พ่ายรักเมียในนาม(จบ) นิยาย บท 86

ฉันปวดท้องมาก ฉันพิงราวจับไว้เพื่อประคองร่างกายตัวเอง หน้าเขาแดงนิดหน่อย เหมือนว่าเรื่องเมื่อกี้จะทำให้เขาตกใจ

“ทำไมคุณต้องตื่นเต้นขนาดนั้น?” จู่ๆ ฉันก็คิดว่าสีชิงชวนที่เป็นแบบนี้ดูแบ๊วๆ ไงก็ไม่รู้ ไม่เหมือนคนก่อนที่มีท่าทางดุดันโหดเหี้ยม

“ผมกลัวคุณมาตายที่บ้านผม” เขาขมวดคิ้วมองฉัน “ยังไม่กลับไปอาบน้ำอีก”

“สีชิงชวน ฉันขออะไรคุณอย่างหนึ่งได้ไหม?”

“ไม่ได้” เขาปฏิเสธฉันอย่างไร้เยื่อใย

ฉันเดินตามเขาดูสีหน้าเศร้าสร้อย “ฉันไม่มีผ้าอนามัย คุณหามาให้ฉันหน่อยได้ไหม?”

“ผมจะหามาให้คุณยังไง?”

“ล่างเชิงเขาบ้านคุณมีร้านสะดวกซื้อที่เปิดตลอด 24 ชั่วโมงอยู่ คุณช่วยไปซื้อให้ฉันหน่อยได้ไหม?”

เขาหันหน้ากลับมาอย่างรวดเร็วจนฉันเกือบจะชนเขาและตกบันได

“คุณให้ผู้ชายอย่างผมไปซื้อผ้าอนามัยให้คุณเนี่ยนะ?”

“ฉันปวดท้องมากเลย” ฉันพูดด้วยเสียงสะอื้น

“แล้วเกี่ยวไรกับผม?” เขาเดินจ้ำอ้าวขึ้นชั้นบนไปอย่างไม่มีความเป็นคน แต่ฉันปวดท้องจนไล่ตามเขาไม่ทันจึงทำได้เพียงลากสังขารตามไปอย่างช้าๆ

ตอนฉันไปถึงชั้นบน เขาก็คงเข้าห้องไปแล้วล่ะมั้ง

ฉันเดินไปถึงหน้าประตูห้องของตัวเอง แต่กลับพบว่าเขายังยืนอยู่หน้าห้องฉัน คิ้วเขาขมวดกันเป็นปมจนเหมือนลูกบอลอย่างไรอย่างนั้น “บ้านใหญ่ขนาดนี้ แค่ผ้าอนามัยห่อเดียวก็ไม่มีเหรอ?”

“งั้นคุณไปยืมพี่สะใภ้ใหญ่ ไม่ก็พี่สะใภ้รองให้หน่อยสิ”

เขาเลิกคิ้วขึ้นอย่างไม่เชื่อหู ฉันที่เพิ่งพูดจบไปก็รู้สึกว่ามันไม่เหมาะเหมือนกัน

“หรือจะเป็นพวกเสี่ยวถิงก็ได้ พวกเธอก็น่าจะมี” เสี่ยวถิงเป็นลูกสาวของคนสวนในบ้านตระกูลสี เธออาศัยและทำงานอยู่ที่นี่

เขาเลิกคิ้วอีกข้างขึ้น ใช่ แบบนี้ก็ไม่ค่อยเหมาะเหมือนกัน

ยืมไม่ได้ งั้นมีทางเดียวก็คือไปซื้อ

ช่างเถอะ พูดกับเขาไปก็เสียแรงเปล่า สีชิงชวนไม่ได้เป็นคนที่เห็นอกเห็นใจคนอื่นอยู่แล้ว ฉันเปิดประตูห้องตัวเองออก ใส่เสื้อผ้าแล้วไปซื้อเองยังจะดีซะกว่า!

ตอนที่กำลังจะเดินเข้าไป น้ำเสียงขุ่นเคืองของสีชิงชวนก็ดังขึ้นด้านหลังของฉัน “ยี่ห้ออะไร?”

ฉันหมุนตัวกลับไปอย่างประหลาดใจ “ฉันเอาแบบบางพิเศษ แล้วก็มีปีกด้วย”

“มีปีกคืออะไร”

“ก็คือตอนมันกางออกมาจะมีปีกเพิ่มสองอัน ทำให้ไม่ไหลออกไปด้านข้าง”

เขาขมวดคิ้ว “พวกผู้หญิงนี่ยุ่งยากจริง”

“ฉันก็ไม่ได้อยากยุ่งยากแบบนี้หรอก”

“แล้วตกลงยี่ห้อไหน”

“ยี่ห้ออะไรก็ได้”

“งั้นผมต้องซื้อแบบไหน?”

“แบบมีปีก แล้วก็บางพิเศษ”

“มียี่ห้อเดียวเหรอที่มี”

“หลายยี่ห้อเขาก็มีหมดแหละ”

“เซียวเซิง” สีชิงชวนเรียกฉันด้วยน้ำเสียงดุดัน

“ยี่ห้อไหนก็ได้ แล้วแต่” ฉันปวดท้องมากจึงผลักประตูเข้าไปแล้ววิ่งเข้าห้องน้ำ “ฉันจะอาบน้ำหน่อย”

ฉันยืนอยู่ใต้ฝักบัวอาบน้ำ เมื่อสายน้ำอุ่นๆ รดใส่ตัว ร่างกายของฉันก็กลับมาอบอุ่นอีกครั้ง สมองจึงมีแรงคิด

ฉันนึกไม่ออกเลยว่าท่าทางของสีชิงชวนจะเป็นยังไงตอนที่เขาซื้อผ้าอนามัยให้ฉัน?

คงจะเป็นฉากที่ยิ่งใหญ่อลังการมาก เขามีชื่อเสียงขนาดนั้น แถมยังขึ้นปกนิตยสารอยู่บ่อยๆ ทั้งเมืองฮวานี่ไม่มีใครไม่รู้จักเขา โดยเฉพาะเหล่าสาวๆ ทั้งหลาย

ฉันอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าเสร็จก็มานั่งหน้าโต๊ะเครื่องแป้ง ตอนที่ฉันกำลังเป่าผมอยู่นั้น สีชิงชวนก็กลับมาพอดี

ในมือเขาถือถุงพลาสติกอยู่หนึ่งถุง จากนั้นก็เดินเข้ามาเพียงไม่กี่ก้าวก็มาถึงในห้องนอน เขาพลิกถุงพลาสติกแล้วเทของที่อยู่ในนั้นออกมาทั้งหมด ผ้าอนามัยที่อัดเต็มไปทั้งถุงทำให้ฉันอ้าปากค้างอย่างตกใจ

“คุณซื้อมาทำไมเยอะแยะ?”

“คุณจะให้ผมค่อยๆ ยืนเลือกอยู่ที่นั่นเหรอ?” เขาพูดออกมาด้วยความโกรธ “ทำไมพนักงานร้านสะดวกซื้อ 24 ชั่วโมงนั่นถึงมีแต่ผู้หญิง?”

“ทำไมถึงเป็นผู้หญิงไม่ได้?”