รักป่วน ๆ ฉบับแม่เลี้ยงเดี่ยว นิยาย บท 1040

ฮั่วเหยียนเซียวหรี่ตาและคิดอยู่ครู่หนึ่ง จากนั้นก็ส่ายหัว "ที่นี่ไม่มีเสื้อผ้าของผู้หญิง"

ซูเล่อตกใจอยู่สองสามวินาที กะพริบตาแล้วถามว่า "ไม่มีผู้หญิงคนอื่นพักอยู่ที่นี่เหรอคะ"

เธออยากให้เขามีเสื้อสักชุด แม้จะเป็นชุดผู้หญิงสักชุดก็ยังดี

ฮั่วเหยียนเซียวตอบเธออย่างแน่วแน่ว่า "เธอเป็นผู้หญิงคนแรกที่เข้ามาในบ้านของฉัน"

ซูเล่อ "..."

นี่เป็นความโชคดีของเธอเหรอ?

แต่โชคร้ายคือเธอไม่มีเสื้อผ้าเปลี่ยนแล้ว

"ถ้าไม่รังเกียจละก็ ใส่เสื้อสเวตเตอร์ของฉันไปก่อนหนึ่งคืน" ฮั่วเหยียนเซียวเสนอให้เธอ

ซูเล่อคิดในใจว่าคงต้องใส่เสื้อผ้าของเขาไปก่อนแล้ว จริงๆ จะให้บอดี้การ์ดนำมาให้สักชุดก็ได้ แต่เธอเป็นคนที่ไม่ชอบรบกวนคนอื่น ดังนั้นเลยไม่กล้าพูดออกไป

"โอเค งั้นเอาเสื้อเชิ้ตสีขาวของอามาให้ฉันตัวหนึ่งนะ" ซูเล่อคิดว่าเสื้อเชิ้ตของเขาทั้งตัวใหญ่และยาว เธอใส่เป็นกระโปรงก็ได้

เธอตามฮั่วเหยียนเซียวขึ้นไปชั้นบน เขาเข้าไปในห้องแต่งตัว ไม่นานก็ถือเสื้อเชิ้ตสีขาวสะอาดตัวหนึ่งมายื่นให้เธอ พร้อมกับบอกเธอว่าห้องน้ำอยู่ทางไหน จากนั้นซูเล่อก็รีบวิ่งไปอย่างรวดเร็ว

ในห้องน้ำ

ซูเล่อแทบรอไม่ไหวที่จะถอดเสื้อผ้าที่เลอะออก เหลือไว้กางเกงยีนกับเสื้อใน เธอยืนอยู่ใต้ฝักบัว รู้สึกว่าเริ่มสร่างเมาหลังจากหยดน้ำได้ไหลลงมาที่ตัวของเธอ เมื่อเธอหลับตาเพลิดเพลินไปกับความอบอุ่นของช่วงเวลานี้ ทันใดนั้นเหตุการณ์ที่เพิ่งเกิดขึ้นกับฮั่วเหยียนเซียวตอนอยู่ในรถก็ผุดขึ้นมาในหัวของเธอ

เธอรู้สึกว่ามันน่าอายมาก เธอจะสามารถจูบเขาได้อย่างไร

และยังเป็นริมฝีปากของเขา

แม้ว่าซูเล่อจะเจอเขาน้อยกว่าสิบครั้งนับตั้งแต่จำความได้ แต่เขาก็เป็นน้องชายของฮั่วจยาและเป็นผู้อาวุโสของเธอ แม้ว่าจะเป็นแค่ชื่อเรียกแค่ในนามก็ตาม แต่ยังไงเขาก็ถือว่าเป็นผู้อาวุโสของเธออยู่ดี

ซูเล่ออยากจะร้องไห้ในใจ มันเป็นความผิดพลาดจากการดื่มเหล้าจริงๆ จากนี้ให้ตายยังไงก็ไม่ดื่มอีกแล้ว