รักป่วน ๆ ฉบับแม่เลี้ยงเดี่ยว นิยาย บท 1134

“ยัยเด็กบ้าเมื่อกี้ทำไมไม่พูด…ฉันด่าไปหนักเลย”สวี่อ้ายหัวพูดจบก็ฟังดูไม่มีเสียงจากห้องของลูกสาวเลย มีเสียงคุยในห้องโถงลูกสาวต้องออกมาแล้วสิ!

“เล่อเล่อ…”สวี่อ้ายหัวรีบลุกจากโซฟาไปที่ห้องของซูเล่อ

ทั้งสามคนก็ตามไปที่หน้าประตูห้องซูเล่อ สวี่อ้ายหัวเคาะประตูเรียก “เล่อเล่อ เปิดประตู”

ประตูถูกล็อคจากด้านในและไม่สามารถเปิดได้ แต่พวกเขาทั้งสี่กลับมีลางสังหรณ์ไม่ดีในใจ

“รีบไปเอากุญแจมา เล่อเล่ออย่าเกิดอะไรขึ้นนะ”ฮั่วจยารีบพูด

ซูกุ้ยชิงไปหยิบกุญแจมาดวงตาของสวี่อ้ายหัวเปลี่ยนเป็นสีแดงอีกครั้ง “เล่อเล่อ เปิดประตูเร็ว! แม่ผิดไปแล้ว แม่เข้าใจลูกผิด ขอร้องล่ะลูกรีบเปิดประตูเถอะ!”

“เล่อเล่อ นี่ป้าจยาเองนะ มีอะไรก็มาคุยกับพวกเราดีกว่าไหม อย่าปิดตัวเองอยู่ข้างในเลย”

ตอนนี้ซูกุ้ยชิงเอากุญแจมา สวี่อ้ายหัวรีบเปิดประตู ผลักประตูเข้าไปพบว่าซูเล่อนอนอยู่บนเตียงนั่นไม่รู้หลับหรือเป็นลม

ซูกุ้ยชิงเข้ามา เข้ากอดซูเล่อแล้วเช็คดีลมหายใจ รีบพูดว่า “เร็ว ไปโรงพยาบาลเร็ว เล่อเล่อเป็นลมไปแล้ว”

สวี่อ้ายหัวเซไปเซมาโทษตัวเองจนเกือบเป็นลมไปฮั่วจยาพยุงเธอไว้ “อ้ายหัว พวกเรารีบพาเล่อเล่อไปโรงพยาบาลเถอะ ไป”

ซูกุ้ยชิงอุ้มลูกสาวออกประตูไป หนิงชิงฉิวเปิดประตูคนขับแล้วสตาร์ทรถ ฮั่วจยาเข้าไปนั่งในที่นั่งผู้โดยสาย สวี่อ้ายหัวไปที่เบาะหลัง กอดลูกสาวของเธอ ทุกคนก็ตรงไปที่โรงพยาบาล

“ฉันผิดเอง ฉันผิดเองที่เข้าใจเล่อเล่อผิด ตอนกลับมาที่บ้านฉันด่าเธอไปให้เธอสาบานว่าจะไม่ใกล้กับเหยียนเซียวอีก เป็นเพราะฉันไม่รู้เรื่อง”สวี่อ้ายหัวพูดเสียงเศร้า

“อื้ม อ้ายหัวอย่าร้องเลย ไม่ใช่ความผิดเธอ”ฮั่วจยาหันไปปลอบใจเธอ

ในโรงพยาบาลใกล้ๆ ซูเล่อถูกผลักเข้าไปในห้องฉุกเฉิน ฮั่วจยาหยิบโทรศัพท์ขึ้นมากดเบอร์โทรหาฮั่วเหยียนเซียว

“ฮัลโหลพี่”

“เหยียนเซียว พี่มีเรื่องจะบอกแก แต่แกต้องใจเย็นก่อนนะ”ฮั่วจยากลัวว่าน้องชายจะรีบมาโรงพยาบาลด้วยตัวตนของเขาไม่ควรจะรีบมา