ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 4951

คิดถึงตรงนี้ เขารีบสวมแหวนไว้ที่นิ้วกลางข้างซ้าย จากนั้นส่งปราณทิพย์เล็กน้อยเข้าไปในนั้นอีกครั้ง อยากดูว่าของสิ่งนี้ต้องสวมไว้บนนิ้วจึงจะสามารถเคลื่อนไหวได้ใช่หรือไม่

แต่ว่า ถึงแม้ว่าเขาจะสวมแหวนไว้บนนิ้วแล้วก็ตาม แต่แหวนวงนี้ยังคงหน้าไม่อายเหมือนอย่างเคย

ปล่อยให้ปราณทิพย์ถูกโกงเอาไปไม่น้อย เย่เฉินโกรธจนทนไม่ไหวแล้วจริง ๆ

แต่นึกถึงที่ตัวเองทุ่มปราณทิพย์ไปมากขนาดนี้แล้ว สละไปทั้งอย่างนี้ เป็นการขาดทุนที่ทรมานจริง ๆ

อย่างไรก็ตามสิ่งที่ตัวเองเผชิญหน้าอยู่คือแหวนวงนี้ ไม่ใช่นักต้มตุ๋นบนอินเทอร์เน็ตที่มักมากพวกนั้น

เมื่อคิดถึงตรงนี้ เขากัดฟัน ปลอบใจตัวเองต่อ : “บางทีนิ้วที่สวมไม่ถูกต้อง ? ใช้นิ้วอื่นลองดูอีกที !”

เนื่องจากแหวนวงนี้สวมเข้านิ้วโป้งไม่ได้จริง ๆ เย่เฉินจึงลองหมุนเวียนมันไว้บนแปดนิ้วที่เหลือรอบหนึ่ง

หลังจากลองเสร็จ เขาโกรธจนทั้งจิตใจพังทลายโดยสิ้นเชิงแล้ว

ไอ้ของผี ๆ นี่ ละโมบขั้นสุด เหมือนกับพวกหลอกให้รักนั่นจริง ๆ เลย

วัตถุประสงค์ของพวกหลอกให้รักคือเงินทุกบาททุกสตางค์ของเหยื่อทางการเงิน ส่วนวัตถุประสงค์ของแหวนวงนี้ อาจจะเป็นเอาปราณทิพย์ทุกอณูของตัวเอง……

เมื่อคิดได้ถึงตรงนี้ ในใจของเย่เฉินก็ห่อเหี่ยว

เขาในตอนนี้ ได้ใช้ปราณทิพย์ที่อยู่ภายในร่างกายไปเกินเก้าส่วนอีกครั้ง เขาเหนื่อยล้ามาก หัวใจก็เศร้าซึมเป็นพิเศษด้วยเช่นเดียวกัน

เขาเพิ่งจะตระหนักได้หลังจากตื่นจากความฝัน ตัวเองได้สูญเสียในหลุมพรางนี้มากเกินไปแล้ว เหมือนนักพนันที่สำนึกตัวอย่างฉันพลัน

ในชั่วพริบตานี้เอง เย่เฉินอยากเอายาเสริมชี่ปราณอีกเม็ดหนึ่ง แต่พอคิดอีกที หากว่าตัวเองกินยาเสริมชี่ปราณอีกเม็ด จะมีความแตกต่างอะไรกับเหยื่อที่ตกหลุมพรางพวกนั้นล่ะ ?

ตอนนี้สิ่งที่ตัวเองต้องทำ ก็คือหยุดความเสียหายทันที อย่าได้มีความคิดเพ้อฝันกับแหวนวงนี้อีก !