เข้าสู่ระบบผ่าน

พ่ายรักเมียในนาม(จบ) นิยาย บท 57

ที่แท้ฉันก็ไม่ได้อยู่ในรถ แต่อยู่ใต้ท้องรถต่างหาก

อาตู้ได้ร้องเพลงท่อนสำคัญนี้เอาไว้เมื่อนานมาแล้ว

ฉันยังหลงนึกไปว่าฉันกำลังนอนอยู่ก้นทะเลสาบอย่างโดดเดี่ยว แต่ที่แท้ฉันก็เกือบจะจมน้ำตายอยู่ในอ่างไปแล้ว

“ฉันไม่เป็นไร”น้ำเสียงของฉันแหบพร่า มิน่าล่ะเมื่อกี้นี้ฉันถึงรู้สึกว่ามีกลิ่นน้ำมันเหยดอกกุหลาบอยู่ในอ่างน้ำ ที่แท้ก็เป็นน้ำสำหรับอาบนี่เอง

คุณหมอเอ่ย “ผมจะไปสั่งยามาให้คุณ อีกสักพักถ้าคุณยังรู้สึกไม่ค่อยสบายก็ไปที่โรงพยาบาลนะครับ”

หลังจากที่คุณหมอออกไปแล้ว ภายในห้องก็เหลือแค่เพียงสีจิ่นยวน

ฉันบอกกับเขาว่า “นายออกไปเถอะ ฉันอยากนอนคนเดียวสักพัก”

“เมื่อกี้นี้คุณเกือบจะตายในอ่างอาบน้ำของตัวเองแล้ว”

ฉันพยักหน้าเบาๆ “อืม”

“ถ้าผมไม่มาหาคุณ คุณก็คงตายไปแล้ว”

“อืม” จู่ๆ ฉันก็เบิกตาโตจ้องไปที่เขา “เมื่อกี้นี้นายเป็นคนเจอฉันอย่างนั้นเหรอ?”

นี่ฉันไม่ได้ถูกเขาเห็นตอนโป๊หรอกเหรอ?

“เปล่า” เขาเกาหัวตัวเองเบาๆ “ผมเคาะประตูห้องน้ำคุณแต่ไม่มีการตอบกลับ แล้วยังได้ยินเสียงน้ำด้วย ผมรู้ว่าคุณอยู่ในนั้นก็เลยตามพวกป้าสวีให้มาพาคุณออกไป”

ฉันถอนหายใจด้วยความโล่งอกและเอ่ยอย่างอ่อนแรงว่า “ขอบคุณมาก ซูเปอร์ฮีโร่”

“คุณเกือบจะตายแล้ว”เขาย้ำอีกครั้ง “ตอนที่พวกเธอลากคุณออกมา คุณไม่ตอบสนองอะไรเลยสักนิด”

“อ้อ” ร่างกายของฉันอ่อนแรงไปหมดแล้ว

เขานั่งลงตรงหน้าเตียงของฉัน “เซียวเซิง” เขาจ้องมองนัยน์ตาของฉัน “คุณจงใจที่จะจมน้ำตายใช่ไหม?”

ความหมายของเขาคือฉันคิดที่จะฆ่าตัวตาย?

ฉันไม่เคยมีความคิดแบบนี้มาก่อน

ฉันส่ายหัว “นายอย่าทำเป็นฉลาดหน่อยเลย ฉันไม่เคยคิดแบบนั้น”

“คุณคิด ไม่อย่างนั้นจะมีคนจมน้ำตายตอนอาบน้ำได้ยังไง?”

ฉันไม่อยากจะโต้แย้งกับเขา เพราะฉันรู้สึกเหนื่อยจนทนไม่ไหวแล้ว

ฉันหลับตาลงและพูดกับเขาว่า “สีจิ่นยวน นายออกไปเถอะ อย่ามองหน้าฉันตลอดเวลาอย่างนี้เลย”

ถ้าหากสีจิ่นยวนมาหาเรื่องอีก เธอคงจะทะเลาะด้วยไม่ไหวแน่

ฉันนอนหลับไปด้วยความสะลึมสะลือไม่รู้ว่าสีจิ่นยวนออกไปตั้งแต่เมื่อไหร่หรือได้ออกไปรึเปล่า

เพียงแต่มีคนบีบไหล่ฉันอยู่เลือนราง “เซียวเซิง คุณตายแล้วเหรอ?”

ใครกันชั่วร้ายถึงขนาดแช่งให้ฉันตาย?

ฉันลืมตาขึ้นข้างหนึ่งเหมือนกับนกเค้าแมว

พอลืมตามองดูแวบเดียวฉันก็ฟื้นคืนสติทันที

สีชิงชวนนั่งอยู่ตรงหน้าเตียงของฉัน

ดูแล้วฉันคงจะทำเรื่องใหญ่ลงไปแล้วจริงๆ ตอนนี้ยังไม่ถึงเวลาเลิกงานตอนเย็น ฉันก็ทำให้สีชิงชวนกลับมาด้วยความตกใจซะแล้ว

สีหน้าของเขาดูดุร้ายมาก ดูเหมือนจะกลืนฉันลงไปในคำเดียวอย่างนั้นแหละ

“เซียวเซิง คุณคิดจะทำอะไร?”

“ฉันเปล่า”

“อาบน้ำจนรถกู้ภัยมาอย่างนั้นเหรอ?”

“รถกู้ภัยมาแล้วเหรอ?” ตอนนั้นฉันเป็นลมหมดสติไป แล้วฉันจะรู้ได้อย่างไร

ฉันถอนหายใจและยังเวียนหัวอย่างมาก “ฉันไม่ได้ตั้งใจ”

“ไม่ได้ตั้งใจ อาบน้ำจนเกือบตายในบ้านอย่างนั้นเหรอ?”

“ถ้าครั้งหน้าฉันอยากตายละก็ จะออกไปตายข้างนอกบ้านแล้วกัน”

ฉันตอบคำถามของเขาด้วยความจริงใจเป็นอย่างมาก แต่ดูเหมือนว่าเขาจะยิ่งโกรธขึ้นมาแล้ว “ผมอยากให้คุณออกไปตายข้างนอกเหรอ?”

ตอนนี้กำลังพูดถึงเรื่องฉันจะตายที่ไหนอย่างนั้นเหรอ?

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: พ่ายรักเมียในนาม(จบ)