ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 5882
ตอนเย็น อานฉี่ซานพร้อมด้วยอานโฉงชิวลูกชายคนโตและอานข่ายเฟิงลูชายคนรอง ไปเย่นจิงกับซุนจือต้งอย่างลับ ๆ
เย่เฉินไม่ได้กลับไปที่บ้าน Tomson Riviera ในทันที แต่ไปยังคฤหาสน์ของตัวเองที่อยู่ข้าง ๆ จากนั้นโทรหาอาจารย์หงหงฉางชิงที่รับผิดชอบการสอนวิถีบู๊ที่นี่ ให้เขาแจ้งเฉินจื๋อข่ายและหงห้ามาเจอตัวเองที่นี่
เดิมที เย่เฉินยังเป็นกังวลว่า เฉินจื๋อข่ายก็จะหายไปอย่างไม่มีเหตุผลหรือไม่
ยังไงแล้ว ถังซื่อไห่ที่เป็นพ่อบ้านของทั้งตระกูลเย่ เบื้องหลังมีนายอีกคน งั้นเฉินจื๋อข่ายที่เป็นตัวแทนตระกูลเย่ในจินหลิง เป็นลูกน้องโดยตรงของถังซื่อไห่ ก็มีความเป็นไปได้มากว่ามีใครจงใจจัดการ
แต่ยังดีที่ เฉินจื๋อข่ายยังอยู่ที่ช็องเซลี
วินาทีที่เห็นเฉินจื๋อข่าย ในใจเย่เฉินก็โล่งอกเล็กน้อย
พูดตามตาง พอรู้ว่าถังซื่อไห่มีเจ้านายอีกคน ในใจเขาก็ผิดหวังเล็กน้อย
ด้านหนึ่ง ถังซื่อไห่เคยเป็นลูกน้องที่ภักดีที่สุดของพ่อ แม้ว่าตัวเองไม่มีคุณสมบัติที่จะทำให้เขาจงรักภักดีต่อตระกูลเย่ แต่พฤติกรรมของเขานี้ ก็ทำให้เย่เฉินรู้สึกหน่วง ๆ จริง ๆ
ส่วนอีกด้าน เย่เฉินนั้นแทบจะเชื่อใจถังซื่อไห่ อย่างไม่มีเงื่อนไข เพราะเขาก็ปกป้องตัวเองมาหลายปี หลังจากพบกับตัวเองที่จินหลิงแล้ว เขาก็สนับสนุนเขาอย่างไม่มีเงื่อนไขเสมอ
แต่ว่า ตอนนี้เพิ่งมารู้ว่าคนที่เขาทำงานให้จริง ไม่ใช่ตระกูลเย่ และก็ไม่ใช่ตัวเอง ในใจเย่เฉินจะไม่รู้สึกผิดหวังได้อย่างไร
เขาในตอนนี้ กลัวที่สุดคือคนรอบข้างมีคนที่เหมือนถังซื่อไห่ สิ่งที่กลัวที่สุดคือคนลึกลับคนนั้นได้จัดสายไว้รอบตัวเองแล้ว
ตอนที่พูดประโยคนี้ เย่เฉินใช้ปราณทิพย์เล็กน้อย บอกใบ้ทางจิตให้เฉินจื๋อข่ายตอบตามความเป็นจริง
“พ่อบ้านถัง？”เฉินจื๋อข่ายไม่ได้รู้สึกผิดปกติ แค่คิด แล้วพูดตามความจริง：“ตอบคุณชาย แม้ว่าพ่อบ้านถังจะเป็นเจ้านายโดยตรงของผม แต่ยังไงทุกจังหวัด ทุกเขตก็มีตัวแทนของตระกูลเย่ ที่ต่างประเทศก็มีเยอะ ดังนั้นผมก็เป็นแค่หนึ่งในตัวแทนหลายร้อยคนของตระกูลเย่ เมื่อก่อนทุก ๆ ปีจะเจอพ่อบ้านถึง ที่งานประชุมรายงานประจำปีเท่านั้น เลยไม่ค่อยรู้จักกันเท่าไหร่”
เย่เฉินพยักหน้าเบา ๆ ดูเหมือนเฉินจื๋อข่ายและถังซื่อไห่จะไม่ได้ลงเรือลำเดียวกัน
เย่เฉินก็ใช้วิธีเดียวกันถามหงห้า：“หงห้า ก่อนที่จะรู้จักผม คุณรู้จักถังซื่อไห่ไหม？”
“ไม่รู้จักครับ……”หงห้าส่ายหน้าไปมา เสียดสีไปว่า：“อาจารย์เย่ ก่อนจะรู้จักท่าน ผมก็แค่นักเลงหัวไม้ที่มีชื่อเสียงเล็กน้อยในจินหลิง แม้แต่ผู้จัดการทั่วไปเฉินผมก็ยังเอื้อมไม่ถึง แล้วนับประสาอะไรกับพ่อบ้านแห่งตระกูลเย่……”
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...
หม่าหลังนเอ๋ย หม่าหลัน!! คุณมึงมีสิทธิ์ไปสอนคนอื่นด้วยหรอ ตัวคุณมึงเองยังทำที่พูดไม่ได้เลย ยังมีน่าไปสอนคนอื่น 555 สนุกมาๆเลยครับ เรื่องแรกเลยที่อ่านแล้วอินขนาดนี้ ขอบคุณที่ทำออกมาให้อ่านครับ แต่ปรับให้ผญ.ที่เข้าหาพระเอก ไม่ต้องลุกหนักเกินไป มันดูน่าเบื่อ ดูขัดใจกับคนอ่าน เรื่องรักที่มีแต่พระเอกเข้าใจได้ แต่เรื่องที่อ่อยพระเอกขั้นสุด มันดูน่าเบื่อเกินไป ไม่ฟิน...
หม่าหลังนมากก...
สะใจมากกก...