รักป่วน ๆ ฉบับแม่เลี้ยงเดี่ยว นิยาย บท 1152

ถันหยางไปส่งสีจิ่วเฉินที่ลานจอดรถด้านนอก บอดี้การ์ดเปิดประตูรถ สีจิ่วเฉินเอนตัวลงไปนั่งลงและพูดอย่างสุภาพกับเขาว่า "ขอบคุณผู้ช่วยถันที่มาส่ง"

"ยินดีครับ ท่านสี เดินทางปลอดภัยนะครับ" ถันหยางตอบ และมองดูกลุ่มรถกันกระสุนคันละหลายสิบล้านจำนวนสี่คันขับออกไป

ถันหยางกลับไปที่ห้องทำงานและนำเอกสารที่ค้างอยู่เข้าไป ฮั่วเหยียนเซียวยืนอยู่ริมหน้าต่าง ในมือถือถ้วยกาแฟและกำลังครุ่นคิดบางอย่างอยู่

"ท่าน การหารือราบรื่นดีหรือไม่" ถันหยางอดไม่ได้ที่จะถามด้วยความเป็นห่วง

"อืม ราบรื่นดี" ฮั่วเหยียนเซียวพยักหน้า

"คุณซูถูกส่งกลับบ้านอย่างปลอดภัย ช่วงนี้ตระกูลซูจะไม่ออกไปข้างนอก ทุกอย่างอยู่ในความคุ้มครองของพวกเรา" ถันหยางกล่าว

ฮั่วเหยียนเซียวหรี่ตาและอดไม่ได้ที่จะคิดในใจว่า การกักกันผู้หญิงคนนี้ไว้ที่บ้านนานๆ แบบนี้ จะทำให้เธอเบื่ออย่างแน่นอน！ ถ้าไม่ใช่เพราะเขา เธอก็ไม่ต้องใช้ชีวิตแบบนี้เลย

ในเวลานี้ โทรศัพท์ของฮั่วเหยียนเซียวดังขึ้น เขาเอื้อมมือไปรับ "ฮัลโหล พี่"

"เหยียนเซียว แกส่งเล่อเล่อกลับไปหรือยัง คืนนี้เป็นวันส่งท้ายปีเก่า แกสะดวกไหมที่จะพาครอบครัวเธอมาฉลองปีใหม่ที่บ้านพี่" เสียงของฮั่วจยาดังขึ้น

"พี่ วันนี้ผมไม่ว่าง เดี๋ยวผมให้ถันหยางจัดการ"

"โอเค งั้นเสร็จงานแล้วก็มากินข้าวกัน พ่อกับแม่ก็อยู่ด้วย"

ฮั่วเหยียนเซียวร้อนรนใจ "พี่ อย่าให้พ่อรู้เรื่องผมกับเล่อเล่อนะ"

"อย่ากังวล！ ตอนนี้ทั้งครอบครัวกำลังตึงเครียดกัน！ ไม่มีใครบอกพ่อก่อนการเลือกตั้งครั้งใหญ่แน่ๆ เราทุกคนรู้นิสัยพ่อดี" ฮั่วจยาปลอบโยนเขา แล้วกำชับว่า "อย่าหักโหมจนดึก ร่างกายต้องมาก่อน"

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน