เมื่อซูเล่อเดินเข้าห้องประชุมไปแล้ว แววตาของเฉิงถังก็แข็งกร้าวขึ้น เธอฟังออกว่าซูเล่อกำลังปฏิเสธความสัมพันธ์ระหว่างเธอและฮั่วเหยียนเซียว นี่เขาสอนให้เธอพูดแบบนี้เหรอ ใจของเฉิงถังเจ็บปวดมาก ยิ่งพิสูจน์เท่าไหร่ เธอก็ยิ่งขุดเจอบางอย่างมากขึ้น นี่แสดงให้เห็นว่าฮั่วเหยียนเซียวกำลังสอนให้ซูเล่อปกป้องตัวเองอยู่
เมื่อซูเล่อกลับเข้าไปในห้งอทำงาน เธอนั่งที่โต๊ะท้ายสุดเพื่อให้ตัวเองไม่เป็นจุดสนใจ
แต่ทว่า เธอจะทำยังไงให้ไม่เป็นจุดสนใจล่ะ ชีหย่ายังคงไม่คิดจะปล่อยเธอไปง่ายๆ เธอเองก็ไม่มีกระจิตกระใจจะอ่านข้อมูลในเอกสาร ชีหย่ากอดอกถามเธอ “นี่ ซูเล่อตกลงเธอใช้เส้นใครเข้ามาเหรอ พูดเร็วสิ”
“แต่ยังไงก็ไม่ได้ใช้ความสามารถตัวเองอยู่ดี” ฉิงชิงชิงพูดต่ออย่างประชดประชัน
ซูเล่อก้มหน้าอ่านเอกสาร และไม่ได้ตอบคำถามพวกเธอสองคน เมื่อหลิวจือเซียนเห็นว่ามันยังสนุกไม่พอ เขาจึงพูดกับซูเล่อว่า “ซูเล่อ พูดสิ! พูดให้พวกเขาตกใจไปเลย”
ซูเล่อก็ยังคงไม่สนใจต่อไป หยางเหมยพูดขึ้นเบาๆ “เธอไม่พูดก็แสดงว่าไม่ได้เข้ามาแบบยุติธรรมน่ะสิ พวกเธอเข้าใจกันหรือยังล่ะ ”
คำพูดนี่แทงเข้าไปในใจซูเล่อ เธอเงยหน้ามองหยางเหมย “ให้เกียรติกันบ้างนะ”
แต่หยางเหมยกลับไม่คิดเช่นนั้น “เธอร้อนรนขนาดนี้ หรือว่าฉันพูดถูกล่ะ”
เจิ้งจวิ้นชินเห็นว่าทุกคนกำลังรุมซูเล่อคนเดียว เขาจึงพูดขึ้นแทนเธอ “พวกเธอเยอะขนาดนี้แต่กลับไปรุมซูเล่อคนเดียวเนี่ยนะ ไม่ไร้สาระไปหน่อยเหรอ ที่นี่มันแผนกการแปล ไม่ใช่ห้องรับแขกที่บ้านพวกเธอ ให้เกียรติกันหน่อยได้ไหม”
ชีหย่ามองไปทางเจิ้งจวิ้นชินอย่างไม่เกรงใจ “โห! เจิ้งจวิ้นชิน นายแคร์ ใส่ใจเธอขนาดนี้ทำไมกันล่ะ นายเองก็ยุ่งเรื่องของชาวบ้านให้มันน้อยๆ หน่อยนะ อย่าลืมล่ะว่าพ่อของนายทำงานเป็นลูกน้องพ่อของฉันอยู่ ถ้าฉันอารมณืไม่ดีแล้วไปฟ้องพ่อ…นายก็จะดูน่าสมเพชไปเลยนะ”
เจิ้งจวิ้นชินโมโหมากจนทุบหมัดหนักลงบนโต๊ะ
ซูเล่อเงยหน้ามองเจิ้งจวิ้นชิน เธอมองเขาด้วยความเป็นห่วง เมื่อเจิ้งจวิ้นชินหันมามองเธอ เธอจึงส่ายหัวให้เขาเพื่อบอกเขาว่าไม่จำเป็นต้องพูดอะไรแทนเธอ
เจิ้งจวิ้นชินช่วยเหลือซูเล่อเพราะความหวังดี แต่ในตอนนั้นที่เขามองแววตาสดใส และความเข้มแข็งที่อยู่ภายในดวงตาคู่นั้นแล้ว ใจของเจิ้งจวิ้นชินก็เต้นรัว
ซูเล่อทำให้เขารู้สึกใจเต้นขึ้นมา นอกจากความสวยที่อยู่ภายนอกแล้ว ยังมีแรงดึงดูดอยู่ภายในตัวของเธออีกด้วย
ผ่านไปไม่นาน ก็มีหัวหน้าเข้ามาพาพวกเธอแต่ละคนไปยังแผนกต่างๆ ในการฝึกงาน เมื่อแบ่งตำแหน่งกันเรียบร้อยแล้ว ในช่วงพักเที่ยงซูเล่อเมื่อทานข้าวเสร็จจึงออกมาเดินที่ในสวน เจิ้งจวิ้นชินเห็นจึงตะโกนเรียกเธอ
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: รักป่วน ๆ ฉบับแม่เลี้ยงเดี่ยว
ค่าต่อการอ่านหน้าต่อไปแพงจังค่ะ...
มาแล้ว พึ่งเข้ามาดู...
รอๆๆคะ...
สรุปเรื่องไม่ไปต่อแล้วเหรอค่ะ ติดตามมาตลอดหายไปอีกรอบ เสียดายจังค่ะ กำลังสนุกเลย ด้วยเพราะเหตุผลอะไร ยังไงก็ขอขอบคุณค่ะที่ทำให้การอ่านมีความสุขกับตัวละครที่สร้างจินตนาการให้นะ่ค่ะ...
เรืองหยุดชะงักอีกรอบแล้ว ผู้แต่งไม่สบายหรือเปล่าค่ะ หรือติดอะไรยังก็ขอเป็นกำลังใจให้น่ะค่ะ รอการกลับมาของนิยายเรื่องนี้อยู่ตลอดค่ะ...
หายไป 3 วันแล้ว ไม่ลงตอนเพิ่ม มีอะไรไหมค่ะ แอดมิน.....
หายไป 2 วันแล้ว ไม่ลงตอนเพิ่ม มีอะไรไหมค่ะ แอดมิน...
สนุกมากค่ะ อยากให้ลงสักวันล่ะ 20 ตอนเลยค่ะ สนุกมากๆๆและมีลุ้นด้วยว่าจะยังไงต่อ ต่อไปจะเป็นคู่ของท่านรองปะค่ะ รองประธาน น่ะจะมีนะ555...
น่าสงสารนางเอกจัง และสงสารพระเอกที่จะบอกคนที่ตนเองรักยังไง ว่าคู่หมั้นตัวเองเป้นญาติกัน...
ติดตามต่อค่ะ สนุกมากๆๆๆ...