เข้าสู่ระบบผ่าน

รักป่วน ๆ ฉบับแม่เลี้ยงเดี่ยว นิยาย บท 1021

“ไม่แปลกใจเลย! ที่นี่สวยมาก มีรสนิยมสุดๆ ” ซูเล่อพิจารณาของตกแต่งร้านของที่นี่แล้วพบว่ามันล้วนสวยสะดุดตา

ตอนนั้นเอง พนักงานนำของหวานและน้ำผลไม้ก็มาเสิร์ฟพอดี ซูเล่อมองของหวานน่ารับประทานด้วยแววตาเป็นประกาย เธอแอบกลืนน้ำลายเงียบๆ

“หิวก็กินซะสิ!” ฮั่วเหยียนเซียวยกยิ้ม พูดอย่างเอาใจ

ซูเล่อพยักหน้าก่อนจะเอื้อมมือไปหยิบขนมโก๋ถั่วเขียวชิ้นเล็กเข้าปาก หวานๆ หนึบๆ อร่อยมาก!

“เธอมีความทรงจำครั้งแรกตอนกี่ขวบ” ฮั่วเหยียนเซียวถามเธอด้วยความสงสัย

ซูเล่อเคี้ยวขนมไปด้วย หลับตานึกไปด้วย “ความทรงจำครั้งแรกของฉันน่าจะประมาณตอน 6 หรือ7ขวบนี่แหล่ะ เป็นตอนที่ฉันเพิ่งเรียนจบอนุบาลและกำลังขึ้นประถม คุณอาทำไมถึงถามเรื่องนี้ล่ะ”

ซูเล่อถามเขาด้วยความสงสัย

ฮั่วเหยียนเซียวเม้มปากลง ยัยเด็กนี่เห็นทีแล้วน่าจะจำเรื่องตัวเองตอนอายุราว 5 ขวบไม่ได้ และก็คงจำไม่ได้ว่าตอนเด็กนั้นเธอตัวติดเขามากแค่ไหน

“ไม่มีอะไร กินเถอะ!” ฮั่วเหยียนเซียวไม่อธิบายเพิ่ม

“อาก็กินด้วยสิ” ซูเล่อคีบขนมโก๋ถั่วเขียวให้เขา ความจริงฮั่วเหยียนเซียวไม่ชอบของหวาน แต่เขาก็หยิบมันขึ้นมากิน

“ปกติแล้วคุณอางานยุ่งไหม”

“ยุ่งมาก”

“ถ้างั้นอาก็ต้องเจอคนดังทั่วประเทศเลยสิ!”

“อืม!”

“ป้าจยาบอกฉันว่า อายุ่งมากจนไม่มีเวลาออกเดทเลย”ซูเล่อพูด

ฮั่วเหยียนเซียวหรี่ตาลง “นี่เธอชอบฟังเรื่องของฉันเหรอ”

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: รักป่วน ๆ ฉบับแม่เลี้ยงเดี่ยว