รักป่วน ๆ ฉบับแม่เลี้ยงเดี่ยว นิยาย บท 999

“กัปตันหลิว อาจจะถูกฝังลึกเกินไป ไม่มีอะไรแสดงบนหน้าจอเลย กัปตันเนี่ยไม่แน่ว่า…”เสียงของคนที่ค้นหาชะงัก เมื่อไม่เห็นการตอบสนองบนหน้าจอ สิ้นหวังจริงๆ!

“ดำเนินการต่อไป เอาอุปกรณ์มาให้ผม เขาต้องอยู่ใต้หิมะนี้แน่ๆ”กัปตันหลิวไม่ยอมแพ้ให้กับความหวังอันริบหรี่ เขาสัญญากับรองประธานาธิบดีไว้ว่าจะพาเขากลับไป เขาต้องทำให้ได้

สมาชิกในทีมเริ่มคลานบนหิมะทีละคนๆ ออกแรงกดเครื่องค้นหาทีละนิด แม้มือและเท้าจะชาจากความหนาวเย็นแต่ก็ไม่เหนื่อยเลยแม้แต้น้อย

กัปตันหลิวคุกเข่าลงบนพื้น เขาเพิ่งถูกยิงที่ไหล่มาอหัวใจของเขาหนักอึ้งมาก จะดีกว่านี้ถ้าเขานำร่างของเนี่ยเหยียนเฟิงกลับมาได้ แต่ตอนนี้ไม่มีข่าวอะไรเกี่ยวกับเขา แม้แต่คนอื่นก็ยังพากลับมาไปไม่ได้

ดวงตาของเขากลายเป็นสีแดง และต่อยลงบนหิมะอย่างแรง “เนี่ยเหยียนเฟิง คุณไม่เชื่อฟัง คนอื่นบอกว่าคุณเป็นพระเจ้าแต่คุณเป็นมนุษย์! คุณอายุยังน้อยจะไปทำแบบนี้ได้ยังไง ไอ้เด็กบ้า”

ทุกคนต่างมองดูความรู้สึกที่พังทลายลงของกัปตันแล้วเงียบไปตามกัน พวกเขาต่างรู้ดีว่าเหตุการณ์นี้การที่เนี่ยเหยียนเฟิงจะมีโอกาสรอดชีวิตนั้นเท่ากับศูนย์มันเป็นเป็นไม่ได้ที่จะมีใครรอดชีวิตจากหิมะถล่ม ยิ่งไปกว่านั้นเขากระโดดลงจากเครื่องบินที่มีความสูงถึงสิบเมตร ไม่ว่าคนนั้นจะแข็งแกร่งขนาดไหนขาและเท้าต้องได้รับบาดเจ็บ

“กัปตันหลิว อย่าเป็นแบบนี้เลย กัปตันเนี่ยเป็นฮีโร่ของพวกเรา พวกเขาเคารพเขา”คนในทีมปลอบใจเขา

“ถ้าหากพวกเราอยากหาเขาให้เจออีกครั้ง ต้องส่งทีมขุดค้นไป…หรือไม่…”สมาชิกในทีมอีกคนชะงักไปเช่นกัน

กัปตันหลิวกระแทกอีกฝ่ายอย่างรุนแรง เห็นได้ชัดว่าตอนนี้เขาโศร้าโศกเป็นอย่างมาก สมาชิกในทีมคนหนึ่งตะโกนออกมาว่า “มีสัญญาณแล้ว สัญญาณอยู่ตรงนี้”

พวกเขาทั้งหมดต่างรีบหมอบลง เพียงเพื่อที่จะเห็นสัญญาณที่มาจากหน้าจอเป็นระยะๆ นั่นคือสัญญาณของเนี่ยเหยียนเฟิง

กัปตันหลิวตะโกนออกมาว่า “ขุดเร็ว”

สมาชิกในบางคนรีบกลับไปหยิบพลั่วที่รถ ทุกคนกำลังขุดหิมะในตำแหน่งนี้ หลังจากขุดไปประมาณครึ่งเมตรในที่สุดพวกเขาเห็นฝ่ามือยื่นออกมาจากหิมะ ทุกคนส่งเสียงเชียร์และขุดหิมะรอบๆ ต่อไป เนี่ยเหยียนเฟิงเกือบจะแสดงให้เห็นร่างกายของเขาครึ่งหนึ่ง เขาเหมือนฮีโร่ในหิมะ ถูกปกคลุมด้วยหิมะแต่แข็งแกร่งราวกับมีดฟันฝ่าหิมะ

“ไอ้เด็กบ้านี่”กัปตันหลิวลงไปอยู่ในหลุมหิมะแล้วกอดเขาไว้