รักป่วน ๆ ฉบับแม่เลี้ยงเดี่ยว นิยาย บท 1012

“ไม่ได้ ตอนนี้คุณเป็นคนของฉันแล้ว คุณต้องทำให้ฉันพอใจสิ ยังไงก็ตามคุณพักร้อนตั้งสองเดือน ตอนนี้คุณเป็นของฉันโดยสมบูรณ์แบบแล้ว” อันฉียิ้มกว้างด้วยสายตาทีออดอ้อน

แววตาของเนี่ยเหยียนเฟิงจ้องเขม็งอย่างช่วยไม่ได้ เขาจับใจความสำคัญได้สองอยู่คำ เขาพูดด้วยน้ำเสียงแหบพร่า “โอเค คืนนี้คุณทำให้ผมมีความสุขสิ พรุ่งนี้จะทำทรงผมตามใจคุณเลย”

อันฉี “…” รู้สึกว่าตัวเองเสียเปรียบตลอด

“เนี่ยเหยียนเฟิง ขอฉันพักผ่อนสักวันเถอะ!” อันฉีขอร้องด้วยเสียงอันแผ่วเบา

“เป็นผมที่ทำงานหนักอีกแล้วสินะ” ชายผู้นั้นหัวเราะออกมา แม้เขาจะสงสารเธอ แต่เขาก็ปล่อยเธอไว้ไม่ได้

ไม่ใช่ว่าอันฉีเหนื่อยหรืออยากพักผ่อนแต่อย่างใด แต่เธอกลัวการที่ตามใจเขามากจนเกินไป นักบุญคงจะบอกว่าทำเช่นนี้ไม่ได้ แต่ทุกครั้งชายคนนี้ก็ทำให้เธอลืมนักบุญไปเสียสนิท

“จริงเหรอ? งั้นก็ได้ พรุ่งนี้ทำทรงผมตามใจฉันละกัน! อย่ากลับคำนะ” หลังจากอันฉีพูดจบ ก็เริ่มโอบคอของเขา “อุ้มฉันกลับไปที่ห้องสิ ฉันต้องเก็บแรงไว้นะ”

เนี่ยเหยียนเฟิงหัวเราะออกมา เขาน่ากลัวขนาดนั้นเชียวหรือ? แต่ในช่วงไม่กี่วันที่ผ่านมา ดูเหมือนว่าจะเป็นเช่นนั้นจริงๆ เพราะทุกครั้งเธอจะผล็อยหลับไปด้วยความเหนื่อยล้า

อันฉีเคยอยากนอนกับเขามาก แต่ตอนนี้เธอกลับกลัวการนอนกับเขาเสียแล้ว

แต่มาคิดอีกทีว่าหลังจากวันหยุดของเขาสิ้นสุดลง เขาจะทำหน้าที่อะไร ไม่กี่เดือนที่เขาก็จะไป เธอกลัวว่าตัวเองจะเสียเปรียบถ้าไม่นอนหลับ เธอจึงนอนก่อนค่อยว่ากันทีหลัง

เที่ยงวันรุ่งขึ้น

สำนักงานใหญ่ออกแบบทรงผมระดับไฮเอนด์

อันฉีเดินเข้ามาพร้อมกับผู้ชายของเธอ พนักงานหญิงและลูกค้าส่วนใหญ่ที่ทำงานที่นี่จะเป็นคนหนุ่มสาว เมื่อเห็นว่าอันฉีกำลังควงผู้ชายเดินเข้ามาก็มองแล้วมองอีก เพราะว่าหล่อจริงๆ

ร่างกายที่สูงโปร่งและออร่าของชายหนุ่มที่แผ่ออกมาทั่วร่างกาย ไม่ได้เห็นสิ่งนี้ในร่างของผู้ชายมานานแล้ว

มันคือความฮอตอย่างแท้จริง

อันฉีถามหาหัวหน้านักออกแบบ เนี่ยเหยียนเฟิงนั่งอยู่ข้างๆ และรออันฉีกำลังคุยกับนักออกแบบเรื่องทรงผมที่จะออกแบบ นักออกแบบมองเนี่ยเหยียนเฟิงขณะที่ฟังคำขอของอันฉี

"ไม่ใช่แค่หล่อนะ แต่เขายังสูงตั้ง 188 เชียวนะ และแผ่นหลังของเขาก็สง่างามมาก”

“ตรงสเปคของฉันหมดเลย”

ช่างทำผมทำงานอย่างหนักกับทรงผมของเนี่ยเหยียนเฟิงให้ผลลัพธ์ออกมาจากผู้ชายที่เป็นคนแข็งกระด่างเมื่อครู่นี้ ให้เขาดูเหมือนนักธุรกิจชั้นนำ

“คุณผู้ชาย เชิญไปสระผมก่อนนะครับ เดี๋ยวผมจะตัดให้คครับ”

เนี่ยเหยียนเฟิงลืมตาและมองด้วยความรังเกียจเล็กน้อย แต่เขาไม่ได้พูดอะไร เขาไปสระผม ตอนที่ผู้หญิงคนหนึ่งดีใจที่จะได้สระผมให้เขา เขาจึงขอร้องไปตามตรง “ผมขอพนักงานผู้ชายสระผมให้นะครับ”

“สุดหล่อ เทคนิคการสระผมของฉันดีมากนะคะ ทำไมคุณไม่ลองดูล่ะคะ!”

“ไม่ครับ เปลี่ยนคนให้ทีนะครับ” เนี่ยเหยียนเฟิงยืนยันด้วยเสียงต่ำ

ดังนั้น พนักงานผู้ชายจึงต้องมาสระผมให้เขา หลังจากสระผมเรียบร้อย เนี่ยเหยียนเฟิงก็นั่งที่นั่งของเขา ช่างตัดผมเริ่มเป่าผมของเขา และตัดทรงแสกข้างให้เขา ทันใดนั้นชายที่อยู่หน้ากระจกก็ที่มีกลิ่นอายมาจากกองทัพทหารตอนนี้กลายมาเป็นราชาผู้สูงส่งในโลกธุรกิจ