รักป่วน ๆ ฉบับแม่เลี้ยงเดี่ยว นิยาย บท 1011

อาไม่น่าจะอกหักหรอก!” ซูเล่อเริ่มล้อเล่นกับใครบางคนอย่างใจกล้า

หลังจากที่ฮั่วจยาได้ยิน ก็รู้สึกว่าซูเล่อพูดถูก เธอรู้สึกประหลาดใจ “เหยียนเซียว แกมีคนที่ชอบจริงๆ เหรอ? รีบบอกพี่มาสิ เดี๋ยวพี่จะจับคู่ให้แกเอง”

ดวงตาสีดำดั่งไข่มุกของฮั่วเหยียนเซียวส่องประกายแวววาว จ้องมองหญิงสาวตรงข้ามที่กำลังล้อเลียนเขา เขาตวาดเบาๆ “ตาข้างไหนของเธอที่เห็นว่าฉันอกหัก?”

“ฉันเดาเอา มีแค่คนอกหักเท่านั้นแหละที่จะดื่มเหล้า ถึงแม้อาจะดื่มแค่สองแก้ว” ด้วยความที่ซูเล่อได้รับแรงสนับสนุนจากฮั่วจยา จึงยิ่งมีความกล้ามากขึ้น

ฮั่วจยารู้สึกว่ามันก็สมเหตุสมผลเช่นกันจึงถามต่อ “เหยียนเซียวรีบบอกมาสิ ถ้าไม่มีแม่สื่อ เดี๋ยวพี่ช่วยบอกแน่” “พี่กังวลอะไร สภาพของเหยียนเซียวมีเหรอที่สาวๆ จะไม่ชอบเขา?” หนิงชิงฉวนกำลังพูดช่วยพี่เขย

ซูเล่อหลุบตาลงด้วยความรู้สึกผิด กลัวว่าชายฝั่งตรงข้ามจะตำหนิที่เธอสร้างเรื่อง แต่เธอก็อยากรู้เช่นกัน! อยากรู้ว่าสาวคนไหนที่กล้าปฎิเสธท่านรองประธานาธิบดี

“สภาพของเหยียนเซียวแย่มาก ยุ่งทั้งวันจนขาไม่ได้แตะพื้นเลย อีกอย่างอายุก็มากแล้วด้วย” ฮั่วจยาที่เป็นพี่สาวสาวแท้ๆ คิดตามสภาพความเป็นจริงของน้องชาย ที่ชื่อเสียงและเกียรติยศทั้งหมดถูกมองถือว่าเป็นของปลอม

ทันใดนั้นฮั่วเหยียนเซียวก็พูดกับหญิงสาวตรงหน้าที่เป็นผู้กระตุ้นเรื่องนี้ “สาวน้อย เธอคิดว่าฉันแก่ไหม?”

ซูเล่อเงยหน้าขึ้นทันที เมื่อเห็นว่าตัวเองถูกเรียกชื่อ เธอจึงกระพริบตาและมองไปที่ชายตรงข้าม

คำว่าแก่ตรงกันข้ามกับชายคนนี้เลย เขาหล่อเหลาแบบไม่ธรรมดา ทุกสัดส่วนในร่างกายของเขาแสดงออกถึงความอ่อนวัย แม้แต่โครงร่างก็ยังดูอ่อนช้อยเป็นธรรมชาติ เมื่อเขายิ้ม ลักยิ้มทั้งสองฝั่งนั้นเพิ่มคะแนนให้เขาเป็นสองเท่า

ผู้ชายประเภทนี้ยิ่งแก่ก็ยิ่งมีเสน่ห์ เฉกเช่นไวน์ชั้นดี ยิ่งหมักนานก็ยิ่งกลมกล่อม

ซูเล่อแสดงความเห็นตามความจริงด้วยน้ำเสียงที่จริงใจ “ไม่แก่เลย หล่อมาก”

มุมปากของฮั่วเหยียนเซียวโค้งเป็นรอยยิ้มจนเผยให้เห็นลักยิ้มทั้งสองฝั่งที่ดูมีความสุขมาก

“แต่อา ฉันแนะนำให้อาตามหาอาสะใภ้ไว้ให้ฉันแต่เนินๆ !” ซูเล่อกล่าวเสริม

“อืม! ปวดไหล่นิดหน่อย ฉันเขียนอีเมลเยอะเกินไป” อันฉีบ่นกับเขาด้วยเสียงเล็กเสียงน้อย

ฝ่ามือใหญ่ของชายคนนั้นนวดให้เธอเบาๆ อันฉีที่นอนอยู่ในอ้อมแขนของเขา เหล่ตาชื่นชมความหล่อเหลาของผู้ชายตัวเอง ผมของเขายาวมาก ตอนที่เจอเขาก่อนหน้านี้ ผมของเขายังเป็นทรงผมสกินเฮดอยู่ แต่ตอนนี้ยาวขึ้นมาก ถ้าดูแลอีกสักหน่อยก็สามารถเล่นบทเป็นท่านประธานจอมเผด็จการได้เลย

“พรุ่งนี้ฉันจะพาคุณไปตัดผม!” อันฉีกล่าว

"ผมยาวแล้วเหรอ?" เนี่ยเหยียนเฟิงยื่นมือไปประคองหน้าผากของเขา มันยาวขึ้นแล้วจริงๆ ด้วยรูปร่างหน้าตาที่ดีของเขาจึงไม่มีทรงผมไหนที่จะส่งผลต่อความหล่อเหลาของเขาได้

ถึงจะหัวโล้นแต่เขาก็ยังหล่อเหลาที่สุด

“ฉันอยากออกแบบทรงผมให้คุณ” อันฉีพูดด้วยรอยยิ้ม

“ไม่ต้องหรอก แค่ทำให้สั้นก็พอ”