รักป่วน ๆ ฉบับแม่เลี้ยงเดี่ยว นิยาย บท 1086

“กินข้าว ดูหนังเหรอ” ชายคนนั้นถาม

ซูเล่อขมวดคิ้ว ทำไมกัน เขาสามารถไปกับเธอได้งั้นเหรอ?

“อยู่กับเพื่อนก่อนก็ได้!” ชายคนนั้นวางสายหลังจากพูดจบ

ซูเล่อตกตะลึงไปสองสามวินาที เขาหมายความว่าอย่างไร อย่างไรก็ตาม เธอไม่ได้คิดอะไรและกลับไปคุยกับจั่วเหยียนว่าตอนเย็นจะทำอะไรต่อ

เวลาประมาณ 06.30 น. ท้องฟ้าข้างนอกมืดสนิท เนื่องจากเป็นฤดูหนาวและงานปีใหม่กำลังใกล้เข้ามา ทั้งเมืองสว่างไสวไปด้วยแสงไฟหลากสีทุกหนทุกแห่ง

ในขณะนี้เอง มีข้อความมาจากโทรศัพท์มือถือของซูเล่อ เธอหยิบมันขึ้นมาดู ฮั่วเหยียนเซียวส่งข้อความสั้นๆ มา

"อยู่ไหน"

"อยู่ห้าง" ซูเล่อตอบ

"ส่งโลเคชั่นมา"

"คุณจะมาเหรอ"

"อืม!"

หัวใจของซูเล่อเต้นแรง เขามาจริงๆเหรอ ซูเล่อสมองร้อนอยู่สองวินาทีก็ส่งโลเคชั่นไป

ฮั่วเหยียนเซียวตอบว่า "รอฉันที่ทางเข้าห้าง"

หัวใจของซูเล่อเต้นเร็วขึ้น และเธอถึงกับหน้าแดงเล็กน้อย ผู้ชายคนนี้ไม่ได้มาจริงๆ ใช่ไหม! เขาไปไหนมาไหนก็มีคนคอยประกบ เขาจะมาจริงเหรอ

จู่ๆ จั่วเหยียนก็ได้รับข่าวว่าคุณย่าของเธอล้มกะทันหันต้องไปโรงพยาบาล พ่อแม่ของเธอ ให้เธอกลับบ้านไปดูแลน้องชายวัยแปดขวบ และทั้งสองก็แยกทางกัน

“คืนนี้เวลาของฉันเป็นของเธอ เธอจะทำอะไรก็ได้ตามที่เธอต้องการให้ฉันทำกับเธอ” คำพูดที่ลึกซึ้งของชายคนนั้นอยู่ใกล้หูของเธอ

ลมหายใจของเขารดที่หูของเธอ ซูเล่ออดไม่ได้ที่จะรู้สึกจักจี้และซบที่อกของเขา หัวใจของเธอยังคงเต้นเร็วขึ้น เธอนึกถึงบางสิ่ง เธอรีบเงยหน้าขึ้นแล้วถามว่า "การที่คุณหนีออกไปแบบนี้อันตรายไหม"

ซูเล่อคิดทันทีว่าชายคนนี้ไม่ควรเที่ยวไปไหนมาไหน

ชายคนนั้นเหล่ตา พร้อมยิ้มและเกาจมูกสวยของเธอ "แน่นอนว่าปลอดภัย ไปกันเถอะ! ไปเดินเล่นกันสักพัก แล้วค่อยไปกินข้าว"

พูดจบ ฝ่ามือใหญ่ของเขาก็จับมือเธออย่างเป็นธรรมชาติ ถัดจากห้างสรรพสินค้ามีทางเดินไปยังสวนสาธารณะของเมืองได้ และต้นไม้ข้างทางมีโคมไฟหลากสีแขวนอยู่ ถนนตลอดสายนั้นโรแมนติกเป็นพิเศษ แสงไฟสีเงินสาดส่องลงบนพื้น มีหลายคู่ไปเดินเล่นและถ่ายรูปที่นั่น

หัวใจของซูเล่อก็หวานขึ้นเช่นกัน เธอไม่เคยคาดคิดมาก่อนว่าจะได้จับมือเดินเล่นกับเขา ท่างกลางฝูงชน ความร้อนจากมือของเขาที่ส่งมาช่างอบอุ่นจริงๆ แม้ว่าเธอจะสูง 166 ซม. แต่เมื่อเธอยืนอยู่ข้างๆ เขา เธอดูตัวเล็กและน่าหลงใหล

“ฉันอยากถ่ายรูป” ซูเล่ออดไม่ได้ที่จะเก็บภาพทิวทัศน์ ณ ขณะนั้น เธอดึงเขาไปที่ต้นไม้สีสันสดใสที่มีผู้คนน้อย หยิบโทรศัพท์ออกมา เปิดกล้องหน้า เธอเขินอายแต่กล้าหาญที่จะกอดไหล่ของชายคนนั้น "มาถ่ายรูปกัน!"