หลังจากที่ซูเล่อออกมาก็ชนเข้ากับถันหยาง ถันหยางจึงเบี่ยงร่างหลบไม่ให้ชนเธอ “คุณซู...”
แต่ซูเล่อไม่สามารถทักทายเขาได้เลย เพราะน้ำตากำลังคลอหน่วยอยู่ที่เบ้า เธอกลัวว่าจะมีคนเห็นความเศร้าของเธอในตอนนี้ เธอจึงทำได้เพียงหาสถานที่ที่ไร้ผู้คน แล้วหลบอยู่ตรงนั้นสักพัก
ซูเล่อเข้าไปในห้องน้ำ และซ่อนตัวอยู่ในนั้น เมื่อเงยหน้าขึ้น ใบหน้าเล็กๆ ก็เต็มไปด้วยน้ำตา ความโศกเศร้าที่ยากจะพรรณาแผ่ปกคลุมเธอไว้
ถังหยางมองเวลาที่อยู่ตรงประตูตลอด เพราะอีกสักพักก็จะต้องพาแขกไปยังสถานที่อื่นๆ ชายที่อยู่ในนั้นก็ยังไม่ออกมา และเขาก็ไม่สามารถไปรบกวนได้เช่นกัน จึงอดไม่ได้ที่จะกังวลขึ้นมาเล็กน้อย
เมื่อครู่นี้ถ้าเขามองไม่ผิด เบ้าตาของคุณซูนั้นแดงก่ำเล็กน้อย ดูเศร้าเป็นอย่างมาก หรือว่าเธอจะทะเลาะกับท่านงั้นหรอ?
ในที่สุด ประตูห้องประชุมก็เปิดออกมาจากด้านใน ฮั่วเหยียนเซียวก้าวออกมา ใบหน้าอันหล่อเหลาของเขานิ่งสงบเหมือนปกติ เขาหันไปพูดกกับถันหยาง “ไปกันเถอะ!”
“ท่านครับ ท่านไม่เป็นไรนะครับ!” ถันหยางปลอบประโลม หลังจากนั้นก็อดไม่ได้ที่จะพูดขึ้นมา “เมื่อกี้นี้คุณซูเธอ...”
ฮั่วเหยียนเซียวชะงักฝีเท้า และหันหน้าไปมองเขาพร้อมขมวดคิ้วเล็กน้อย “เธอทำไม?”
“ดูเหมือนว่าเธอจะอารมณ์ไม่ค่อยดีเลยครับ” ถันหยางตอบ
ฮั่วเหยียนเซียวถอนหายใจออกมาเล็กน้อย และถามเขา “ออฟฟิศของเฉิงถังอยู่ที่ไหน พาฉันไปที”
ถันหยางพยักหน้าและพาเขาเดินไปตามทางเดิน
ในขณะนั้น เฉิงถังกลับไปถึงห้องทำงานของเธอแล้ว เธอรู้ว่าฮั่วเหยียนเซียวยังไม่กลับ เธอมีความสุขมากแล้วที่ได้เจอเขา แต่กลับไม่นึกเลยว่า เขาไม่ได้มองมาที่เธอเลยแม้แต่น้อย
สิ่งนี้ทำให้หัวใจของเธอเย็นยะเยือก เธอถึงได้ขู่ซูเล่อไปรุนแรงขนาดนั้น เธอล่ะเกลียดจริงๆ !
ในขณะนั้นเอง ผู้ช่วยของเฉิงถังก็รีบผลักประตูเข้ามาและพูดกับเธอว่า “รองประธานาธิบดีกำลังมาทางนี้ค่ะ รัฐมนตรีเฉิง คุณรีบแต่งหน้าเร็วเข้า!”
“คุณพูดมาสิ!” เฉิงถังสูดลมหายใจเข้าลึกๆ เพื่อรอฟัง
“ช่วงนี้คุณได้ไปพูดอะไรกับซูเล่อหรือเปล่า” สายตาของฮั่วเหยียนเซียวมองไปที่เธออย่างนิ่งขรึม และน้ำเสียงที่ตั้งคำถามเล็กน้อย
เฉิงถังมีลางสังหรณ์อยู่แล้วว่าเขาจะพูดอะไร ในตอนนี้ ความตื่นเต้นทั้งหมดก็แปรเปลี่ยนเป็นความขมขื่นและความคับแค้นใจ ที่แท้เขาก็มาเพื่อถามสิ่งนี้นี่เอง
“เหยียนเซียว ฉันแพ้ซูเล่อตรงไหน ฉันด้อยกว่าเธอตรงไหน?” ในดวงตาของเฉิงถังมีน้ำตาคลอ ความไม่ยินยอมและความอิจฉาริษยาปรากฏออกมาอยู่ในนั้น เธออยากจะถามชายผู้นี้จากปากของเธอเองว่าเธอด้อยกว่าซูเล่อตรงไหน?
“ผมขอเตือนคุณไว้เลยว่า เรื่องของผมกับซูเล่อ คนนอกไม่มีสิทธิว่าก้าวก่ายและยุ่งเกี่ยว ถ้าคุณกล้าพูดอะไรไร้สาระลับหลังผมกับเธออีก อย่าหาว่าผมใจร้ายก็แล้วกัน” ฮั่วเหยียนเซียวส่งเสียงเตือน สายตาจ้องมองไปที่ใบหน้าของเฉิงถัง ราวกับมั่นใจว่าเธอทำอะไรลงไป สีหน้าของเฉิงถังจากแดงเปลี่ยนเป็นซีดเผือด สุดท้ายก็ถอยไปพยุงตัวเองกับโต๊ะด้วยความเจ็บปวด ดวงตามองไปที่ชายตรงหน้าด้วยความคับแค้นใจ และฮั่วเหยียนเซียวก็เตรียมจะเดินออกไป
ใบหน้าของเฉิงถังเต็มไปด้วยความไม่ยอม ทำให้เธอต้องหยุดเขาเอาไว้ “เหยียนเซียว ซูเล่อเป็นลูกบุญธรรมของพี่สาวคุณนะ พวกคุณไม่มีวันได้อยู่ด้วยกันไปจนแก่เฒ่าหรอก ถ้ามีคนรู้เรื่องความสัมพันธ์ระหว่างคุณกับเธอล่ะก็ ตัวตนของคุณจะต้องได้รับผลกระทบแน่นอน ที่ฉันทำแบบนี้ก็เพื่อประโยชน์ของคุณเองนะ”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: รักป่วน ๆ ฉบับแม่เลี้ยงเดี่ยว
ขอดูฟรีเพิ่มอีกได้ไหมค่ะตอนที่ 1120-1125...
ชอบค่ะ แต่ราคาปลดล็อคแพงไปนิดนึงค่ะ...
ปลดล๊อกเหรียญไม่ได้ ต้องทำยังไงบ้าง...
ชอบค่ะ แต่ช่วยปลดล็อคให้อ่านต่อได้ไหม ไม่มีเงินซื้ออ่านได้เลยค่ะ...
ค่าต่อการอ่านหน้าต่อไปแพงจังค่ะ...
มาแล้ว พึ่งเข้ามาดู...
รอๆๆคะ...
สรุปเรื่องไม่ไปต่อแล้วเหรอค่ะ ติดตามมาตลอดหายไปอีกรอบ เสียดายจังค่ะ กำลังสนุกเลย ด้วยเพราะเหตุผลอะไร ยังไงก็ขอขอบคุณค่ะที่ทำให้การอ่านมีความสุขกับตัวละครที่สร้างจินตนาการให้นะ่ค่ะ...
เรืองหยุดชะงักอีกรอบแล้ว ผู้แต่งไม่สบายหรือเปล่าค่ะ หรือติดอะไรยังก็ขอเป็นกำลังใจให้น่ะค่ะ รอการกลับมาของนิยายเรื่องนี้อยู่ตลอดค่ะ...
หายไป 3 วันแล้ว ไม่ลงตอนเพิ่ม มีอะไรไหมค่ะ แอดมิน.....