รักป่วน ๆ ฉบับแม่เลี้ยงเดี่ยว นิยาย บท 1085

"เธออยู่ไหน!"

"ฉันอยู่โรงพยาบาล"

"เธอป่วยเหรอ!"

“เปล่า ฉันแค่มาดูแลคนป่วย” ซูเล่อไม่กล้าบอกว่ามาดูแลใคร

"โอเค เจอกันที่ทางเข้าห้างเวลา 10.30 น."

"โอเค"

ซูเล่อออกมาและถามถันหยางว่ามีคนไปส่งเธอไหม ถันหยางให้บอดี้การ์ดไปส่งเธอ

ซูเล่อกลับไปที่ห้อง สะพายกระเป๋าออกมา มองดูชายที่นอนหลับอยู่ และจากไปโดยไม่ทักทาย

สิบนาทีต่อมา ฮั่วเหยียนเซียวตื่นขึ้น เขาได้ยินว่ามีผู้หญิงบางคนออกไปแต่เช้า จึงไม่พอใจเล็กน้อย เขานั่งบนโซฟาด้วยท่าทางที่หล่อเหลาและเย็นชา ซึ่งทำให้พยาบาลหญิงที่มาเจาะเลือด ประหม่ามาก จนฝ่ามือเหงื่อออก

"เธอไม่ได้บอกว่าเธอไปที่ไหนเหรอ" ฮั่วเหยียนเซียวชำเลืองมองไปที่ถันหยาง

“คุณซูเพิ่งบอกว่าเธอจะไปหาเพื่อน”

"ผู้ชายหรือผู้หญิง"

"ผมไม่ได้ถามเรื่องนั้น ผมคิดว่าน่าจะเป็นผู้หญิง" ถันหยางหัวเราะขึ้นมา หลังจากเรื่องคืนนี้ เขาคิดว่า ท่านจะต้องกังวลอะไรอีก

แม้ว่าเขาจะไม่กล้าเดาว่าเกิดอะไรขึ้น แต่การที่ซูเล่อหน้าแดงในตอนเช้า เขามั่นใจว่าเป็นเรื่องดี

ในขณะนี้ โทรศัพท์มือถือของฮั่วเหยียนเซียวดังขึ้น เขาชำเลืองดู จากนั้นก็เอื้อมมือไปหยิบมันขึ้นมา "ฮัลโหล พี่"

"เหยียนเซียว! วันนี้เป็นวันเกิดของเล่อเล่อ แกช่วยจัดวันเกิดให้เธอได้ไหม พวกเราอยู่ต่างประเทศ ดังนั้นแกช่วยจัดแทนพวกเราหน่อย"

"ไม่ต้องห่วง! ผมจะจัดการให้"

"พี่เพิ่งโทรหาเธอ เธออยู่กับเพื่อน เธอชินกับการอยู่ในบ้านของแกไหม!"

"พอได้"

“อื้ม พวกเราเสร็จธุระแล้วจะกลับไป”

"พี่ ไม่ต้องกังวล ใช้เวลาไปเที่ยวสักสองสามวัน" ฮั่วเหยียนเซียวเสนอแนะ

"พี่เขยของแกคิดอยู่เหมือนกัน แต่พี่คิดถึงเล่อเล่อที่อยู่คนเดียวในประเทศ... "

"ปล่อยให้เธออยู่ในความดูแลของผมก็พอ พี่ไปเที่ยวกับพี่เขยเถอะ! หายากที่เขาจะอยากเที่ยว" ฮั่วเหยียนเซียวเกลี้ยกล่อมอีกครั้ง

จั่วเหยียนไม่พยายามเกลี้ยกล่อมเธอ ทั้งสองคนออกไปเที่ยวต่อในตอนบ่าย ดื่มกาแฟ ช้อปปิ้งในห้าง คุยกันเรื่องงาน และตอนนี้เป็นเวลา 16:30 น.

เมื่อซูเล่อและจั่วเหยียนกำลังคุยกันในร้านกาแฟว่าอีกสักพักจะไปที่ไหนดี โทรศัพท์มือถือของเธอก็ดังขึ้น

เธอหยิบมันขึ้นมาดู หัวใจของเธอเต้นเร็วขึ้น เธอพูดกับจั่วเหยียนว่า "ฉันขอไปคุยโทรศัพท์นะ"

พูดจบ เธอก็ลุกขึ้นและเดินออกจากร้านกาแฟไป

"ฮัลโหล!"

“อยู่ไหน” เสียงทุ้มเข้มของผู้ชายดังขึ้น

"ดื่มกาแฟกับเพื่อนอยู่"

"วันนี้เป็นวันเกิดของเธอ คืนนี้เธออยากทำอะไร"

ก็ไม่ทำอะไร! ไม่มีอะไรอยากทำเป็นพิเศษ คุณออกจากโรงพยาบาลแล้วหรือยัง” ซูเล่อถามด้วยความเป็นห่วง

“อืม คิดให้ดีว่าคืนนี้เธออยากทำอะไร”

ซูเล่อเหล่ตาของเธอและคิดอยู่ครู่หนึ่งว่า "คืนนี้ฉันแค่อยากจะกินข้าว แล้วก็ดูหนังหรืออะไรซักอย่าง ยังไงก็ได้!"