รักป่วน ๆ ฉบับแม่เลี้ยงเดี่ยว นิยาย บท 1104

เหลียงซือโยวเขินจนทำไม้ทำมือไม่ถูก และไม่อาจหยุดมองผู้ชายที่อยู่ข้างๆ ได้ เธอจึงอดไม่ไหวที่พูดชื่นชมเขา"พี่เหยียนเซี่ยว ฉันศรัทธาพี่มากนะ และหวังว่าจะมีโอกาสเรียนรู้สิ่งต่างๆ จากพี่มากยิ่งขึ้น เพื่อชดเชยข้อบกพร่องของฉันในทุกด้าน"

"คุณเหลียงเป็นคนที่ยอดเยี่ยมขนาดนี้แล้ว ไม่จำเป็นต้องถ่อมตัวก็ได้" ฮั่วเหยียนเซียวชมเธอประโยคหนึ่ง

"พี่เหยียนเซียว ฉันได้ยินมาว่าที่ห้องหนังสือของพี่มีเปียโนเครื่องหลัง ฉันขอเป็นเกียรติเล่นให้พี่ฟังสักเพลงได้ไหม" เหลียงซือโยวอยากแสดงความสามารถต่อหน้าเขาโดยเร็วที่สุด

ฮั่วเหยียนเซียวมองไปที่นาฬิกา "ขอโทษด้วยนะ ไว้คราวหน้าเถอะครับ ตอนนี้ผมมีเรื่องต้องคุยกับพ่อของผม"

พูดจบเขาก็ลุกขึ้นจากโซฟาไปเลย ในใจของเหลียงซือโยวจึงเต็มไปด้วยความผิดหวัง แม้ว่าคำพูดของฮั่วเหยียนเซียวจะไม่ได้มีความหมายที่เย็นชามาก แต่สายตาของเขาเผยให้เห็นขอบเขตที่ชัดเจน

เหมือนกับว่าเขายอมคุยกับคุณ แต่ก็คือคุยอย่างเดียว ไม่สามารถได้ใจเขามา ทำให้คนไม่กล้าทำอะไรบ่มบ่าม เพราะอารมณ์ต่างๆ ของเขาซ่อนอยู่ลึกในใจ

นี่อาจจะเป็นเสน่ห์ของเขามั้ง อยู่ในตำแหน่งสูง รักประชาชน แต่ความรักประเภทนี้ เกิดจากสไตล์ผู้นำของเขา วิถีของนักบุญ ไม่เกี่ยวกับความรักแบบหนุ่มสาว

เหลียงซือโยวแอบกำหมัดแน่น คุณลุงให้โอกาสแบบนี้กับเธอ เธอจะยอมแพ้ง่ายๆ ไม่ได้ ยิ่งไปกว่านั้นคือเธอได้รับความชื่นชอบจากสองผู้ใหญ่ของตระกูลฮั่ว ซึ่งสิ่งนี้ทำให้เธอแซงหน้าสาวๆ หลายคนไปแล้ว

ฮั่วเหยียนเซียวขึ้นไปชั้นบนเพื่อคุยกับพ่อ ในขณะนี้นายท่านฮั่วกำลังดูทีวีอยู่ เขาชอบดูรายการเกี่ยวกับชีวิตความเป็นอยู่ของประชาชน และตอนนี้เขาจะชอบอยู่คนเดียวซะส่วนใหญ่

"พ่อครับ" ฮั่วเหยียนเซียวผลักประตูเข้าไปแล้วนั่งลงตรงหน้าเขา

"เหยียนเซียว ลูกกลับมาแล้ว ได้เจอหนูเหลียงหรือยัง" นายท่านฮั่วเงยหน้ามองลูกชาย แววตามีความคาดหวังบางอย่าง

"อืม เจอแล้วครับ"

"คิดว่าหนูเหลียงเป็นอย่างไรบ้าง"

"เธอเป็นผู้หญิงที่ยอดเยี่ยมมาก" ฮั่วเหยียนเซียวชงชาหนึ่งแก้วให้พ่อ

"เหยียนเซียว สุภาษิตโบราณบอกว่าอกตัญญูต่อบิดามารดามีสามประการ หนึ่งในสามประการนั้นคือ การไม่มีทายาท พ่อกับแม่ก็อายุขนาดนี้แล้ว และเราก็ไม่ต้องเรียกร้องอะไรแล้ว ทำตามความปรารถนาสุดท้ายของพ่อแม่ คือการแต่งงานให้เร็วที่สุดเถอะนะ" ประโยคนี้นายท่านฮั่วพูดจนไม่รู้จะพูดยังไงแล้ว แต่ทุกครั้งที่เห็นหน้าลูกชายก็ยังอดไม่ได้ที่จะพูดถึงมัน

ฮั่วเหยียนเซียวขมวดคิ้วเล็กน้อย และตอบด้วยเสียงทุ้มต่ำว่า " ไม่ครับ "

"งั้นก็ดีแล้ว ลูกไม่เคยทำให้พ่อผิดหวัง พ่อเชื่อว่าการเลือกตั้งครั้งนี้ของลูกจะไม่มีปัญหาอย่างแน่นอน" นายท่านฮั่วมองลูกชายอย่างภาคภูมิใจ

เวลาหกโมงครึ่งในร้านอาหารจีน ซูเล่อเดินเข้าไปในห้องวีไอพีพร้อมกับพ่อแม่

บนโต๊ะอาหารมีสามีภรรยาคู่หนึ่งมาพร้อมกับชายหนุ่มคนหนึ่ง ข้างๆ เป็นลุงหลี่ชุนเพื่อนสนิทของคุณพ่อ

ซูเล่อเผลอคิดว่าในใจว่านี่คงไม่ใช่การนัดบอดหรอกใช่ไหม

หลังจากนั่งลงแล้ว เมื่อแนะนำซึ่งกันและกันแล้ว หลี่ชุนก็พูดเน้นถึงภูมิหลังครอบครัวของชายหนุ่มคนนี้ ในขณะเดียวกันเขาก็แนะนำภูมิหลังของซูเล่อ ผู้ใหญ่ทั้งสองฝ่ายต่างก็ชื่นชมหนุ่มสาวคู่นี้

ชายหนุ่มคนนี้ชื่อหวงซิน สูงร้อยแปดสิบ แต่งตัวเรียบร้อยโดยไม่สูญเสียกลิ่นอายของแฟชั่น ตั้งแต่ซูเล่อเดินเข้ามาในนี้เขาละสายตาไม่ได้เลย