รักป่วน ๆ ฉบับแม่เลี้ยงเดี่ยว นิยาย บท 1032

เมื่อซูเล่อเดินเข้าห้องประชุมไปแล้ว แววตาของเฉิงถังก็แข็งกร้าวขึ้น เธอฟังออกว่าซูเล่อกำลังปฏิเสธความสัมพันธ์ระหว่างเธอและฮั่วเหยียนเซียว นี่เขาสอนให้เธอพูดแบบนี้เหรอ ใจของเฉิงถังเจ็บปวดมาก ยิ่งพิสูจน์เท่าไหร่ เธอก็ยิ่งขุดเจอบางอย่างมากขึ้น นี่แสดงให้เห็นว่าฮั่วเหยียนเซียวกำลังสอนให้ซูเล่อปกป้องตัวเองอยู่

เมื่อซูเล่อกลับเข้าไปในห้งอทำงาน เธอนั่งที่โต๊ะท้ายสุดเพื่อให้ตัวเองไม่เป็นจุดสนใจ

แต่ทว่า เธอจะทำยังไงให้ไม่เป็นจุดสนใจล่ะ ชีหย่ายังคงไม่คิดจะปล่อยเธอไปง่ายๆ เธอเองก็ไม่มีกระจิตกระใจจะอ่านข้อมูลในเอกสาร ชีหย่ากอดอกถามเธอ “นี่ ซูเล่อตกลงเธอใช้เส้นใครเข้ามาเหรอ พูดเร็วสิ”

“แต่ยังไงก็ไม่ได้ใช้ความสามารถตัวเองอยู่ดี” ฉิงชิงชิงพูดต่ออย่างประชดประชัน

ซูเล่อก้มหน้าอ่านเอกสาร และไม่ได้ตอบคำถามพวกเธอสองคน เมื่อหลิวจือเซียนเห็นว่ามันยังสนุกไม่พอ เขาจึงพูดกับซูเล่อว่า “ซูเล่อ พูดสิ! พูดให้พวกเขาตกใจไปเลย”

ซูเล่อก็ยังคงไม่สนใจต่อไป หยางเหมยพูดขึ้นเบาๆ “เธอไม่พูดก็แสดงว่าไม่ได้เข้ามาแบบยุติธรรมน่ะสิ พวกเธอเข้าใจกันหรือยังล่ะ ”

คำพูดนี่แทงเข้าไปในใจซูเล่อ เธอเงยหน้ามองหยางเหมย “ให้เกียรติกันบ้างนะ”

แต่หยางเหมยกลับไม่คิดเช่นนั้น “เธอร้อนรนขนาดนี้ หรือว่าฉันพูดถูกล่ะ”

เจิ้งจวิ้นชินเห็นว่าทุกคนกำลังรุมซูเล่อคนเดียว เขาจึงพูดขึ้นแทนเธอ “พวกเธอเยอะขนาดนี้แต่กลับไปรุมซูเล่อคนเดียวเนี่ยนะ ไม่ไร้สาระไปหน่อยเหรอ ที่นี่มันแผนกการแปล ไม่ใช่ห้องรับแขกที่บ้านพวกเธอ ให้เกียรติกันหน่อยได้ไหม”

ชีหย่ามองไปทางเจิ้งจวิ้นชินอย่างไม่เกรงใจ “โห! เจิ้งจวิ้นชิน นายแคร์ ใส่ใจเธอขนาดนี้ทำไมกันล่ะ นายเองก็ยุ่งเรื่องของชาวบ้านให้มันน้อยๆ หน่อยนะ อย่าลืมล่ะว่าพ่อของนายทำงานเป็นลูกน้องพ่อของฉันอยู่ ถ้าฉันอารมณืไม่ดีแล้วไปฟ้องพ่อ…นายก็จะดูน่าสมเพชไปเลยนะ”

เจิ้งจวิ้นชินโมโหมากจนทุบหมัดหนักลงบนโต๊ะ

ซูเล่อเงยหน้ามองเจิ้งจวิ้นชิน เธอมองเขาด้วยความเป็นห่วง เมื่อเจิ้งจวิ้นชินหันมามองเธอ เธอจึงส่ายหัวให้เขาเพื่อบอกเขาว่าไม่จำเป็นต้องพูดอะไรแทนเธอ

เจิ้งจวิ้นชินช่วยเหลือซูเล่อเพราะความหวังดี แต่ในตอนนั้นที่เขามองแววตาสดใส และความเข้มแข็งที่อยู่ภายในดวงตาคู่นั้นแล้ว ใจของเจิ้งจวิ้นชินก็เต้นรัว

ซูเล่อทำให้เขารู้สึกใจเต้นขึ้นมา นอกจากความสวยที่อยู่ภายนอกแล้ว ยังมีแรงดึงดูดอยู่ภายในตัวของเธออีกด้วย

ผ่านไปไม่นาน ก็มีหัวหน้าเข้ามาพาพวกเธอแต่ละคนไปยังแผนกต่างๆ ในการฝึกงาน เมื่อแบ่งตำแหน่งกันเรียบร้อยแล้ว ในช่วงพักเที่ยงซูเล่อเมื่อทานข้าวเสร็จจึงออกมาเดินที่ในสวน เจิ้งจวิ้นชินเห็นจึงตะโกนเรียกเธอ