รักป่วน ๆ ฉบับแม่เลี้ยงเดี่ยว นิยาย บท 1101

ฮั่วเหยียนเซียวมองออกว่าเธอคิดจะทำอะไร เขาอมยิ้ม “น่าจะอีกสองวันก็กลับมาแล้ว”

ซูเล่อพยักหน้า เวลานั้นเอง โทรศัพท์ของเธอก็ดังขึ้น “แม่ฉันเอง”

“รับสิ!” ฮั่วเหยียนเซียวพูดขึ้น เพื่อให้เธอรับสายอยู่ข้างๆ เขา

ซูเล่อรับรับสาย “ฮัลโหล แม่”

“เล่อเล่อ ลูกเลิกงานกี่โมง วันนี้แม่นัดกินข้าวกับเพื่อนเก่าน่ะ ลูกก็มาด้วยสิ”

ซูเล่อตอบกลับ “ค่ะ ฉันจะกลับบ้านก่อนห้าโมง”

“เล่อเล่อ วันนี้แต่งตัวสวยๆ หน่อยนะ”

“ทำไมต้องแต่งตัวสวยๆ ด้วยล่ะ!” ซูเล่อถามผู้เป็นแม่

คำพูดนี่ดึงดูดความสนใจของชายหนุ่มด้านข้างเป็นอย่างมาก ในตอนนั้น น้ำเสียงของสวี่อ้ายหัวจริงจังมาก “เอาเป็นว่า ทำตามที่แม่บอกก็แล้วกัน”

ซูเล่อเม้มปาก “ค่ะ ฉันเข้าใจแล้ว”

เธอวางสายไป ซูเล่อเงยหน้ามามองชายหนุ่ม เขาเองก็กำลังมองมาทางเธออยู่เหมือนกัน แต่สีหน้าของเขาดูสับสน

“อามองฉันทำไม มาอะไรติดหัวฉันงั้นเหรอ” พูดจบ ซูเล่อก็ยกมือขึ้นลูบผมตัวเอง เพราะนึกว่าเผลอทำตัวหน้าอายออกไปแล้ว

“ถ้าพ่อกับแม่ของเธอจะแนะนำผู้ชายให้เธอรู้จัก เธอจะทำยังไง” ฮั่วเหยียนเซียวถามเธอไปตรงๆ

ซูเล่ออึ้งไปสักพัก ก่อนจะนึกเรื่องที่แม่บอกให้เธอแต่งตัวสวยๆ เมื่อครู่ เมื่อเธอได้สติจึงตอบเขาไปว่า “ไม่หรอกมั้ง! พ่อกับแม่จะแนะนำผู้ชายให้ฉันงั้นเหรอ”

ฮั่วเหยียนเซียวมองเธอนิ่งๆ “นี่เธอก็รออยู่เหรอ”

ซูเล่อกลั้วหัวเราะ “จะบ้าเหรอ! พวกเขายังไม่ทันแนะนำผู้ชายให้ฉันรู้จักเลย อาก็หึงแล้วเหรอ!”

ฮั่วเหยียนเซียวยกมือมาจับมือเธอเอาไว้ แต่ก็พบว่าไม่มีแหวนที่นิ้วของเธอแล้ว เขาขมวดคิ้วและถามขึ้น “แหวนล่ะ”

ซูเล่อตอบ “วางไว้ที่บ้านน่ะ ฉันกลัวมันจะหาย” พูดจบ เธอก็ก้มหน้าลงอย่างรู้สึกผิด

ณ ห้องทำงานของเฉิงถัง วันนี้เธออารมณ์ไม่ดีสุดๆ เธอนึกว่าเมื่อซูเล่อออกไปแล้ว เธอจะรู้สึกดีขึ้น แต่กลับทำให้เธอร้อนรนมากกว่าเดิม

ในเวลาเดียวกัน ก็มีเสียงเคาะประตูดังขึ้น เธอถามขึ้นด้วยน้ำเสียงที่ไม่ดีนัก “ใคร!”

ผู้ช่วยหลักประตูเข้ามา ก่อนจะถามเธออย่างกล้าๆ กลัวๆ “หัวหน้าคะ ผู้ช่วยถันมาแล้วค่ะ”

สีหน้าเฉิงถังดูตื่นตะหนกไปเล็กน้อย เธอสูดหายใจเข้าลึกๆ ก่อนจะยิ้มออกมา “เชิญเขาเข้ามา”

เมื่อถันหยางเปิดประตูเข้ามา เฉิงถังก็อดไม่ได้ที่จะตื่นเต้นขึ้นมา “ผู้ช่วยถันมีเรื่องอะไรเหรอ”

ถันหยางมองหน้าเธอนิ่งๆ ก่อนจะเอ่ยปากพูด “หัวหน้าเฉิงครับ ผมมาที่นี่เพื่อนำสิ่งที่นายท่านพูดมาบอกคุณ”

“เขาพูดว่าอะไร” เฉิงถังน้ำเสียงร้อนรน นึกไม่ถึงเลยว่าเขาจะรู้เรื่องที่เธอบีบให้ซูเล่อลาออกแล้ว?

“หัวหน้าเฉิง ท่ายท่านฝากมาบอกว่า ถ้าคุณอยากให้พ่อของคุณปลดเกษียณอย่างราบรื่น ไม่มีอุปสรรค ทางที่ดีอย่าใช้อำนาจหน้าที่ของตัวเองเพื่อกดใคร” น้ำเสียงของถันหยางเรียบนิ่ง แต่เต็มไปด้วยความจริงจังทุกคำ