รักป่วน ๆ ฉบับแม่เลี้ยงเดี่ยว นิยาย บท 1115

ซูเล่อวิตกจนควบคุมตัวเองแทบไม่ได้ อันฉีมองเหลียงซือโยวแวบแรกก็รู้สึกว่าเหลียงซือโยวเป็นเหมือนนกยูงที่เย่อหยิ่ง นั่งอยู่ข้างๆ นายหญิงใหญ่ฮั่ว ท่าทางยโสโอหังเต็มที่ นั่นทำให้เธอสังเกตเห็นซูเล่อที่ก้มหน้าอยู่ฝั่งตรงข้ามด้วย ดูเหมือนเธออารมณ์ไม่ค่อยดี

อันฉีมองซูเล่ออย่างเป็นกังวล ถ้าเธอเดาไม่ผิดล่ะก็ การปรากฏตัวของเหลียงซือโยวจะต้องทำให้เธอเสียใจ เดิมทีไม่กล้าที่จะแสดงความรู้สึกอยู่แล้ว ตอนนี้คงยิ่งไม่สบายใจ!

อันฉีไม่อาจปลอบโยนเธอได้ในตอนนี้ เธอมองสามีที่นั่งข้างๆ ตอนนี้เนี่ยเหยียนเฟิงกำลังเป็นห่วงว่าเธอจะกินจะดื่มอะไร

"เราไปกันเถอะค่ะ ฉันมีอะไรจะบอกคุณ" อันฉีอยากจะบอกเรื่องที่ตนเองสังเกตเห็นเต็มแก่

เนี่ยเหยียนเฟิงก็ไม่ค่อยชอบอยู่กับผู้ใหญ่เช่นกัน เขาจูงมืออันฉีลุกจากโซฟา อันฉีลากเขาไปอีกทางที่ตรงไปสวนดอกไม้ ที่นั่นมีห้องรับรองและห้องดื่มชาหลายห้อง

เนี่ยเหยียนเฟิงแปลกใจว่าอันฉีจะพูดอะไรกับเขา กระทั่งเข้าไปในห้องรับรองที่ไม่มีใครอยู่ อันฉีก็โอบเอวของเขา ขยับตัวเข้าไปใกล้พลางพูดต่อหน้าเขา

“ฉันจะบอกความลับอย่างหนึ่ง คุณอย่าตกใจล่ะ” อันฉีพูดกับเขา

“ความลับอะไรเหรอ” ดวงตาของเนี่ยเหยียนเฟิงฉายแววสงสัย

อันฉีกวักนิ้วเรียกเขา "เข้ามาใกล้ๆ"

เนี่ยเหยียนเฟิงโอบเอวของเธอ โน้มตัวลง หูใกล้ริมฝีปากของเธอ อันฉีกระซิบว่า "คุณสังเกตไหมว่าวิธีที่คุณอาน้อยมองซูเล่อไม่เหมือนที่ผู้ใหญ่มองเด็ก"

เนี่ยเหยียนเฟิงยังไม่เข้าใจ เขากระพริบตาพลางเอ่ยถามว่า "คุณหมายความว่ายังไง"

อันฉีขอให้เขาเอียงหูมาใกล้ๆ อีก เธอค่อยพูดต่อว่า "ฉันรู้สึกว่าแววตาที่คุณอาน้อยมองซูเล่อเหมือนเวลาที่คุณมองฉัน แววตาของผู้ชายรักผู้หญิง"

พออันฉีพูดจบ เนี่ยเหยียนเฟิงก็ดึงเธอเข้าไปในอ้อมกอด เขากวาดตามองไปรอบๆ กังวลใจ อันฉีโผล่หน้าออกจากอ้อมกอดของเขา มองเขาอย่างไร้เดียงสา "ฉันไม่ได้ดูผิด ฉันรับรองได้ค่ะ"

ดังนั้น เหลียงซือโยวจึงไม่เหมาะที่จะเป็นอาสะใภ้ของเขา เรื่องนี้เขากับอันฉีเห็นตรงกัน

ตอนนี้ที่ห้องโถงใหญ่ ซูเล่อก้มหน้าดูเวลาบนโทรศัพท์ อีกหนึ่งนาทีถึงจะสิบนาที เธอควรไปหาฮั่วเหยียนเซียวที่ชั้นสามหรือไม่

จิตใจของซูเล่อปั่นป่วนหนัก เธอคิดว่าควรขึ้นไปถามให้ชัด ถ้าเขามีว่าที่ภรรยาเป็นตัวเป็นตนจริงๆ เธอควรตัดขาดและไม่ยุ่งเกี่ยวกับเขาอีก

ขณะนี้หัวใจของซูเล่อเจ็บปวดมากจนหายใจไม่ออก ในที่สุด เธอก็เข้าใจความรู้สึกบ้าคลั่งของเฉิงถังแล้ว การตกหลุมรักผู้ชายแบบฮั่วเหยียนเซียวถือเป็นหายนะครั้งใหญ่ในชีวิต

ซูเล่ออยู่ที่นี่ต่อไปไม่ได้แล้ว เธอกลัวว่าแม่จะสังเกตเห็นว่าตนเองไม่สบายใจ เธอลุกขึ้นเอ่ยว่า "แม่คะ หนูขอตัวไปห้องน้ำก่อน"

ซูเล่อกลับไปที่ห้องโถงด้านข้าง ที่นั่นมีบันไดขึ้นชั้นบน ซูเล่อเดินขึ้นบันได แต่เท้าที่ก้าวออกไปหนักอึ้งเหมือนแบกอิฐหนักร้อยกิโล เธอค่อยๆ ขึ้นมาถึงชั้นสาม เธอไม่รู้ว่าห้องหนังสืออยู่ที่ไหน จึงทำได้เพียงเดินตามทางเดินบนชั้นสามไล่หา ตอนนี้เองเธอเห็นประตูห้องหนึ่งเปิดอยู่จึงเดินไปทางนั้น