ซูเล่อหยิบโทรศัพท์ออกมาดูเวลาก็พบว่าตอนนี้เป็นเวลาห้าโมงครึ่งแล้ว "ฉันต้องขอตัวกลับบ้านแล้ว"
"เดี๋ยวฉันไปส่งเธอ"
"ไม่เป็นไรค่ะ ให้ผู้ช่วยตันไปส่งเถอะค่ะ" ซูเล่อส่ายหัว เพราะว่าถ้าเขาไปส่งเธอจะรู้สึกกดดัน
ฮั่วเหยียนเซียวทำได้เพียงตามใจเธอ จากนั้นก็เอื้อมมือมาลูบใบหน้าของเธอด้วยความเอ็นดู เพราะว่าเธอนอนคว่ำเลยมีรอยแดงที่หน้า
เมื่อถูกเขาลูบหัวแบบนี้ซูเล่อก็อดไม่ได้ที่จะโผล่เข้ากอดเขา เธอที่เพิ่งตื่นยังรู้สึกงัวเงียเล็กน้อย เลยอยากจะพักสายตาในอ้อมกอดเขาสักพัก
ฮั่วเหยียนเซียวลูบหัวเธอ "อีกสองวันพี่สาวของผมก็จะกลับมาแล้ว ผมจะเชิญพวกคุณไปเป็นแขกที่บ้านพ่อแม่ของผมด้วยกัน"
ซูเล่อรู้สึกกลัวจนตัวแข็งทื่อ ภาพในฝันครั้งก่อนยังปรากฏอยู่ในหัวบ่อยๆ แต่พอจะเป็นความจริงเลยทำให้เธอรู้สึกกลัว "แต่ฉันแอบรู้สึกกลัวนะคะ"
"มีผมอยู่ทั้งคน คุณจะกลัวอะไร" ฮั่วเหยียนเซียวมองมาที่เธอ
แน่นอนว่าซูเล่อไม่สามารถพูดได้ว่าเธอเคยฝันว่าทุกสิ่งที่เกิดขึ้นในความฝันคือภาพที่เธอถูกด่าต่อหน้าทุก
คน
"ต้องมาจริงๆ ใช่ไหม" ซูเล่อเงยหน้ามองเขา
ฮั่วเหยียนเซียวพยักหน้า ผมตั้งตารอให้คุณและพ่อแม่ของคุณมาเป็นแขกที่บ้านของผม"
ซูเล่อถอนหายใจ ทำได้เพียงเผชิญหน้ากับเหตุการณ์ที่ไม่อาจหลีกเลี่ยงได้ หากมีอะไรเกิดขึ้นเธอจะขอแบกรับไว้เอง จะให้เขาน้อยใจไม่ได้เด็ดขาด
“ค่ะ" ซูเล่อตอบเขาเพียงหนึ่งคำ
"พี่เหยียนเซียว สวัสดีค่ะ ฉันได้ยินลุงของฉันพูดถึงพี่อยู่บ่อยๆ เป็นเกียรติอย่างยิ่งที่ได้มาเจอนะคะ" สายตาของเหลียงซือโยวเผยความเขินอาย พร้อมทั้งเก็บซ่อนความทะเยอทะยานอันร้อนแรงเอาไว้ เธอคาดไม่ถึงว่าเพียงเพราะความสัมพันธ์ของคุณลุงจะทำให้นายหญิงใหญ่ฮั่วชื่อชอบในตัวเธอ แถมยังโชคดีที่ได้นัดดูตัวกับฮั่วเหยียนเซียวอีกด้วย
เธอมาที่นี่ตั้งแต่ช่วงบ่าย และใช้เวลากับนายหญิงใหญ่ฮั่วเป็นเวลาครึ่งค่อนวันแล้ว สองชราค่อนข้างชื่นชอบในตัวเธอเลยทีเดียว ไม่ว่าจะเป็นเรื่องความรู้หรือมารยาทในบ้าน เธอก็ทำมันได้เป็นอย่างดี
"สวัสดีครับ ยินดีต้อนรับมาเป็นแขกที่บ้านนะครับ" ฮั่วเหยียนเซียวเผยยิ้มเล็กน้อย
ภายใต้รอยยิ้มนี้เหลียงซือโยวแอบคิดว่าเขาชอบตัวเองตั้งแต่แรกเห็นหรือเปล่า เธอเคยเห็นเขาแค่ในทีวี ไม่คิดว่าตัวจริงจะดูหล่อและมีเสน่ห์ขนาดนี้
หัวใจของเธอเต้นตึกตัก คิดในใจว่าเธอต้องคว้าจังหวะและคว้าโอกาสนี้ให้ดีๆ ไม่แน่เธออาจจะได้เป็นนายหญิงแห่งตระกูลฮั่วและภริยาท่านรองประธานาธิบดีในอนาคต
นี่เป็นช่วงเวลาที่สำคัญที่สุดในชีวิตของเธอ เธอจะปล่อยมันไปไม่ได้เด็ดขาด
เพื่อให้ลูกชายและเหลียงซือโยวทำความรู้จักกันให้มากกว่านี้ แม่ฮั่วจึงลุกขึ้นและบอกว่าจะไปที่ห้องครัวเพื่อดูอาหารของวันนี้ หลังจากนั้นที่โซฟาก็เหลือเพียงเหลียงซือโยวและฮั่วเหยียนเซียวสองคน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: รักป่วน ๆ ฉบับแม่เลี้ยงเดี่ยว
ขอดูฟรีเพิ่มอีกได้ไหมค่ะตอนที่ 1120-1125...
ชอบค่ะ แต่ราคาปลดล็อคแพงไปนิดนึงค่ะ...
ปลดล๊อกเหรียญไม่ได้ ต้องทำยังไงบ้าง...
ชอบค่ะ แต่ช่วยปลดล็อคให้อ่านต่อได้ไหม ไม่มีเงินซื้ออ่านได้เลยค่ะ...
ค่าต่อการอ่านหน้าต่อไปแพงจังค่ะ...
มาแล้ว พึ่งเข้ามาดู...
รอๆๆคะ...
สรุปเรื่องไม่ไปต่อแล้วเหรอค่ะ ติดตามมาตลอดหายไปอีกรอบ เสียดายจังค่ะ กำลังสนุกเลย ด้วยเพราะเหตุผลอะไร ยังไงก็ขอขอบคุณค่ะที่ทำให้การอ่านมีความสุขกับตัวละครที่สร้างจินตนาการให้นะ่ค่ะ...
เรืองหยุดชะงักอีกรอบแล้ว ผู้แต่งไม่สบายหรือเปล่าค่ะ หรือติดอะไรยังก็ขอเป็นกำลังใจให้น่ะค่ะ รอการกลับมาของนิยายเรื่องนี้อยู่ตลอดค่ะ...
หายไป 3 วันแล้ว ไม่ลงตอนเพิ่ม มีอะไรไหมค่ะ แอดมิน.....