ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 5884
ออกจากคฤหาสน์น้ำพุร้อนของช็องเซลี เย่เฉินก็รีบกลับTomson Rivieraทันที ตั้งใจว่าจะเก็บกระเป๋าเดินทางอย่างง่าย ๆ แล้วบอกเซียวฉางควนพ่อตากับหม่าหลันแม่ยายว่า คืนนี้ตัวเองต้องรีบไปตรวจฮวงจุ้ยให้ลูกค้าอีกรายที่ต่างเมือง
สองสามีภรรยารู้ว่าเย่เฉินเดินทางทั้งวัน จึงคุ้นเคยกับสิ่งนี้มานานแล้ว ดังนั้นพอได้ยินข่าวนี้ จึงไม่แปลกใจ
ที่ทำให้เย่เฉินคิดไม่ถึงก็คือ หม่าหลันผู้เป็นแม่ยายดันใส่ใจเย่เฉินขึ้นมา พูดด้วยความสงสารว่า：“ลูกเขยคนดี เดินทางไปนู่นนี่ทั้งวัน ไม่พักผ่อนเลย ถ้าเหนื่อยแล้วสุขภาพแย่ขึ้นมาจะทำอย่างไร！”
จู่ ๆ แม่ยายใส่ใจตัวเองแบบนี้ เย่เฉินก็แปลกใจมาก พูดด้วยรอยยิ้มว่า：“แม่ไม่ต้องห่วงครับ แม้ว่าผมจะเดินทางทั้งวัน แต่จริง ๆ ไม่เหนื่อยเลยสักนิด”
เซียวฉางควนที่อยู่ด้านข้างมองหม่าหลัน พูดในลำคอว่า：“คุณจะไปรู้อะไร ตอนนี้ลูกเขยคนดีคือปรมาจารย์ฮวงจุ้ย อย่ามองว่าเขาต้องเดินทางทั้งวัน คนที่จ้างเขามีแต่เจ้าของบริษัทใหญ่ ๆ ดาราดัง ๆ คนพวกนี้เคารพปรมาจารย์ฮวงจุ้ยยิ่งกว่าพ่อแท้ ๆ ตัวเองเสียอีก แน่นอนว่าใส่ใจความเป็นอยู่ของลูกเขยคนดีอย่างดี ไม่ทำให้ลูกเขยคนดีลำบากแน่ ถ้าเป็นสมัยก่อน อยู่ไกลแค่ไหน ก็แทบจะอัญเชิญลูกเขยคนดีไปที่นั่นเลย！”
หม่าหลันพยักหน้าอย่างครุ่นคิด จากนั้นมองไปยังเย่เฉิน พูดขำ ๆ ว่า：“ลูกเขยคนดีของแม่สุดยอด！คนรวยยังต้องขอร้องและเอาเงินมาใช้กับลูกเขยคนดี！”
พูดจบ เธอก็กลอกตาไปทมา รีบพูดด้วยใบหน้ายิ้มแย้มว่า：“ลูกเขยคนดี แม่คุยกับลูกหน่อยสิ？”
เย่เฉินเห็นหม่าหลันเป็นแบบนี้ ก็รู้ว่าหม่าหลันจะต้องมีอะไรที่อยากขอร้องตัวเองแน่ ไม่น่าล่ะวันนี้ถึงได้เป็นห่วงเป็นใยตัวเอง
ดังนั้นเขาจึงถามว่า：“แม่ แม่มีอะไรก็รีบพูดเถอะ”
หม่าหลันพูดอย่างลังเล：“เอ่อ……ช่วงนี้แม่ติดขัดนิดหน่อย แล้วนี่แกก็จะออกไปไกลอีกแล้ว แม่กังวลว่าถ้าไม่มีเงินแล้ว ก็ต้องรบกวนแกกับชูหรันอีก ดังนั้น ความหมายของแม่คือ ก่อนแกไป ทิ้งเงินไว้ให้แม่หน่อยได้ไหม？”
หม่าหลันพูดอย่างไม่พอใจ：“ถ้าเขาไม่หาเรื่องแม่ก็ไม่สนเขาหรอก！”
เย่เฉินพยักหน้า เขารู้จักนิสัยหม่าหลันดี มีเงินก็แพศยา ไม่มีเงินก็ทำตัวแพศยา แต่อย่างน้อย เวลาที่เธอมีเงินก็แพศยาแต่ไม่ทำตัวเองซวย ตัวเองก็ถือว่าใช้เงินซื้อความสงบละกัน
ดังนั้น เขาจึงพูดอย่างสบาย ๆ ว่า：“แม่ เรื่องเงินไม่มีปัญหา เอางี้ เดี๋ยวผมโอนใส่บัตรให้แม่หนึ่งบ้าน ช่วงนี้แม่ก็ใช้ตามสบาย”
หม่าหลันได้ยินแบบนี้ ดวงตานั้นก็เบิกโตทันที ตื่นเต้นจนริมฝีปากสั่น ถามเสียงติดอ่างว่า：“ลูกเขยคนดี！ลูกพูด……พูดจริงเหรอ？！ลูกจะให้แม่หนึ่งล้าน？！”
“แน่นอนว่าจริง”เย่เฉินพยักหน้า แต่พูดด้วยน้ำเสียงซีเรียส：“แต่ผมมีคำขออย่างหนึ่ง สองสามวันนี้ที่ผมไป แม่ห้ามทะเลาะกับพ่อ! ”
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...
หม่าหลังนเอ๋ย หม่าหลัน!! คุณมึงมีสิทธิ์ไปสอนคนอื่นด้วยหรอ ตัวคุณมึงเองยังทำที่พูดไม่ได้เลย ยังมีน่าไปสอนคนอื่น 555 สนุกมาๆเลยครับ เรื่องแรกเลยที่อ่านแล้วอินขนาดนี้ ขอบคุณที่ทำออกมาให้อ่านครับ แต่ปรับให้ผญ.ที่เข้าหาพระเอก ไม่ต้องลุกหนักเกินไป มันดูน่าเบื่อ ดูขัดใจกับคนอ่าน เรื่องรักที่มีแต่พระเอกเข้าใจได้ แต่เรื่องที่อ่อยพระเอกขั้นสุด มันดูน่าเบื่อเกินไป ไม่ฟิน...
หม่าหลังนมากก...
สะใจมากกก...