หม่าหลันตบหน้าอกอย่างไม่ลังเลแล้วพูดว่า:“ลูกเขยคนดีไม่ต้องห่วง แม่ไม่ทะเลาะกับเขาแน่!ลูกให้แม่หนึ่งล้าน นอกจากแม่กลับมานอนแล้ว เวลาอื่นแม่ก็ไม่อยู่บ้าน เขาอยากทะเลาะกับแม่ก็ไม่มีโอกาส!”
เซียวฉางควนได้ยินเย่เฉินจะให้หม่าหลันหนึ่งล้าน ในใจก็อิจฉาริษยาอย่างมาก
แม้ว่าเขาจะมีรายได้ส่วนหนึ่งจากสมาคมการเขียนพู่กันจีนและภาพวาด แต่รายได้อันนั้นน้อยนิดสำหรับเขาแล้ว ไม่พอใช้เลย
เดิมทีเขาเป็นรองประธานฝ่ายบริหาร มักจะได้รับการปฏิบัติจากสมาคม และทั้งวันก็ขับรถคัลลิแนนไป ๆ มา ๆ ซึ่งค่าน้ำมันสูงกว่ารถธรรมดามาก ค่าน้ำมันเดือนหนึ่งก็หลายพัน ดังนั้นแต่ละเดือนจึงใช้อย่างขัดสน
แต่เซียวฉางควนไม่ได้หน้าด้านเหมือนหม่าหลัน เขามักจะคิดว่า ตัวเองเป็นรองประธานสมาคมการเขียนพู่กันจีนและภาพวาดได้นั้นเพราะเย่เฉิน ที่ได้ขับคัลลิแนน ก็ต้องขอบคุณเย่เฉิน ได้อยู่คฤหาสน์ Tomson Riviera นั่นเพราะความสามารถของเย่เฉิน
ดังนั้น เขาจึงอายที่จะพูดขอเงินเย่เฉินอีกครั้ง
แต่ตอนนี้เห็นหม่าหลันพูดแล้วได้หนึ่งล้านแบบนี้ เขาจึงหดหู่อย่างมาก
ดังนั้นในใจเขาจึงเริ่มคิดว่า จะอ้อนวอนขอเงินเย่เฉินดีหรือไม่ ดูว่าเย่เฉินจะมีปฏิกิริยาอย่างไร
แต่ว่า พอคิดว่าตัวเองเพิ่งต่อว่าหม่าหลัน แล้วก็จะมาเอาเงินเย่เฉินไป จึงรู้สึกอึดอัดใจอย่างมาก
เย่เฉินจึงไม่ลีลาอีกต่อไป เอาโทรศัพท์มาโอนเงินให้หม่าหลันหนึ่งล้านโดยตรง
สำหรับหม่าหลันแล้ว แม้ว่าที่ผ่านมาเขาจะมีความไม่พอใจอย่างมาก แต่ทัศนคติของเขาที่มีต่อหม่าหลันในตอนนี้คือแค่เธอไม่ทำตัวร้ายกาจ ตัวเองก็จะสุภาพกับเธอ เงินเล็กน้อยแค่หนึ่งล้านให้เธอไปก็ไม่ใช่เรื่องใหญ่
เซียวฉางควนที่อันอั้นอยู่ด้านข้างตั้งนาน เมื่อเห็นเย่เฉินจะไป ในใจก็อดไม่ไหว ตะโกนไปไม่รู้ตัวว่า:“นี่ลูกเขยคนดีอย่าเพิ่งไป……”
เย่เฉินหันไป แล้วถามเขา:“พ่อ พ่อมีอะไรหรือเปล่า?”
เซียวฉางควนแอบเหลือบมองหม่าหลันที่อยู่ด้านข้าง จากนั้นก็มองไปที่เย่เฉิน เหมือนตือโป๊ยก่ายที่เพิ่งกินผลโสมไปแต่ยังไม่รู้รส และก็อยากขโมยผลนั้นในมือของซุนหงอคง
เย่เฉินดูความผิดปกติของเซียวฉางควนออกทันที นึกไปถึงที่ตัวเองเพิ่งโอนเงินหนึ่งล้านให้หม่าหลัน ในใจเขาก็รู้แล้วว่าเซียวฉางควนคิดอะไรอยู่
หม่าหลันก็ไม่โง่ เซียวฉางควนเหลือบมองเธออย่างเจ้าเล่ห์ เธอก็เอาออกทันทีว่าเซียวฉางควนคิดอะไรอยู่ จึงรีบพูดว่า:“ฉันจะบอกคุณให้นะเซียวฉางควน คุณอย่าคิดจะเอาเงินลูกเขยคนดีของฉันเลย!ตัวเองทำงานมีรายได้ไม่ใช่เหรอ?รองประธานสมาคมการเขียนพู่กันจีนและภาพวาดผู้สง่างาม มีมือมีเท้า มาแบมือขอเงินลูกเขยนี่คิดอะไรอยู่เหรอ?”

ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...
หม่าหลังนเอ๋ย หม่าหลัน!! คุณมึงมีสิทธิ์ไปสอนคนอื่นด้วยหรอ ตัวคุณมึงเองยังทำที่พูดไม่ได้เลย ยังมีน่าไปสอนคนอื่น 555 สนุกมาๆเลยครับ เรื่องแรกเลยที่อ่านแล้วอินขนาดนี้ ขอบคุณที่ทำออกมาให้อ่านครับ แต่ปรับให้ผญ.ที่เข้าหาพระเอก ไม่ต้องลุกหนักเกินไป มันดูน่าเบื่อ ดูขัดใจกับคนอ่าน เรื่องรักที่มีแต่พระเอกเข้าใจได้ แต่เรื่องที่อ่อยพระเอกขั้นสุด มันดูน่าเบื่อเกินไป ไม่ฟิน...
หม่าหลังนมากก...
สะใจมากกก...