รักป่วน ๆ ฉบับแม่เลี้ยงเดี่ยว นิยาย บท 1123

สวี่อ้ายหัวสงสัยว่าลูกสาวจะไปที่เรือนกระจก เธอจึงไปที่นั่น

พอเธอมาถึงเรือนกระจก ก็ได้ยินเสียงสนทนาในห้องจึงเดินเข้าไปใกล้

ทั้งสองยืนสนทนากัน และที่หน้าต่างสวี่อ้ายหัวถอนหายใจโล่งอกที่เจอลูกสาวเสียที แต่ไม่คาดคิดว่าเธอกำลังคุยกับฮั่วเหยียนเซียว

ขณะที่สวี่อ้ายหัวกำลังจะเรียกลูกสาวให้ออกมา ทันใดนั้นเธอก็เห็นลูกสาวกางแขนกอด ฮั่วเหยียนเซียว และยังเขย่งเท้าจูบเขาที่แก้ม

ดวงตาของสวี่อ้ายหัวเบิกกว้างตกใจ ลูกสาวของเธอกำลังทำอะไรอยู่ เธอทำแบบนี้กับฮั่วเหยียนเซียวได้อย่างไร

เธอมองไม่เห็นสีหน้าของฮั่วเหยียนเซียว เพราะฮั่วเหยียนเซียวหันหลังให้ แต่เธอเห็นพฤติกรรมที่ก๋ากั่นและไม่มีมารยาทของลูกสาว อีกทั้งรอยยิ้มออดอ้อน

ขณะนี้เองฮั่วเหยียนเซียวพูดว่า "กลับไปที่ห้องอาหารกันเถอะ!"

"อืม ค่ะ" ซู่เล่อพยักหน้า

สวี่อ้ายหัวตกใจจนหัวใจแทบจะหลุดออกมา เธอเลี้ยวไปที่สวนข้างๆ เธอไม่อยากให้ลูกสาวกับฮั่วเหยียนเซียวรู้ว่าเธอแอบฟัง แม้ว่าเธอจะไม่ได้ตั้งใจก็ตาม

ในขณะนี้สวี่อ้ายหัวยืนตากลมเย็นเยียบ แต่เธอไม่อาจสงบสติอารมณ์ได้ ลูกสาวของเธอเป็นฝ่ายจูบฮั่วเหยียนเซียวก่อนได้อย่างไร เธอรู้สึกว่าลูกสาวที่เธอสั่งสอนมาตลอดได้ข้ามเส้นและหลักการทั้งหมดของเธอ

เธอสั่งสอนลูกสาวที่กล้ายุ่งกับผู้ใหญ่ได้ยังไง!

สวี่อ้ายหัวหน้าอกกระเพื่อมเพราะความโกรธ ลูกสาวของเธอทำตัวเสื่อมเสีย เธอสั่งสอนลูกไม่ดีเอง

แม่ทุกคนย่อมมีความคาดหวังสูงต่อลูกๆ และสวี่อ้ายหัวก็เช่นเดียวกัน เธอไม่ขอให้ลูกสาวร่ำรวย แต่ก็หวังว่าเธอจะเป็นคนซื่อตรงและจิตใจดี

“ยัยเด็กดื้อ พ่อแม่สั่งสอนเธออย่างนี้หรือไง” สวี่อ้ายหัวโกรธจนแทบจะร้องไห้ออกมา