ฉันกลับเข้ามายังห้องโถงใหญ่ เฉียวอี้กำลังเดินหาฉันไปทั่ว “เซียวเซิง เธอไปไหนมา? เจี่ยงเทียนล่ะ?”
“โดนสีชิงชวนต่อยเข้าไปหมัดหนึ่ง”
“โอ๊ะ?” เฉียวอี้กลอกตา “เขาทำลงเหรอ นั่นพ่อตาตัวเองเลยนะ”
“เฉียวอี้ ฉันถามเธอหน่อย”
“อื้ม” เธอเบิกตากว้างและรอฟังอย่างตั้งใจ
“มีพ่อแท้ๆ ที่คิดสัปดนกับลูกสาวตัวเองไหม?”
คำถามนี้ดูจะเกินความรอบรู้ของเธอไปไกลทำให้เฉียวอี้นิ่งเงียบไปนาน “เธอพูดอะไร?”
“ฉันถามว่า มีพ่อแท้ๆ ที่ลวนลามลูกสาวตัวเองไหม?
“แบบนั้นเขาคงเป็นโรคจิตอะ อาจจะมีสักหนึ่งในหมื่นคนล่ะมั้ง” เหมือนเธอจะเริ่มเข้าใจอะไรบางอย่าง “เธอว่าอะไรนะ เจี่ยงเทียนลวนลามเธอเหรอ? ไอ้เดนมนุษย์!”
เฉียวอี้หมุนตัวออกไปอย่างเดือดดาล แต่ทันใดนั้นก็ชะงักไปแล้วมองฉันอย่างตะลึงงัน “เจี่ยงเทียนเป็นพ่อเธอไม่ใช่เหรอ ทำไมถึงทำกับเธอแบบนั้น?”
ฉันมองเธออยู่เช่นกัน เธอนิ่งคิดอยู่นาน “ฉันว่าเขาเป็นตัวปลอม!”
ฉันยัดเส้นผมในมือที่สีชิงชวนเอามาให้ฉันเข้าไปในมือเฉียวอี้ จากนั้นก็ดึงเส้นผมของตัวเองมาหนึ่งเส้น “เธอช่วยเอาไปตรวจให้ฉันหน่อย”
“ได้ ให้มันเป็นหน้าที่ฉันเอง” เฉียวอี้รับไปแล้วกำมันไว้ในมือ
ฉันเดินไปที่หน้าโต๊ะของคุณแม่สีก็พบว่าพี่สะใภ้ใหญ่นั่งอยู่ตรงที่นั่งเดิมของฉันซะแล้ว คุณแม่สีเงยหน้าขึ้นมามองฉันแวบหนึ่งแต่กลับไม่พูดอะไร และเป็นจังหวะเดียวกับที่มีคนมาขอคารวะเหล้าพอดี ท่านจึงยกยิ้มอย่างอ่อนโยนและลุกขึ้นชนแก้วกับแขกท่านนั้น
เมื่อกี้ฉันทำให้คุณแม่สีต้องลำบากใจ ท่านไม่ได้ตำหนิฉันก็นับว่ามีความเมตตามากแล้ว หลังจากนั้นฉันจึงไปนั่นที่โต๊ะของเฉียวอี้แทน แต่ฉันรู้สึกไม่อยากกินอะไรแล้ว จะให้กินก็กินไม่ลง
เมื่องานเลี้ยงจบลง เฉียวอี้ก็มาส่งฉันที่บ้าน คุณแม่สีไม่พูดอะไรกับฉันตลอดทั้งงาน และฉันรู้ว่าท่านโกรธฉันมาก
ตอนที่ฉันกลับมาถึงบ้านตระกูลสี พี่สะใภ้ใหญ่และพี่สะใภ้รองกำลังเก็บของขวัญของคุณแม่สีอยู่พอดี “คุณแม่บอกว่าชอบพวกนี้ ให้เอาไปไว้ที่ห้อง”
ฉันเดินผ่านห้องรับแขกก็เห็นว่ากล่องหยกแกะสลักที่ฉันมอบให้ท่านถูกทิ้งอย่างโดดเดี่ยวเดียวดายอยู่ที่มุมโซฟา ทั้งที่เดิมทีคุณแม่สีชอบมันมากแท้ๆ
ฉันชะงักไปครู่หนึ่ง จากนั้นก็เดินขึ้นไปยังชั้นบน แต่พี่สะใภ้ใหญ่กลับเรียกชื่อฉันไว้ “เซียวเซิง”
ฉันหยุดเดินและหันกลับไปมอง ฉันรู้ว่าเธอจะพูดอะไรที่ไม่น่าฟัง คืนนี้เธอเห็นเรื่องน่าขำขันนั้นไปแล้ว เธอจะปล่อยโอกาสนี้ไปเปล่าๆ ได้ไงกันล่ะ?
เธอหัวเราะคิกคักอย่างชอบใจ “เซียวเซิง เรื่องราวชีวิตเธอนี่ซับซ้อนจริงเลยนะ ไม่คิดว่าจะมีพ่อพรรค์นั้นด้วย อย่างกับละครช่วงสองทุ่มแน่ะ”
“เขาจะเป็นพ่อฉันไหมก็ยังพูดยากอยู่นะ” ฉันพูดขึ้น “รอผลตรวจออกมาก่อนแล้วกัน”
“เซียวเซิง ศูนย์ตรวจก็เหมือนกับที่บ้านเธอเปิดนั่นแหละ บริการพิเศษเฉพาะเธอ ไปตรวจเกือบทุกวัน”
ฉันไม่อยากต่อความยาวสาวความยืดกับเธอจึงรีบเดินไปที่ลิฟต์ทันที
ฉันรู้สึกกังวลมาก หวังว่าความสัมพันธ์ของฉันกับเจี่ยงเทียนจะเหมือนอย่างที่สีชิงชวนพูด เป็นไปไม่ได้ที่เขาจะเป็นพ่อแท้ๆ ของฉัน แต่ถ้าเกิดเขาเป็นพ่อแท้ๆ ของฉันจริงๆ ถ้าอย่างนั้นฉันคงโคตรโชคร้ายเลย เขาไม่ใช่แค่เป็นคนเลว แต่ยังเป็นพวกโรคจิตอีกต่างหาก
ฉันกลับมาถึงห้องก็อาบน้ำและเตรียมจะเข้านอน ก่อนจะหลับไปฉันรู้สึกแค่ว่าตัวเองปวดท้อง จากนั้นฉันก็เผลอหลับไปด้วยความเบลอ แต่กลับรู้สึกตัวตื่นขึ้นอีกครั้งเพราะรู้สึกปวดท้อง
ฉันเปิดไฟและลุกขึ้นนั่ง เลิกผ้าห่มออกแต่กลับเห็นว่ามีรอยเปื้อนสีแดงอยู่บนผ้าปูที่นอนสีอ่อน ที่แท้ประจำเดือนฉันก็มานี่เอง
ไม่น่าล่ะถึงปวดท้องหนักขนาดนี้ ก่อนประจำเดือนมาทุกครั้งฉันจะมีอาการปวดท้อง แต่ทำไมเดือนนี้ถึงมาเร็วนักล่ะ?
ฉันลงมาจากเตียงแล้วหาผ้าอนามัยในลิ้นชักหัวเตียงพลางนับวันอยู่ในใจ มาเร็วไปตั้งเกือบสิบวันแน่ะ อาจจะเป็นเพราะช่วงนี้รู้สึกเครียดก็ได้ ประจำเดือนก็เลยมาเร็ว
ฉันหาผ้าอนามัยในลิ้นชักหัวเตียงอยู่นาน แต่ก็หาไม่เจอ ฉันพยายามใช้ความคิดอย่างหนักจึงนึกขึ้นได้ว่าเดือนที่แล้วฉันใช้มันหมดแล้ว และเพราะยังไม่ถึงวันฉันจึงไม่ได้ซื้อมันไว้ ยังคิดอยู่เลยว่าอีกไม่กี่วันจะไปซื้อมาเตรียมไว้ในลิ้นชักหัวเตียง แต่จู่ๆ เรื่องมันก็เป็นแบบนี้ แล้วฉันจะทำไงดีล่ะ?
ฉันเดินวนไปมารอบห้องอย่างวิตกกังวล ในบ้านมีผู้หญิงไม่เยอะ พี่สะใภ้ใหญ่และพี่สะใภ้รองเป็นผู้หญิง แต่ความสัมพันธ์ของพวกเราไม่ค่อยสู้ดีนัก พวกเธอคงไม่ทำแค่เพียงไม่ให้ฉันยืม แต่คงจะเยาะเย้ยถากถางฉันกลับมาด้วยซ้ำ
ฉันไม่รู้ว่าตอนนี้คุณแม่สีถึงช่วงวัยที่หมดประจำเดือนหรือยัง ถ้าท่านไม่ได้ใช้ผ้าอนามัยแล้วแต่ฉันกลับพูดถึงเรื่องนี้เข้ามันจะไม่อึดอัดกันไปหมดเหรอ?
ส่วนคุณย่า ถ้าท่านมีท่านต้องให้ฉันแน่ แต่ท่านอายุ 80 ปีแล้วนี่สิ
ฉันถอนหายใจเฮือก ตอนนี้ยังไม่ถึงเที่ยงคืน ค่ำคืนยังอีกยาวนาน ฉันคงนอนไปทั้งแบบนี้ไม่ได้หรอกมั้ง!
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: พ่ายรักเมียในนาม(จบ)
จบซะแล้วลงตอนไม่ครบค่ะ ขาดตอนที่ 501,506...
เย้ อัพต่อแล้ว 👍👍👍...
แอด...ยังรออัพเดทนะคะ😁😁...
รอมาอัพต่อค่ะ...
กี่ตอนจบค่ะ...
Please up Chapter495...
สนุกมากๆ ค่ะ ติดตามอยู่นะคะ...
นางเอกไม่ได้โง่แต่จิตใจดีเกินไปและพระเอกอยากสอนนางเอกแต่สอนผิดวิธี ในเรื่องทุกคนมีปมหมด นักเขียนค่อยๆขยายแต่ละคน เราว่าสนุก อัพต่อค่ะplease...
เป็นเรื่องที่อ่านแล้วอึดอัดมาก เพราะนางเอกโคตรโง่เลย อ่านแล้วลุ้นแต่ก็ลุ้นไม่ขึ้น มันรู้สึกสงสารนางเอก แต่เป็นสมน้ำหน้า พระเอกก็ใจดำเอาแต่ใจตัวเอง ทำตัวแย่ ทำให้รำคาญ อ่านแล้วไม่ลุ้นให้ได้จบลงด้วยกันอย่างมีความสุข แต่ให้รับผลจากความโง่และการกระทำของตัวเอง...
สามีแบบนี้ ควรทิ้งอ่ะ จะสอนก็สอน แต่ไม่ควรบีบบังคับหักหน้า ทำให้อับอายอย่างนี้ ไม่ให้อภัยเด็ดขาด ยิ่งรู้ว่านังซือยังไม่ตัดใจ ยิ่งต้องจัดการให้ชัดเจนแทนที่จะปล่อยคลุมเครือ...