รักป่วน ๆ ฉบับแม่เลี้ยงเดี่ยว นิยาย บท 1062

ซูเล่อไม่รู้ว่าตนเองในตอนนี้ถูกชายคนหนึ่งจ้องมองอยู่ เธอเงยหน้าขึ้นด้วยท่าทางที่พูดไม่ออกถอนหายใจหลายครั้งติดต่อกันจากนั้นหันไปหาต้นไม้เล็กๆ ข้างและเริ่มจับใบไม้เพื่อระบายออะไรบางอย่าง

ชายที่นั่งอยู่ในรถจ้องมองมุมปากก็มีรอยยิ้มออกมา วิธีที่เธอระบายอารมณ์ออกมานั้นทำไมดูเด็กอย่างนี้ ซูเล่อดึงใบไม้เล็กๆออกมา เธอเพิ่งกลับไปที่นั่งชั้นพิเศษ เมื่อเธอเปิดประดูเข้าไปพบว่าเฉิงถังฟุบหลับอยู่บนโต๊ะ เธอจึงรีบเข้าไป “รัฐมนตรีเฉิง คุณเป็นอย่างไรบ้าง”

“ซูเล่อ ไปส่งฉันกลับบ้านเถอะ! ฉันเวียนหัวมาก”เฉิงถังดื่มมากเกินไปจนตอนนี้รู้สึกไม่สบายนิดหน่อย

“โอเค รอฉันสักครู่นะ ฉันจะเช็คบิลและมาพาคุณกลับบ้าน”ซูเล่อออกไปเช็คบิล

เช็คบิลเสร็จแล้วก็กลับมาที่ที่นั่งชั้นพิเศษ ซูเล่อหยิบกระเป๋าของเฉิงถังขึ้นมาแล้วพยุงเฉิงถังให้ลุกขึ้น เฉิงถังยังเดินไหวและสองคนพากันออกไป ร่างกายครึ่งนึงของเฉิงถังพิงซูเล่อไว้ ซูเล่อพยายามพยุงตัวตัวไว้แต่เท้าของเฉิงถังเดินเซไปมา ทันทีที่เขาก้าวออกจากประตูร้านอาหารไปที่ลานจอดรถในสวน เท้าของเฉิงถังก็สะดุดกับซูเล่อ

ซูเล่ออุทานออกมา เธอประคองเฉิงถังแล้วคุกเข่าลงพื้นด้วยกัน ซูเล่อรู้สึกเจ็บที่หัวเข่า อาจเป็นอาการบาดเจ็บตอนที่เธอกำลังจะลุกขึ้นไปช่วยเฉิงถัง จากนั้นเธอก็ได้ยินเสียงประตูรถ เธอเงยหน้าขึ้นมองดู

เห็นร่างสูงหล่อเหลาก้าวเข้ามาหาพวกเธอท่ามกลางแสงไฟ จู่ๆ ภายในใจซูเล่อก็รู้สึกหายใจไม่ออก ดวงตาของเธอเบิกกว้าง ทำไมเป็นเขา

เขาอยู่ที่นี่ได้ยังไง จู่ๆ ซูเล่อก็คิดได้ว่าเมื่อกี้มีรถมาจอด เป็นไปได้ไหมว่าเขาอยู่ในรถตลอด

ซูเล่ออยากจะมุดเข้าไปในถ้ำจริงๆ

“รัฐมนตรีเฉิง คุณโอเคใช่ไหม!”ถันหยางไปพยุงเฉิงถัง

แต่ด้านหน้าซูเล่อ ผ่ามือขนาดใหญ่ของฮั่วเหยียนเซียวจะช่วยดึงเธอลุกขึ้นมา

ซูเล่อนั่งลงบนพื้น มองไปที่ฝ่ามือที่ยื่นออกมาของเขา เธอไม่ยื่นมือให้เขา แต่ยันพื้นแล้วลุกขึ้นเอง ฮั่วเหยียนเซียวยืนมองเธอ