คิดถึงตรงนี้ เขารีบสวมแหวนไว้ที่นิ้วกลางข้างซ้าย จากนั้นส่งปราณทิพย์เล็กน้อยเข้าไปในนั้นอีกครั้ง อยากดูว่าของสิ่งนี้ต้องสวมไว้บนนิ้วจึงจะสามารถเคลื่อนไหวได้ใช่หรือไม่
แต่ว่า ถึงแม้ว่าเขาจะสวมแหวนไว้บนนิ้วแล้วก็ตาม แต่แหวนวงนี้ยังคงหน้าไม่อายเหมือนอย่างเคย
ปล่อยให้ปราณทิพย์ถูกโกงเอาไปไม่น้อย เย่เฉินโกรธจนทนไม่ไหวแล้วจริง ๆ
แต่นึกถึงที่ตัวเองทุ่มปราณทิพย์ไปมากขนาดนี้แล้ว สละไปทั้งอย่างนี้ เป็นการขาดทุนที่ทรมานจริง ๆ
อย่างไรก็ตามสิ่งที่ตัวเองเผชิญหน้าอยู่คือแหวนวงนี้ ไม่ใช่นักต้มตุ๋นบนอินเทอร์เน็ตที่มักมากพวกนั้น
เมื่อคิดถึงตรงนี้ เขากัดฟัน ปลอบใจตัวเองต่อ : “บางทีนิ้วที่สวมไม่ถูกต้อง ? ใช้นิ้วอื่นลองดูอีกที !”
เนื่องจากแหวนวงนี้สวมเข้านิ้วโป้งไม่ได้จริง ๆ เย่เฉินจึงลองหมุนเวียนมันไว้บนแปดนิ้วที่เหลือรอบหนึ่ง
หลังจากลองเสร็จ เขาโกรธจนทั้งจิตใจพังทลายโดยสิ้นเชิงแล้ว
ไอ้ของผี ๆ นี่ ละโมบขั้นสุด เหมือนกับพวกหลอกให้รักนั่นจริง ๆ เลย
วัตถุประสงค์ของพวกหลอกให้รักคือเงินทุกบาททุกสตางค์ของเหยื่อทางการเงิน ส่วนวัตถุประสงค์ของแหวนวงนี้ อาจจะเป็นเอาปราณทิพย์ทุกอณูของตัวเอง……
เมื่อคิดได้ถึงตรงนี้ ในใจของเย่เฉินก็ห่อเหี่ยว
เขาในตอนนี้ ได้ใช้ปราณทิพย์ที่อยู่ภายในร่างกายไปเกินเก้าส่วนอีกครั้ง เขาเหนื่อยล้ามาก หัวใจก็เศร้าซึมเป็นพิเศษด้วยเช่นเดียวกัน
เขาเพิ่งจะตระหนักได้หลังจากตื่นจากความฝัน ตัวเองได้สูญเสียในหลุมพรางนี้มากเกินไปแล้ว เหมือนนักพนันที่สำนึกตัวอย่างฉันพลัน
ในชั่วพริบตานี้เอง เย่เฉินอยากเอายาเสริมชี่ปราณอีกเม็ดหนึ่ง แต่พอคิดอีกที หากว่าตัวเองกินยาเสริมชี่ปราณอีกเม็ด จะมีความแตกต่างอะไรกับเหยื่อที่ตกหลุมพรางพวกนั้นล่ะ ?
ตอนนี้สิ่งที่ตัวเองต้องทำ ก็คือหยุดความเสียหายทันที อย่าได้มีความคิดเพ้อฝันกับแหวนวงนี้อีก !
ใช้ปราณทิพย์ไปเป็นจำนวนมาก รวมทั้งในหัวคิดหน้าคิดหลังไม่หยุด เย่เฉินรู้สึกว่าความเหนื่อยล้าของร่างกายมากขึ้นเรื่อย ๆ เหมือนคนธรรมดาที่อดนอนสามวันสามคืนอย่างไรอย่างนั้น ร่างกายถึงจุดวิกฤติตกอยู่ในการหลับสนิทแล้ว
ครั้นแล้ว เขาค่อย ๆ หลับตาลงอย่างไม่รู้เนื้อรู้ตัว หลับปุ๋ยไปโดยสมบูรณ์
……
ประมาณครึ่งชั่วโมงต่อมา
ตอนที่เย่เฉินหลับสนิทไปแล้ว เฮเลน่าที่กระสับกระส่ายอยู่ห้องนั่งเล่นมาโดยตลอด จู่ ๆ ก็กระโดดลุกขึ้นยืนจากโซฟา หลังจากผ่านการต่อสู้ทางความคิดอันดุเดือดและยาวนานมา
เธอควักมือถือออกมาอย่างลุกลี้ลุกลน หาบันทึกระยะประจำเดือนของตัวเองคราวก่อน จากนั้นค้นหาเครื่องคำนวณช่วงตกไข่บนอินเทอร์เน็ตอีกครั้ง
หลังจากที่เธอป้อนเวลาเริ่มต้นและสิ้นสุดระยะประจำเดือนครั้งที่แล้ว แล้วก็เวลาโดยเฉลี่ยช่วงระยะประจำเดือนทุกครั้งของตัวเอง แอปพลิเคชันนั่นก็เด้งสัญลักษณ์หัวใจสีชมพูให้เธอ ด้านบนยังมีตัวอักษรบรรทัดหนึ่งแนบมาด้วย : “ขอแสดงความยินดีด้วย ตอนนี้คุณกำลังอยู่ในช่วงตกไข่ นี่เป็นโอกาสที่ดีในการเริ่มตั้งครรภ์หนึ่งชีวิตใหม่ !”

ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
หม่าหลังนเอ๋ย หม่าหลัน!! คุณมึงมีสิทธิ์ไปสอนคนอื่นด้วยหรอ ตัวคุณมึงเองยังทำที่พูดไม่ได้เลย ยังมีน่าไปสอนคนอื่น 555 สนุกมาๆเลยครับ เรื่องแรกเลยที่อ่านแล้วอินขนาดนี้ ขอบคุณที่ทำออกมาให้อ่านครับ แต่ปรับให้ผญ.ที่เข้าหาพระเอก ไม่ต้องลุกหนักเกินไป มันดูน่าเบื่อ ดูขัดใจกับคนอ่าน เรื่องรักที่มีแต่พระเอกเข้าใจได้ แต่เรื่องที่อ่อยพระเอกขั้นสุด มันดูน่าเบื่อเกินไป ไม่ฟิน...
หม่าหลังนมากก...
สะใจมากกก...
หม่าหลันมันไม่ได้ไร้เดียงสาต่อโลกหรอก แต่เขียนให้ถูกคือหม่าหลันมันโง่นั้นเอง เข้ามหาลัยมีชื่อเสียงได้ไง โง่ดักดานขนาดนี้ อาจารย์ที่เขียน ก้เขียนให้อีหม่าหลันดูดีเกิ้น 555...
เอาตรงๆน่ะ ผมชอบที่พระเอกมีสาวมาติด แบบเป็นปกติ หลงรักพระเอกโงหัวไม่ขึ้นผมไม่ขัดใจหรอก มาขัดใจตอนคือแบบผญ เรื่องนี้มีนลุกหนักเกินไป จนทำใจอ่านแล้วขัดใจ ถ้าลุกพอประมาณแบบนี้คืออ่านสนุกเว่อร์ แต่นี่อ่อยหนักจนเกิน เกิดอาการขัดใจสุดๆ 555...
ห๊า พระเอกไปเป็นหนี้พวกหล่อนตรงไหน พวกตัวเองชอบเย่เฉินเอง เย่เฉินไม่ได้บังคับ แล้วจะให้พระเอกคืนความรักให้พวกเอ็งเนี่ยน่ะ ส่วนพระเอกกุเห้นมึงก้ปวดใจกับผู้หญิงทุกคนแหละ -.-"...
อ๋อ พึ่งรู้ว่าพระเอกไปช่วยใคร ก้คิดว่าพระเอกชอบคนนั้น ในใจมีเขาอยู่ จะหลุดกับความคิดเฟ่ยเข้อสินถึงๆด้บอกเรื่องนี้มีแต่พวกหลงตัวเอง มีแค่ชูหรันกับซิวอี้นี่แหละความรักผญ.ดี ๆม่หลงตัวเองขนาดนั้น ขอโทษด้วยครับพอดีอินไปหน่อย...
ผู้หญิงเรื่องนี้หลงตัวเองโครต เป้นเพราะชูกันเถอะ พระเอกถึงได้มีแรงผลักนั้น ไม่ใช่นานาโกะ มโนเก่งเนาะ อีเฟ่ย...
โครตน่าหงุดหงิด จะร้องเชี่ยไรนักหนา ร้องทั้งตอน ผญ.อยู่ข้างเย่เฉินนิสัยผญ.หมด แต่ไอนี้แม่งปัญญาอ่อน ไอหลิวม่านฉิง...
โครตน่าหงุดหงิด จะร้องเชี่ยไรนักหนา ร้องทั้งตอน ผญ.อยู่ข้างเย่เฉินนิสัยผญ.หมด แต่ไอนี้แม่งปัญญาอ่อน ไอหลิวม่านฉิง...