รักป่วน ๆ ฉบับแม่เลี้ยงเดี่ยว นิยาย บท 1077

ร่างของฮั่วเหยียนเซียวชะงักกึก สายตาอันคมกริบหันไปมองเธอทันที และถามขึ้นมาอย่างเย็นชา “คุณไปพูดอะไรกับซูเล่อกันแน่?”

“ฉันบอกให้เธอออกห่างจากคุณ ฉันบอกให้เธอห้ามทำลายคุณ เพราะฉันรักคุณ” อารมณ์ของเฉิงถังรุนแรงขึ้นมา “คุณไม่รู้ด้วยซ้ำว่าฉันรักคุณแค่ไหน คุณกลับไม่ยอมมองมาที่ฉันให้มากกว่านี้ด้วยซ้ำ เหยียนเซียว ในความเป็นจริงแล้วทำไมฉันต้องลำบากไปขัดขวางพวกคุณด้วยล่ะ? เพราะฉันไม่อยากให้คุณที่แสนจะสดใสพร่างพราวถูกทำลายเช่นนี้ไง”

ฮั่วเหยียนเซียวขมวดคิ้ว หันกลับไปมองเฉิงถัง นัยน์ตาของเขายังคงเย็นชา “เฉิงถัง ในเมื่อเรารู้จักกันแล้ว เรื่องของผม คุณอย่ามายุ่งจะดีกว่า”

พูดจบแล้วฮั่วเหยียนเซียวก็ดึงประตูและเดินออกไป

หลังจากที่ผู้ช่วยมองดูพวกเขาจากไป ทันใดนั้นก็ได้ยินเสียงผู้หญิงร้องไห้ดังออกมาจากหลังบานประตูนั้น เธอตกใจและผลักประตูเข้าไป ก็เห็นเพียงเฉิงถังที่ทรุดตัวนั่งลงอยู่บนพื้น ก้มหน้าร้องไห้อย่างเจ็บปวด

“รัฐมนตรีคะ คุณเป็นอะไรไปน่ะ” ผู้ช่วยตกใจเป็นอย่างมาก เธอยังคิดอยู่เลยว่าเฉิงถังจะมีโอกาสน่ะ! แต่ตอนนี้ดูเหมือนว่าระหว่างเธอกับฮั่วเหยียนเซียวจะเป็นไปไม่ได้อีกต่อไปแล้ว

ซูเล่อกลับมาถึงห้องทำงาน ดวงตาบวมแดงเล็กน้อย เธอได้ยินเสียงของหยางเหมยดังมาจากนอกประตู “รถของพวกรองประธานาธิบดีออกไปแล้วอะ ฉันยังอยากมองเขาให้ชัดๆ เต็มๆ สองตาอยู่เลยนะ!”

ซูเล่อชะงักเล็กน้อย เขาไปแล้วเหรอ?

“เขางานยุ่งจะตาย แถมคิวทองด้วย จะเอาเวลาไหนมาให้เธอดูมากมายขนาดนั้นล่ะ!” ชีหย่ากรอกตามองบน “เธอคิดว่าเขาเป็นดาราที่จะสามารถเซ็นลายเซ็นให้เธอได้รึไง!”

“แล้วฉันจะไปหาสำเนาลายเซ็นเขาได้จากที่ไหนล่ะ?” ไม่นึกเลยว่าหยางเหมยจะมีความคิดนี้จริงๆ

“ฝันไปเถอะค่ะ ยังจะกล้าขอให้รองประธานาธิบดีเซ็นให้เธออีกเหรอ?” ชีหย่าพูดจบก็บ่นเธอ “แป้งเธอมันหมดอายุแล้วหรือไงเนี่ย! ดูหน้าฉันสิ เยิ้มหมดแล้ว”

“ซูเล่อ ทำไมเธอใจเย็นจัง! รองประธานาธิบดีมาทั้งคน เธอไม่ตื่นเต้นบ้างเหรอ?” หยางเหมยไม่สนใจชีหย่าแล้วหันหน้าไปคุยกับซูเล่อ

ซูเล่อหลุบตาต่ำพลางพูด “เปล่านะ! เขาเพิ่งจะเดินผ่านห้องทำงานของเราไปไม่ใช่เหรอ?”

“ใช่น่ะสิ แปลกจัง ทำไมเขาถึงมาเยี่ยมออฟฟิศทางนี้ของเราล่ะ!” หยางเหมยมีสีหน้าฉงน

เพียงชั่วพริบตา เวลาบ่ายก็มาถึง ใกล้เวลาเลิกงานเต็มที ใจของซูเล่อเริ่มว้าวุ่นเล็กน้อย เธอคิดว่า เธอคงไม่สามารถอยู่ในบ้านของฮั่วเหยียนเซียวได้อีกต่อไป เธอจำเป็นต้องหาที่อยู่อื่น

เธอโทรศัพท์ไปหาจั่วเหยียน และบอกเธอว่าคืนนี้จะไปอยู่ที่บ้านเธอสักพักหนึ่ง จั่วเหยียนเองก็ต้อนรับเป็นอย่างมาก

ในที่สุด เวลาเลิกงานก็มาถึง ซูเล่อตัดสินใจไปพักที่บ้านของจั่วเหยียนก่อน หลังจากนั้นค่อยหาเวลาไปที่บ้านของฮั่วเหยียนเซียวเพื่อเก็บของ

“คุณซู ผมเองก็มีเรื่องจะบอกคุณเหมือนกันครับ” ถันหยางพูด

“เรื่องอะไร!” ซูเล่อถามด้วยความประหลาดใจเล็กน้อย

“ท่านเข้าโรงพยาบาลครับ”

“ฮะ? เขาเป็นอะไร?” ดวงตาคู่สวยของซูเล่อเบิกกว้างด้วยความตกใจ และรีบถามอีกครั้ง “เกิดอะไรขึ้นกับเขาเหรอ?”

“อาการป่วยของเขารุนแรงจนต้องเข้ารับการรักษาในโรงพยาบาลครับ” ถันหยางตอบเธอกลับ และพูดต่อว่า “ถ้าคุณยอมมาเยี่ยมเขา หรือมาดูแลเขาสักหน่อย ผมคิดว่าท่านคงจะดีใจมากๆ เลยล่ะครับ”

“ฉัน...”

“ตอนนี้เขาอารมณ์ไม่ดีน่ะครับ”

“ถ้าฉันไปหาเขาตอนนี้ กลัวว่ามันจะยิ่งแย่กว่าเดิมน่ะสิ” ซูเล่อกัดริมฝีปากเหมือนคนทำผิดและไม่กล้ากลับบ้าน