รักป่วน ๆ ฉบับแม่เลี้ยงเดี่ยว นิยาย บท 1033

แสงแดดยามเที่ยงสาดส่องมาที่ร่างกายของฮั่วเหยียนเซียว ในขณะนี้เขากำลังคุยอยู่กับผู้สูงอายุคนหนึ่งด้วยสีหน้าที่อ่อนโยนนบน้อม

ในเวลานี้ซูเล่อกำลังรู้สึกห่อเหี่ยวใจ คนที่มักจะเห็นหน้ากันบ่อยๆ ที่บ้านตระกูลฮั่ว แต่ตอนนี้กลับเหมือนห่างไกลกันเหลือเกิน ทั้งๆ ที่เห็นว่าเขาอยู่ไม่ไกล แต่เธอกลับไม่กล้าเข้าไปทักทายเขาด้วยซ้ำ

เพราะเขาดูสูงส่งเกินไป เหมือนดวงอาทิตย์ที่ได้แต่มอง แต่ไม่อาจคว้ามาได้

แม้ว่าฮั่วเหยียนเซียวจะอายุน้อย แต่เขาไม่เย่อหยิ่งและไม่ใช้อำนาจบีบบังคับผู้อื่น จึงทำให้ทุกคนให้เกียรติเขาเป็นอย่างมาก

และในขณะนี้สาวๆ กลุ่มชีหย่ากำลังบ้าผู้ชายจนบ้าคลั่ง สายตาทุกคู่ต่างเป็นประกาย แทบจะมองทะลุตัวฮั่วเหยียนเซียวแล้ว

มีเพียงซูเล่อเท่านั้นที่มองเขาอย่างนิ่งๆ ดวงตามีประกายเบาๆ ราวกับว่าชื่นชมอย่างบริสุทธิ์

แต่ก็อนุญาตให้เธอมีความฟุ้งเฟ้อเล็กน้อย เพราะชายคนนี้ซึ่งไม่สามารถเข้าถึงได้ง่ายในสายตาของทุกคน ได้เชิญเธอไปทานอาหารเมื่อสองสามวันก่อน และตราบใดที่เธออาศัยอยู่ในบ้านตระกูลฮั่ว เธอก็ยังสามารถเจอเขาละพูดคุยกับเขาได้บ่อยๆ

เดิมทีฮั่วเหยียนเซียวหันหลังให้กับทางด้านนี้ แต่เนื่องจากเสียงความบ้าคลั่งของกลุ่มชีหย่าดังเกินไป ทำให้เขาพบว่ามีคนอยู่ไม่ไกลจากด้านหลัง เขาจึงค่อยๆ หันหน้าไปมอง

เดิมทีฮั่วเหยียนเซียวแค่จะหันไปมองแวบหนึ่ง แต่ไม่คิดว่าจะได้เห็นร่างที่เพรียวบางของซูเล่อยืนอยู่ท่ามกลางผู้คน ซึ่งเธอก็กำลังมองมาที่เขาพร้อมกับรอยยิ้มบางๆ

"พระเจ้า! รองประธานาธิบดีกำลังมองฉันอยู่" เฉิงชิงชิงตื่นเต้นจนเอามือปิดปาก

"กำลังมองฉันต่างหากล่ะ" ชีหย่าแสดงท่าทีว่าไม่ยอมแพ้

"ฉันรู้สึกว่าเขากำลังมองฉันอยู่" หยางเหมยเอามือกุมหน้าอก

ซูเล่อมองไปที่หญิงสาวสามคนที่กำลังตื่นเต้นอยู่

เธอตกใจเล็กน้อยว่าเรื่องแค่นี้ถึงกับต้องเถียงกันเลยเหรอ