ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 5883
เย่เฉินเห็นแบบนี้ จึงโล่งอก
จากนั้น เขาพูดกับเฉินจื๋อข่ายว่า：“เหล่าเฉิน พ่อบ้านถังไปจากตระกูลเย่ช่วงหนึ่ง ช่วงนี้ ตำแหน่งพ่อบ้านของตระกูลเย่ว่างอยู่ ผมอยากให้คุณมาทำแทนตำแหน่งพ่อบ้านถังชั่วคราว ขอให้พ่อบ้านถังกลับมาในอนาคต ดังนั้นคุณก็ คืนตำแหน่งให้เขาแล้วเป็นผู้ช่วยเขา ถ้าในอนาคตเขาไม่กลับมา คุณก็อยู่ตำแหน่งนี้ตลอดไป”
เฉินจื๋อข่ายตกใจอย่างมาก รีบถามว่า：“คุณชาย……หน้าที่ของผมไม่เคยได้ออกไปจากจังหวัดเลย และงานของตัวเองก็ถือว่าเพิ่งจะเข้าใจ คุณให้ผมทำตำแหน่งแทนพ่อบ้านถัง ผม……ผมจะมีความสามารถได้อย่างไรครับ……”
เย่เฉินถามย้อนว่า：“พ่อบ้านถังก็ค่อย ๆ ไต่เต้ามาทีละขั้นไม่ใช่เหรอ？”
“ใช่ครับ……”เฉินจื๋อข่ายพูดอย่างเขินอายว่า：“พ่อบ้านถังไต่เต้ามาสิบกว่ายี่สิบปีถึงจะมาถึงจุดนี้ ความสามารถผมต่างกับเขาเยอะมาก เกรงว่าคุณสมบัติของผมจะโน้มน้าวผู้อื่นไม่ได้”
เย่เฉินส่ายมือ：“ผมคือหัวหน้าตระกูลเย่ ตำแหน่งพ่อบ้านตระกูลเย่ ผมให้ใครทำ คนนั้นก็ต้องมีคุณสมบัติอยู่แล้ว ก็แล้วแต่ว่าคุณจะทำหรือไม่”
“เอ่อ……”เฉินจื๋อข่ายเข้าสู่ความขัดแย้งทันที
สำหรับเขาแล้ว ตำแหน่งของถังซื่อไห่ คือจุดสูงสุดทางทฤษฎีในอาชีพของเขา
เดิมที เขาไม่กล้าโลภที่จะให้ตัวเองไปถึงจุดสูงสุดของถังซื่อไห่ในอนาคต
แต่ว่า หลังจากได้รับการชื่นชมและคำสั่งให้รับผิดชอบหน้าที่ที่สำคัญจากเย่เฉินแล้ว บางครั้งเขาก็รู้สึกว่า ตราบใดที่เขาอยู่ข้างกายเย่เฉินด้วยความมุ่งมั่น ขยันทำงานสุดใจ บางทีในอนาคตเย่เฉินคงให้โอกาสแบบนี้กับตัวเอง
แต่นั่นคือสิ่งที่สมหวังแน่นอน หลังจากที่อายุ 50 และสั่งสมประสบการณ์มามากพอแล้ว
หงห้าดีใจมากจึง รีบยกมือขึ้นพูดว่า：“ตอบกลับอาจารย์เย่ ผมโอเคครับ！ผมก็เหมือนผู้จัดการทั่วไปเฉิน จะพยายามให้ดีที่สุด แต่ถ้าความสามารถผมไม่ได้ ก็ขอให้อาจารย์เย่อย่าได้ฝืน！”
“โอเค！”
เย่เฉินพยักหน้าเล็กน้อย พูดว่า：“พวกคุณสองคนเตรียมตัว เหล่าเฉินเอางานของจินหลิงมอบให้หงห้าแล้ว ก็รีบไปเย่นจิง ผมจะบอกคุณท่านล่วงหน้าก่อน ถึงตอนนั้นให้คุณท่านช่วยให้คุณเลื่อนรับตำแหน่งใหม่ แต่อย่างนั้นก็ต้องลำบากคุณที่ต้องอยู่ที่เย่นจิงก่อนช่วงหนึ่ง จัดการแผงลอยที่ถังซื่อไห่ทิ้งไว้ให้เข้าใจ ถึงตอนนั้นคุณสามารถเอางานมาทำที่จินหลิงได้ ในขณะเดียวกันก็สามารถอยู่ที่นี่ต่อไปได้ เรียนวิถีบู๊”
เฉินจื๋อข่ายได้ยินว่ายังเรียนวิถีบู๊ต่อได้ ก็ดีใจอย่างมาก รีบพูดว่า：“ขอบคุณครับคุณชาย！ผมจะฝึกฝนวิถีบู๊ก่อนเพื่อที่จะมั่นใจได้ว่างานทั้งหมดจะสมบูรณ์แบบ！”
“โอเค”เย่เฉินพูดด้วยรอยยิ้ม：“พวกคุณรีบส่งมอบงาน ผมจะกลับTomson Riviera！”
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...
หม่าหลังนเอ๋ย หม่าหลัน!! คุณมึงมีสิทธิ์ไปสอนคนอื่นด้วยหรอ ตัวคุณมึงเองยังทำที่พูดไม่ได้เลย ยังมีน่าไปสอนคนอื่น 555 สนุกมาๆเลยครับ เรื่องแรกเลยที่อ่านแล้วอินขนาดนี้ ขอบคุณที่ทำออกมาให้อ่านครับ แต่ปรับให้ผญ.ที่เข้าหาพระเอก ไม่ต้องลุกหนักเกินไป มันดูน่าเบื่อ ดูขัดใจกับคนอ่าน เรื่องรักที่มีแต่พระเอกเข้าใจได้ แต่เรื่องที่อ่อยพระเอกขั้นสุด มันดูน่าเบื่อเกินไป ไม่ฟิน...
หม่าหลังนมากก...
สะใจมากกก...