รักป่วน ๆ ฉบับแม่เลี้ยงเดี่ยว นิยาย บท 998

ดร. เฉินหันรีบกลับมาทันทีแล้วซ่อนตัวอยู่ข้างหลังเนี่ยเหยียนเฟิง ไมเคิลที่อยู่ข้างหน้าก็หันกลับมามองด้วยแววตาที่โกรธมาก ปืนในมือของเขาเล็งตรงไปที่เนี่ยเหยี่ยนเฟิง

ในขณะนี้มีเสียงปืนดังขึ้นอีกชุดหนึ่ง ไมเคิลก็มองเห็นสถานการณ์ได้ทันที ไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากหนีไปก่อน แล้วหันกลับไปก็ตะโกนเสียงดังอย่างดุเดือดว่า “ฉันจะจำแกไว้”

เนี่ยเหยียนเฟิงส่งตัวดร.เฉินให้กับคนของเขาที่ยืนอยู่ด้านหลัง มองไมเคิลที่ขึ้นไปบนเฮลิคอปเตอร์แล้วลอยขึ้นไปช้าๆ

ร่างของเนี่ยเหยียนเฟิงไล่ตามเฮลิคอปเตอร์ที่กำลังขึ้นไปอย่างรวดเร็ว

“กัปตันเนี่ย กลับมา”

“กัปตันเนี่ยไม่ต้องตามแล้ว”

“เนี่ยเหยียนเฟิง อยากตายหรือไง!”

เขาเผชิญหน้ากับเสียงเรียกร้องของทุกคนที่อยู่ด้านหลัง เนี่ยเหยียนเฟิงกระโดดโดยไม่ลังเล เขาคว้าอุปกรณ์ลงจอดของเฮลิคอปเตอร์ไว้ ทั้งร่างลอยขึ้นไปในอากาศด้วยการยกเฮลิคอปเตอร์ขึ้น

“ตามขึ้นไป ต้องช่วยเขากลับมา”

แม้ว่าเนี่ยเหยียนเฟิงจะอยู่บนเฮลิคอปเตอร์แต่เขาก็ไม่กลัวเลย ไมเคิลที่อยู่ด้านในพยายามที่จะโทรศัพท์เพิ่งพบว่ามีแขกอีกคนอยู่บนเฮลิคอปเตอร์นั่นคือชายหนุ่มคนเมื่อกี้

เขาหยิบปืนขึ้นมาทันทีแล้วยิงออกไปหลายนัด กระจกประตูของเฮลิคอปเตอร์แตกเป็นเสี่ยงๆ เนี่ยเหยียนเฟิงมองไปที่ความสูงนี้แล้วเขาจึงยิงไปที่คนขับทันที

ไมเคิลเห็นว่าคนขับเสียชีวิตแล้ว เฮลิคอปเตอร์ก็พุ่งลงและหมุนกลางอากาศอย่างรวดเร็ว

เนี่ยเหยียนเฟิงมองไปที่ไมเคิลปืนถูกจ่อไปที่หัวของเขา ไมเคิลอ้าปากค้างแล้วถามว่า “แกเป็นใครกันแน่”

“คนที่จะมาเอาชีวิตแก”ทันทีที่พูดจบเนี่ยเหยียนเฟิงก็เหนี่ยวไกปืน เขาไม่ยิงที่หัวแต่ยิงที่ไหล่ ไม่ปล่อยให้ชายคนนี้ตายทันที เพราะต้องการให้ชดใช้ความตายอย่างทรมานที่สุด

พูดจบกัปตันหลิวก็ลุกขึ้นแล้ววิ่งไปตรงจุดที่หิมะถล่มอย่างสิ้นหวัง สมาชิกในทีมทุกคนก็วิ่งตามหลังเขามาเช่นกัน สภาพหุบเขาก่อนหน้านี้ตอนนี้กลับโดนหิมะถล่มลงมากลบไว้เกินครึ่ง มีแค่บริเวณเลียบๆภูเขาเท่านั้นที่ยังไม่โดนหิมะฝังไปด้วย

“เนี่ยเหยียนเฟิง”กัปตันหลิวตะโกนเรียก เขากระวนกระวายและกังวล หาร่องรอยตำแหน่งสุดท้ายของเยี่ยเหนียนเฟิงไม่เจอเลย

“ ถ้าประเมินแล้ว ตำแหน่งที่กัปตันเนี่ยกระโดดลงมาคือตรงนี้…” สมาชิกในทีมชี้นิ้วออกไปและเห็นว่าตรงจุดที่เขาชี้ไปนั้นมีแต่หิมะขาวโพลน ภายในใจของทุกคนต่างหนักอึ้ง

ภายใต้แรงถล่มของหิมะ โอกาสที่คนจะมีชีวิตรอดได้นั้นมีไม่มากนัก และต่อให้ยังมีชัวิตอยู่ ก็คงถูกหิมะกลับอยู่ลึกข้างใต้

“เตรียมอุปกรณ์ ค้นหาตำแหน่งเร็วเข้า ช่วยเนี่ยเหยียนเฟิงออกมา” กัปตันหลิวพูดด้วยเสียงที่แหบแห้งกับสมาชิกในทีมที่อยู่ด้านหลัง “วางงานทั้งหมดแล้วมาช่วยกัน เขาต้องมีชีวิตอยู่ ผมไม่เชื่อว่าเขาจะตาย เขาดวงแข็งกว่าพวกเราทุกคนเสียอีก ”

สมาชิกในทีมเริ่มหยิบอุปกรณ์ระบุตำแหน่งแล้วค้นหาตำแหน่งอยู่ด้านข้าง