รักป่วน ๆ ฉบับแม่เลี้ยงเดี่ยว นิยาย บท 1123

สวี่อ้ายหัวสงสัยว่าลูกสาวจะไปที่เรือนกระจก เธอจึงไปที่นั่น

พอเธอมาถึงเรือนกระจก ก็ได้ยินเสียงสนทนาในห้องจึงเดินเข้าไปใกล้

ทั้งสองยืนสนทนากัน และที่หน้าต่างสวี่อ้ายหัวถอนหายใจโล่งอกที่เจอลูกสาวเสียที แต่ไม่คาดคิดว่าเธอกำลังคุยกับฮั่วเหยียนเซียว

ขณะที่สวี่อ้ายหัวกำลังจะเรียกลูกสาวให้ออกมา ทันใดนั้นเธอก็เห็นลูกสาวกางแขนกอด ฮั่วเหยียนเซียว และยังเขย่งเท้าจูบเขาที่แก้ม

ดวงตาของสวี่อ้ายหัวเบิกกว้างตกใจ ลูกสาวของเธอกำลังทำอะไรอยู่ เธอทำแบบนี้กับฮั่วเหยียนเซียวได้อย่างไร

เธอมองไม่เห็นสีหน้าของฮั่วเหยียนเซียว เพราะฮั่วเหยียนเซียวหันหลังให้ แต่เธอเห็นพฤติกรรมที่ก๋ากั่นและไม่มีมารยาทของลูกสาว อีกทั้งรอยยิ้มออดอ้อน

ขณะนี้เองฮั่วเหยียนเซียวพูดว่า "กลับไปที่ห้องอาหารกันเถอะ!"

"อืม ค่ะ" ซู่เล่อพยักหน้า

สวี่อ้ายหัวตกใจจนหัวใจแทบจะหลุดออกมา เธอเลี้ยวไปที่สวนข้างๆ เธอไม่อยากให้ลูกสาวกับฮั่วเหยียนเซียวรู้ว่าเธอแอบฟัง แม้ว่าเธอจะไม่ได้ตั้งใจก็ตาม

ในขณะนี้สวี่อ้ายหัวยืนตากลมเย็นเยียบ แต่เธอไม่อาจสงบสติอารมณ์ได้ ลูกสาวของเธอเป็นฝ่ายจูบฮั่วเหยียนเซียวก่อนได้อย่างไร เธอรู้สึกว่าลูกสาวที่เธอสั่งสอนมาตลอดได้ข้ามเส้นและหลักการทั้งหมดของเธอ

เธอสั่งสอนลูกสาวที่กล้ายุ่งกับผู้ใหญ่ได้ยังไง!

สวี่อ้ายหัวหน้าอกกระเพื่อมเพราะความโกรธ ลูกสาวของเธอทำตัวเสื่อมเสีย เธอสั่งสอนลูกไม่ดีเอง

แม่ทุกคนย่อมมีความคาดหวังสูงต่อลูกๆ และสวี่อ้ายหัวก็เช่นเดียวกัน เธอไม่ขอให้ลูกสาวร่ำรวย แต่ก็หวังว่าเธอจะเป็นคนซื่อตรงและจิตใจดี

“ยัยเด็กดื้อ พ่อแม่สั่งสอนเธออย่างนี้หรือไง” สวี่อ้ายหัวโกรธจนแทบจะร้องไห้ออกมา

"จยาจยา เรามีธุระด่วนต้องกลับแล้ว ขอบใจที่ครอบครัวเธอเชิญพวกเรามานะ"

สวี่อ้ายหัวยังลากสามีของเธอที่เมากรึ่มออกมา ฮั่วเหยียนเซียวได้ยินว่าพวกเขากำลังจะกลับ ก็มาหาและเสนอตัวว่า "ลุงซูเมาแล้ว ให้ผมไปส่งพวกคุณดีกว่า!"

สวี่อ้ายหัวรีบพูดอย่างสุภาพว่า "ขอบคุณท่านรองประธานาธิบดีที่เป็นห่วง ฉันจะให้เล่อเล่อขับรถกลับบ้าน เราจะขับช้าๆ ค่ะ"

แววตาซูเล่อที่มองฮั่วเหยียนเซียวอาลัยอาวรณ์ แต่พ่อแม่ของเธอกำลังจะกลับ เธอจึงไม่อาจอยู่ที่นี่ได้อีกต่อไป

“งั้นฉันจะพาพ่อแม่กลับบ้านก่อนนะคะ”

"ขับรถระวังนะ ถึงบ้านแล้วส่งข้อความหาฉันด้วย" ฮั่วเหยียนเซียวกระซิบเตือน