รักป่วน ๆ ฉบับแม่เลี้ยงเดี่ยว นิยาย บท 1132

ฮั่วเหยียนเซียวมองดูหลานชายตัวเองด้วยความอิจฉา คุณหญิงฮั่วอดไม่ได้ที่จะปรบมือ “นี่เป็นความสุขที่ทวีคูณเลยนะ”

อันฉีพึมพำกับฝ่ายชายว่า “ไม่ล่ะ! ฉันไม่อยากตรวจ”

“จำวันนั้นในรถที่ขึ้นเขาได้ไหม”เนี่ยเหยียนเฟิงช่วยให้เธอจำได้

ใบหน้าของอันฉีแดงก่ำ กระพริบตาด้วยความตื่นตระหนก “ไม่น่าจะบังเอิญนะ!”

“บางทีมันอาจจะเป็นเรื่องบังเอิญ ไปตรวจน่าจะมั่นใจกว่า”เนี่ยเหยียนเฟิงพาเธอไปที่ห้องแพทย์แล้วขอที่ตรวจครรภ์

หัวใจของอันฉีเองก็เต้นแรงนั่งอยู่บนเก้าอี้และคิดถึงสิ่งที่เกิดขึ้นในวันนั้น ใบหน้าของเธอยังคงร้อนผ่าวอยู่เล็กน้อย เนี่ยเหยียนเฟิงพาเธอปีนเขาข้ามประเทศทิวทัศน์บนภูเขาก็สวยงาม และชายคนนั้นก็หล่อมากเช่นกันดังนั้นเธอจึงกล้าที่จะตื่นเต้น

“ไปตรวจกันเถอะ!”เนี่ยเหยียนเฟิงยื่นมันให้เธอและเกลี้ยกล่อมอย่างอ่อนโยน

อันฉีไปอย่างไม่ค่อยเต็มใจ อันที่จริงแล้วเธอไม่ได้เตรียมตัวเร็วขนาดนั้นเพราะเธอยังไม่รู้จักโลกของสองคนมากพอ!

ภายในห้องน้ำอันฉีนั่งรอลุ้นรออยู่เมื่อเส้นสีแดงเส้นแรกปรากฏขึ้นเธอก็จ้องไปที่เส้นที่สองเนื่องจากแสงสลัวอีกทั้งตัวเธอเองก็สายตาสั้นเกิน 100 ตัวสีชมพูอ่อนเธอเห็นไม่ชัด แต่ก็ออกมาอย่างมีความสุข

เพื่อให้สามีดูว่าเธอนั้นไม่ท้อง เธอไม่ลืมที่จะหยิบมันออกมา หลังจากล้างออกด้วยน้ำเธอก็พูดกับฝ่ายชายว่า

“ทายสิ แจ็คพอตหรือไม่”อันฉี เธอจงใจแกล้งเขา

เนี่ยเหยียนเฟิงมองไปที่รอยยิ้มของเธอเธอก็รู้ว่าต้องไม่ใช่ ไม่งั้นเธอคงไม่ยิ้มอย่างมีความสุขขนาดนี้

“ไหน ผมดูหน่อย”เนี่ยเหยียนเฟิงเอื้อมมือหาเธอ

“ไม่ คุณดูเองดีนะ! ขีดแดงเส้นเดียวไหม”อันฉีส่งให้เขาอย่างภูมิใจ

เนี่ยเหยียนเฟิงหยิบมันขึ้นมาดูดวงตาเบิกกว้างสองสามครั้ง เขากระพริบตาคิดว่าเขาดูผิด สาวน้อยบอกว่าขีดแดงเส้นเดียว

เขาดูยังไงมันก็สองขีด

“ไม่ต้องล่ะ คลอดแล้วเดี๋ยวก็รู้”เนี่ยเหยียนเฟิงยิ้มออกมา

อันฉีแค่อยากรู้เพื่อเตรียมของให้ทารก แต่สามีเธอบอกว่าไม่ งั้นเธอก็ไม่ต้องรีบ!

เมื่อกลับมาถึงห้องผู้ป่วย เนี่ยเหยียนเฟิงก็บอกข่าวดีกับย่า แน่นอนว่าคุณหญิงมีความสุขมากแล้วก็ดึงอันฉีมานั่งข้างๆ เธอเริ่มพูดเกี่ยวกับทุกสิ่งที่ต้องระวังก่อนคลอดลูก

ตอนนี้ฮั่วจยากับหนิงชิงฉิวมุ่งหน้าไปทางบ้านตระกูลซู บนถนน อารมณ์ของฮั่วจยาซับซ้อนมาก แต่รวมๆแล้วถ้าทำสิ่งนี้ได้พวกเขาจะมีความสุขมาก

แต่พวกเขาไม่รู้ว่าตระกูลซูในขณะนี้เป็นฉากที่แตกต่างออกไป ซูเล่อนอนอยู่บนเตียงน้ำตาไหลอย่างน่าเศร้า สวี่อ้ายหัวก็ปิดตัวอยู่ในห้องเช่นกัน ยังคิดไม่ออกและรู้สึกว่าลูกสาวไม่ควรยึดติดกับตระกูลฮั่ว

บ้านตระกูลซู

ซูกุ้ยชิงยังคงหลับอยู่บนโซฟาเขาไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกับภรรยาและลูกสาวของเขาในเวลาเพียงสองชั่วโมงนี้ สวี่อ้ายหัวขังตัวเองอยู่ในห้องพยายามนึกถึงช่วงที่ลูกสาวที่ไร้ประโยชน์พัฒนาความคิดที่จะไฝ่สูงตั้งแต่เมื่อไหร่