รักป่วน ๆ ฉบับแม่เลี้ยงเดี่ยว นิยาย บท 1122

เนี่ยเหยียนเฟิงมองเรื่องที่ภรรยาทำ มุมปากก็เชิดขึ้นอย่างจนใจ

"อันฉี เธอก็กินเยอะๆ ด้วยนะ" นายหญิงใหญ่ฮั่วรีบชวนอันฉี แล้วเรียกซูเล่อ "เล่อเล่อ เธอก็เหมือนกัน พวกเธอผอมไปแล้ว กินเยอะๆ หน่อย"

ซูเล่อยิ้มตอบ "ค่ะ คุณย่า"

หลังจากที่เธอเรียกแบบนี้ เธอก็รู้สึกถึงสายตาซับซ้อนของฮั่วเหยียนเซียวที่มองมา

ในเวลานี้ เหลียงซือโยวอดไม่ได้ที่จะหัวเราะ "เล่อเล่อ คุณเด็กที่สุดในตระกูลฮั่ว! ฉันได้ยินมาว่าคุณเป็นลูกบุญธรรมคนโปรดของพี่ฮั่วจยา ฉันขอดื่มให้คุณ"

เหลียงซือโยวจงใจเน้นย้ำสถานะเด็กที่สุดของตระกูลฮั่ว และลูกสาวบุญธรรมของฮั่วจยา

เธอต้องการให้ซูเล่อจำได้ว่าสถานะของเธอที่นี่คืออะไร

“ขอบคุณค่ะ คุณเหลียง” ซูเล่อพูดจบก็หยิบแก้วขึ้นมาแล้วยกขึ้นดื่มให้เธอ

"ที่จริง ฉันอิจฉาเล่อเล่อมากๆ เธอมีแม่สองคน พ่อสองคน ยังมีคุณปู่ฮั่วกับคุณย่าฮั่ว แถมยังมีคุณอาน้อยคอยเอาใจ!" เหลียงซือโยวยังคงทอดถอนใจต่อไป

ซูเล่อกัดปลายตะเกียบข้างหนึ่ง แววตาลุกลี้ลุกลนและทำอะไรไม่ถูก ในขณะนี้หัวใจของซูเล่อเต้นไม่เป็นส่ำ

เธอไม่กล้าแม้แต่จะมองฮั่วเหยียนเซียว เพราะเธอกลัวว่าเหลียงซือโยวจะเปิดเผยเรื่องของเธอและฮั่วเหยียนเซียว กลัวว่าความฝันในคืนนั้นจะเกิดขึ้นจริงในวันนี้

กลัวว่าเขาจะถูกต่อว่า กลัวเขาจะทำให้ครอบครัวเสียใจเพราะเธอเป็นต้นเหตุ

"คุณเหลียง ช่วยไม่ได้! มีบางอย่างในโลกนี้ที่คุณอิจฉาไม่ได้ อย่างเช่นความจริงที่ว่าทุกคนในครอบครัวฮั่วชอบเล่อเล่อ ใช่ไหม!" อันฉีไม่พอใจเธอ

เหลียงซือโยวสำลักนิดหนึ่ง หัวเราะเยาะตัวเอง "ถูกต้อง! แน่นอนว่าฉันไม่โชคดีเหมือนคุณซู"

แขนแข็งแรงคู่หนึ่งกอดเธอจากข้างหลังแนบอกอันอบอุ่น เธอตกใจ หันไปก็เห็นฮั่วเหยียนเซียวกอดเธอไว้ ใบหน้าคมคายทั้งเป็นกังวลทั้งสงสาร

"ข้างนอกมันหนาวมาก มาทำอะไรอยู่ในสวน" ฮั่วเหยียนเซียวพูดจบ ก็พาเธอเข้าไปในเรือนกระจกที่เปิดเครื่องทำความร้อน

ซูเล่อรีบดึงมือออก กลัวว่าคนรับใช้จะออกมาเห็นเธอ ฮั่วเหยียนเซียวถอนหายใจ "อย่าเก็บเอาคำพูดของเหลียงซือโยวมาใส่ใจ เธอเป็นแค่คนนอก"

ซูเล่อไม่ต้องการบอกว่าเหลียงซือโยวข่มขู่เธอ ไม่อยากเพิ่มความกดดันในใจของเขา เธอพยักหน้า "ค่ะ ฉันจะไม่เก็บมาคิด"

ที่โต๊ะอาหารในขณะนี้ สวี่อ้ายหัวก็ออกมาเข้าห้องน้ำด้วย เธอคิดว่าจะพบลูกสาวในห้องน้ำ แต่เธอไม่เจอลูกสาวหลังจากที่ทำธุระเสร็จ จึงรู้สึกแปลกใจ

เป็นเวลากินข้าว เที่ยวเดินไปไหน วันนี้เธอมาที่นี่ในฐานะแขก ไม่ใช่วิ่งเล่นไปไหนต่อไหนเหมือนตอนเด็กๆ

สวี่อ้ายหัวยังคงค่อนข้างเข้มงวดเรื่องสั่งสอนลูกสาว ดังนั้นเธอไม่กลับไปที่ห้องอาหารในตอนนี้ เธอต้องการตามหาลูกสาวเพื่อชวนไปที่ห้องอาหารด้วยกัน