รักป่วน ๆ ฉบับแม่เลี้ยงเดี่ยว นิยาย บท 1121

"พี่สะใภ้อันฉี...ขอบคุณค่ะ" ซูเล่อจับมือเธอ ความรู้สึกที่ได้รับการยอมรับนั้นช่างดีเหลือเกิน

อันฉีหัวเราะคิก "เธอเรียกฉันว่าพี่สะใภ้ หรือฉันควรเรียกเธออาสะใภ้ดี!"

ใบหน้าของซูเล่อแดงก่ำ เธอก้มหน้า รู้สึกว่าลำดับอาวุโสนี้ช่างสับสนจริงๆ

“ฉัน...” เธอเม้มปากแดง อายจนไม่รู้จะพูดยังไงดี

อันฉีไม่แกล้งเธอแล้ว กอดเธอพลางพูดว่า "ไม่ว่าจะเรียกยังไง วันหลังค่อยคิดละกัน ตอนนี้เรื่องสำคัญที่สุดคือพวกเธอได้อยู่ด้วยกัน ฉันรับรองว่าเหยียนเฟิงกับฉันจะสนับสนุนเธอเอง"

ซูเล่อตื่นเต้น "พี่เหยียนเฟิงก็..."

“ตราบใดที่ฉันเป็นพวกเดียวกับเธอ เขากล้าดียังไงไม่เห็นด้วยกับฉัน” อันฉีพูดอย่างงอนๆ

ซูเล่อมองเธอซาบซึ้ง แม้ว่าคำพูดของอันฉีจะไม่ได้หมายความว่าคนอื่นๆ จะเห็นด้วย แต่การสนับสนุนนี้ก็เพียงพอแล้วที่จะทำให้หัวใจของเธออบอุ่น

"คุณซู นายหญิง พวกคุณอยู่ที่นี่เอง! งานเลี้ยงในห้องโถงเริ่มแล้ว ได้เวลาอาหารกลางวันแล้วค่ะ" คนรับใช้มาตาม

ซูเล่อกับอันฉีสบตากัน คล้องแขนกันกลับไปที่ห้องโถง เหลียงซือโยวนั่งอยู่ที่โต๊ะแล้ว นายหญิงใหญ่ฮั่วจัดแจงให้เธอนั่งข้างฮั่วเหยียนเซียว แม้ว่าฮั่วเหยียนเซียวยังไม่ลงมา เห็นได้ชัดว่าตำแหน่งที่นั่งของพวกเขาอยู่ติดกัน เหลียงซือโยวจงใจมองไปที่ซูเล่อ

ซูเล่อนั่งถัดจากพ่อแม่ ด้านอันฉีก็นั่งข้างเนี่ยเหยียนเฟิง เนี่ยเหยียนเฟิงมองเธอด้วยสายตาลึกซึ้ง เรื่องที่อันฉีพูดในวันนี้ทำให้เขาตกใจ

"ทำไมเหยียนเซียวยังไม่ลงมาอีกล่ะ" นายหญิงใหญ่ฮั่วถามคนรับใช้

“คุณชายกำลังคุยโทรศัพท์อยู่ชั้นบน คงจะจัดการเรื่องราชการ อีกสักพักท่านจะลงมาค่ะ”

"เด็กคนนี้น่ะยุ่งมาก มีงานรัดตัวทุกวัน ปกติเราอยากเจอหน้าเขาก็ไม่ได้เจอ" นายหญิงใหญ่ฮั่วบ่นกับทุกคน

แม้จะพูดเช่นนี้ แต่แววตาของพวกเขาฉายความภาคภูมิใจ