว่าฉันเชิญคุณมาที่นี่แค่เพื่อให้เปลี่ยนเสื้อเฉยๆ คุณจะเปลือยอกทำไมกันคะ?”

แต่ว่าเขาไม่ยอมแพ้ เขานั่งลงที่ข้างฉันพร้อมกับยื่นนิ้วมาเล่นผมของฉัน “ผมจะเปลือยอกเพื่ออะไรคุณก็รู้ดีอยู่แก่ใจอยู่แล้วนี่ครับ！”

เขายื่นนิ้วมาแตะที่หน้าอกของฉันเบาๆ ตอนนี้ฉันอดทนมากแล้ว ไม่ยังงั้นฉันคงตบหน้าเขาไปฉาดใหญ่แล้วล่ะ

ฉันลุกขึ้นจากโซฟาและเดินออกห่างจากเขา พร้อมกับพูดด้วยน้ำเสียงไม่พอใจ “ฉันว่าคุณน่าจะเข้าใจผิดแล้วนะคะ ที่ฉันมอบนาฬิกาให้คุณก็เพราะว่าฉันทำของคุณพัง และที่เชิญมาก็เพราะว่าจะให้คุณมาเปลี่ยนเสื้อเฉยๆ อย่าคิดเยอะเลยค่ะ”

“แล้วถ้าเกิดว่าผมคิดเยอะไปแล้วล่ะครับ?”เขาเอื้อมมือมาจับที่ชายกระโปรงของฉัน แล้วใช้มือทั้งสองข้างดึงฉันจากพนักเก้าอี้ไปตรงหน้าเขา

มืออาชีพก็คือมืออาชีพ ยั่วเก่งมาก

ทำไมจนป่านนี้แล้วเฉียวอี้ยังไม่มาอีก? ฉันควรจะทำยังไงดี?

ทันใดนั้นโทรศัพท์ของเนี่ยฉี่ก็ดังขึ้น เขาหยิบจากกระเป๋ากางเกงขึ้นมาดู และสีหน้าก็เปลี่ยนไปทันที

ฉันเดาว่าน่าจะเป็นเจินเสียนที่โทรมา

เจินเสียนโทรมาได้ถูกเวลามาก