รักป่วน ๆ ฉบับแม่เลี้ยงเดี่ยว นิยาย บท 1000

ทุกคนเดาได้ทันทีว่าอันฉีคือหญิงสาวที่เขารัก! เขาสามารถปีนขึ้นมาจากหิมะด้วยมือเปล่าได้ มันคือพลังที่หญิงสาวคนนี้มอบให้เขาหรือเปล่า

สำนักงานรองประธานาธิบดี ภายในประเทศ

ชายที่เพิ่งรับสายเสร็จถอนหายใจเฮือกใหญ่ราวกับว่าต้องการระบายความเครียดหลังจากฟังรายงานอีกฝ่ายหนึ่งเสร็จ มีข่าวที่น่ากลัวและเป็นอันตรายแต่ก็มีข่าวดีและน่าตื่นเต้นเช่นกัน

ภารกิจเสร็จสิ้นและพวกเขากำลังเดินทางกลับ

ฮั่วเหยียนเซียวยื่นมือออกไปกดโทรศัพท์โทรหาฮั่วจยาเพื่อบอกข่าวดีกับเธอ เพียงแต่เขาจะไม่พูดถึงการปฎิบัติการนี้ เขารายงานปผลที่ทำให้สบายใจเท่านั้น

“จริงหรอ เนี่ยเหยียนเฟิงภารกิจสำเร็จแล้ว ชนะกลับมาใช่ไหม”ฮั่วจยาร้องไห้ออกมาด้วยความดีใจ

“ใช่ ความปราถนาของเหยียนเฟิงเป็นจริงแล้ว”

“ดีล่ะ ในที่สุดเขาก็ล้างแค้นให้พ่อเขาได้สำเร็จ หัวใจของเขาคงจะสงบมากขึ้นที่เหยียนเฟิงไม่ได้รับบาดเจ็บ!”

“แค่ได้รับบาดเจ็บขาหัก อย่างอื่นไม่มีปัญหา”

“แต่ก็ไม่รู้ว่าเจ็บหนักขนาดไหน”ฮั่วจยายังคงทุกข์ใจในสายตาของเธอไม่ได้ยินเรื่องราวการบาดเจ็บของลูกชาย

“ไม่ร้ายแรง เมื่อกลับมาถึงแล้วก็ไปโรงบาลเพื่อรับการรักษา”

“เหยียนเซียว พาเหยียนเฟิงกลับมาจากปฎิบัติการเถอะ! เขากับอันฉีกำลังจะเป็นครอบครัวเดียวกัน พี่ไม่อยากให้เขาต้องวิ่งวุ่นไปมาเหมือนพ่อของเขา”

“ได้! ผมจะพยายามมอบบหมายงานใหม่ให้เขา แล้วดึงเขากลับมาภายในปีนี้”

ฮั่วจเห็นด้วยอย่างมีความสุข “งั้นก็ดี พี่จะได้อยู่เคียงข้างเขาด้วย หลายปีมานี้เขาไม่ได้เติบโตมาเคียงข้างพี่เลย”ขณะที่พูดฮั่วจยาคิดอะไรบางอย่างแล้วถามขึ้นว่า “แผนกแปลกำลังต้องการคนหรือเปล่า”

“ผมไม่แน่ใจ ทำไมหรอ”

“ก็เล่อเล่อกลับมาแล้ว! ฉันอยากจะถามดูถ้ารับสมัครจะให้เธอลองดูได้ไหม เธอเรียนเกี่ยวกับงานแปลมา”

“เธอกลับมาแล้วหรอ”เสียงของฮั่วเหยียนเซียวต่ำลงเล็กน้อย