รักป่วน ๆ ฉบับแม่เลี้ยงเดี่ยว นิยาย บท 1001

ผู้คนด้านล่างมองดูผู้จัดการทั่วไปมีอารมณ์อ่อนไหว และไม่รู้ว่าทำไมเธอถึงดีใจอยู่พักหนึ่ง แต่หลังจากที่อันฉีพบว่าเธอยังอยู่ในการประชุม เธอรีบหยิบทิชชู่ที่ผู้ช่วยยื่นมาให้ เช็ดน้ำตาของเธอ และกล่าวกับทุกคนที่อยู่ ณ ที่นั้นว่า "วันนี้สิ้นสุดการประชุมไว้เพียงเท่านี้ ตอนเที่ยงทุกคนรับประทานอาหารมื้อใหญ่ด้วยกัน ฉันเลี้ยงเอง"

"ว้าว！" จู่ๆ พนักงานที่อยู่ด้านล่างเวทีก็ปรบมืออย่างมีความสุข หลังจากที่อันฉี เข้ารับตำแหน่งในแผนกโครงการ สวัสดิการของพวกเขาจึงดีขึ้น และสภาพแวดล้อมการทำงานทั้งหมดก็ผ่อนคลายไปด้วย

ในขณะนี้ ในห้องทำงานของหลี่เซี่ยน คนที่นั่งตรงข้ามกับเธอคือชายวัยกลางคนอายุสี่สิบต้นๆ เขาสวมนาฬิกาและเสื้อผ้าแบรนด์เนม แต่เขาคือหลิวเกาหยางผู้จัดการทั่วไปของแผนกโครงการที่เพิ่งถูกปลดออกจากตำแหน่งโดยหลี่เซี่ยน

"ประธานหลี่ ผมรู้ว่าคุณอันฉีเป็นลูกสาวของคุณ แต่การที่คุณมอบแผนกใหญ่เช่นนี้ให้เธอดูแล คุณไม่กลัวว่าบริษัทของคุณจะเจ๊งหรือไง" หลิวเกาหยางกล่าวด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยความไม่พอใจ

"เกาหยาง ไม่ว่ายังไงเธอก็เป็นลูกสาวของฉัน ฉันรู้ดีกว่าคุณว่าความสามารถของลูกสาวฉันเป็นอย่างไร ไม่ใช่ว่าคุณอยากหางานอื่นอยู่หรอกหรือ ฉันก็ทำให้คุณสมปรารถนาแล้วนี่ไง" หลี่เซี่ยนพูดอย่างใจเย็น

"ประธานหลี่ ในช่วงหลายปีที่ผ่านมานี้ ผมทุ่มเทแรงกายแรงใจทำงานใหญ่ของแผนกโครงการแทนคุณไปไม่น้อย มันสมควรหรือเปล่าที่คุณหลอกใช้เสร็จแล้วจะถีบหัวส่ง！" หลิวเกาหยาง สายตาเต็มไปด้วยการข่มขู่ "จะมาทำอย่างนี้ไม่ได้ ไม่อย่างนั้นได้มีปัญหาแน่"

"หลิวเกาหยาง นี่คุณกำลังขู่ฉันเหรอ ในเมื่อคุณบอกว่าฉันหลอกใช้แล้วถีบหัวส่ง งั้นคุณลองพูดเกี่ยวกับช่วงหลายปีที่ผ่านมานี้ซิว่าคุณทำอะไรลับหลังฉันบ้าง！ไหนจะเงินที่ยักยอกไปตั้งเยอะ จนเกือบจะซื้อบ้านได้ แล้วคุณยังมีอะไรไม่พอใจอีก"

ใบหน้าของหลิวเกาหยางเปลี่ยนเป็นสีแดงในทันที เขาจ้องไปที่หลี่เซี่ยน "ประธานหลี่ ฉันได้ยินมาว่าก่อนหน้านี้คุณประสบอุบัติเหตุทางรถยนต์แต่ไม่ได้รับบาดเจ็บ ต่อไปเวลาเดินคุณก็ดูถนนหนทางดีๆ ล่ะ ระวังความปลอดภัยในการจราจรด้วยล่ะ ！"

"หลิวเกาหยาง" หลี่เซียนตะโกน "คุณต้องการทำอะไร？"

หลิวเกาหยางเย้ยหยัน "ผมแค่บอกให้คุณระวังความปลอดภัย" พูดจบ เขาก็กระแทกประตูและจากไป

หลายปีมานี้หลิวเกาหยางเริ่มมีความเหิมเกริม บวกกับความจริงที่ว่าครั้งนี้เขาถูกบีบให้ออกจากตำแหน่ง จึงมีความคับแค้นใจและมีความขุ่นเคืองมากขึ้น ทันทีที่เขาเข้าไปในลิฟต์ ก็มองเห็นอันฉีเดินออกมาออกมาจากลิฟต์ ดวงตาของเขาเปล่งประกาย

อันฉีสวยงามมากจริงๆ สวยจนทำให้เขาเกิดความคิดมุ่งร้าย จู่ๆ เขาก็อยากจะเข้าไปสัมผัสอันฉี

ผู้ช่วยของอันฉีกีดกั้นทันที "ผู้จัดการหลิว คุณจะทำอะไร นี่มันที่บริษัท"

หลิวเกาหยางจึงเดินจากไป แต่ตอนอยู่ในลิฟต์ ดวงตาของเขาจับจ้องไปที่รูปร่างเพรียวบางของ อันฉี และรอยยิ้มที่น่าขยะแขยงก็ฉายแววในดวงตาของเขา

เขาเกลียดหลี่เซี่ยนที่ไล่เขาออก และแม้ว่าเขาจะลดทิฐิลงชั่วขณะ เขาก็ไม่สามารถเปลี่ยนใจของ หลี่เซี่ยนได้ ในขณะนี้เขาจึงเอาความเกลียดชังทั้งหมดมาลงที่อันฉี

ถ้าสูญเสียลูกสาวที่งดงามคนนี้ไป ดูสิว่าหลี่เซี่ยนจะมีใครให้มารับมรดกอีก

อันฉีกลับไปที่ห้องทำงานของแม่ของเธอและบอกข่าวว่าเนี่ยเหยียนเฟิง ได้กลับประเทศอย่างปลอดภัยแล้ว และสภาพจิตใจของเธอฟื้นฟูแล้ว

หลี่เซี่ยนก็มีความสุขกับเธอเช่นกัน "อย่างนี้หนูก็นอนหลับได้อย่างสบายแล้ว"

อันฉีพยักหน้า "หนูทนรอแทบไม่ไหวที่จะได้พบเขา"