รักป่วน ๆ ฉบับแม่เลี้ยงเดี่ยว นิยาย บท 1158

“ครับ ผมจะตรวจสอบให้กระจ่างชัด และให้แน่ใจว่าเรื่องแบบนี้จะไม่เกิดขึ้นกับคุณน้าหลังจากการเลือกตั้งทั่วไปเสร็จสิ้นลง” เนี่ยเหยียนเฟิงพูดจบ ก็ลุกขึ้นและจากไป

ฮั่วจยาลุกขึ้นอย่างเป็นกังวลและจับมือของเขา “เหยียนเฟิง นายต้องระวังตัว น้าของนายเกิดเรื่องขึ้นแล้ว นายต้องไม่เกิดเรื่องอีก”

เนี่ยนเหยียนเฟิงพยักหน้าและรับรองว่า “ผมจะระวังตัวแน่นอน พวกคุณอยู่เป็นเพื่อนคุณน้าก่อน รอเขาฟื้นมารีบบอกให้ผมรู้ด้วย”

“ได้” ฮั่วจยาจึงปล่อยมือลูกชาย แต่ในใจก็ยังอดไม่ได้ที่จะรู้สึกกังวล

วันส่งท้ายปีเก่าที่ยาวนานผ่านไปแล้ว และสถานที่เกิดเหตุ ได้รับการทำความสะอาด มีเพียงพื้นดินที่ดำคล้ำด้วยไฟไหม้ และเศษซากประปราย ตำรวจได้ปิดกั้นบริเวณนั้น และจัดการเรื่องนี้แบบอุบัติเหตุจราจร

แต่กลับไม่รู้ว่าเมื่อคืนที่นี่มีการสร้างสถานการณ์เพื่อลอบสังหาร

บ้านเก่าซู, เช้าตรู่

ซูเล่อนั่งอยู่บนระเบียงพร้อมหนังสือในมือ แต่เธอกลับใจลอย เพราะใจของเธอไม่ได้อยู่ตรงนี้ เธอยังเช็คมือถือหลายครั้ง เธอได้ส่งข้อความไปหาฮั่วเหยียนเซียวแล้ว แต่เขาไม่ได้ตอบ เธอคิดว่าเขาคงยุ่งกับงานจึงไม่ได้ดู

ในโรงพยาบาล

ถันหยางได้รับการปล่อยตัวหลังจากที่ได้พูดคุยมาตลอดทั้งคืน มีผ้าก็อชพันรอบหน้าผากของเขา เขาเฝ้าอยู่ข้างๆฮั่วเหยียนเซียว ดวงตาเต็มไปด้วยความกังวล

หมอมาตรวจที่ห้องแล้วสองครั้ง สาเหตุที่ฮั่วเหยียนเซียวยังไม่ฟื้นเพราะเลือดออกมากเกินไป แต่หมอก็พิจารณาถึงปัจจัยอีกหลายอย่าง และไม่กล้าประมาทแม้แต่นิดเดียว

ยิ่งไปกว่านั้น คนที่รับใช้ฮั่วเหยียนเซียวในครั้งนี้ ก็คือคนสนิทของผู้อำนวยการโรงพยาบาล และเป็นคนที่ผู้อำนวยการไว้วางใจได้มากที่สุด เพื่อให้แน่ใจว่าเขาจะไม่ถูกทำร้ายเป็นครั้งที่สอง

“แคก...” ด้วยเสียงแหบต่ำที่ไอ ผู้ชายซึ่งหลับใหลเปิดขนตาที่หนาของเขา และดวงตาที่ปกติมีไหวพริบและชาญฉลาดของเขายังคงพร่ามัวเล็กน้อย

“เหยียนเซียว, เหยียนเซียว แกฟื้นแล้วเหรอ” ฮั่วจยาเอื้อมมือไปจับมือของน้องชาย และเรียกเขาอย่างกระวนกระวายใจ

ฮั่วเหยียนเซียวกระพริบตา และพยักหน้าเล็กน้อย “พี่ ผมไม่เป็นไร”