รักป่วน ๆ ฉบับแม่เลี้ยงเดี่ยว นิยาย บท 1164

"เดิมทีสภาพของเหยียนเซียวตอนนี้ ไม่ควรได้รับอนุญาตให้ออกจากโรงพยาบาล แต่เขายืนยันที่จะออกจากโรงพยาบาล ผมจึงทำอะไรไม่ได้ ดังนั้นนอกจากดูแลเขาแล้ว ช่วยห้ามอย่าให้เขาออกกำลังกายหักโหม"

ใบหน้าสุดสวยของซูเล่อแดงก่ำอยู่สองสามวินาที การออกกำลังกายอย่างหักโหมนี้ไม่ได้หมายถึงการออกกำลังกายในโรงยิมอย่างแน่นอน

"โอเค ฉันเข้าใจแล้ว"

"ผมกังวลว่าแผลของเขาจะฉีกขาดอีกครั้ง ดังนั้นโปรดให้ความร่วมมือด้วยครับ"

ซูเล่อเม้มริมฝีปาก หน้าแดงและพยักหน้าอย่างจริงจัง "ฉันรู้ ฉันจะจำคำพูดของคุณเอาไว้"

"เอาล่ะ แมวก็ยังไม่ต้องเลี้ยงไปสักพัก เอามันไปเลี้ยงที่บ้านของผมก่อน" หลังจากตรวจสอบต่างๆ นานา เหล่าเซี่ยวคิดว่าควรจะแยกแมวตัวนั้นออกไป

"ตกลง งั้นฝากช่านช่านให้คุณเลี้ยงก่อนนะ" ซูเล่อพยักหน้า

เหล่าเซี่ยวกลับไปที่ห้องและทักทายฮั่วเหยียนเซียวก่อนจากไป ปล่อยให้คนรับใช้สองคนทำงานในคฤหาสน์ โลกภายนอกหน้าต่างเงียบสงบเป็นที่สุด

วันนี้เป็นวันที่สามของปีใหม่！

ซูเล่อกลับเข้าไปในห้อง มองไปที่ชายผู้ที่นั่งเบื่อหน่ายอยู่บนเตียง เธออดไม่ได้ที่จะถามว่า "ให้ฉันไปหาหนังสือมาอ่านฆ่าเวลาให้ไหม"

"เธอคิดว่าตอนนี้ฉันมีอารมณ์ที่จะอ่านหนังสือเหรอ" ชายคนนั้นหรี่ตาถามด้วยรอยยิ้ม

ซูเล่อกระพริบตา "แล้วคุณต้องการทำอะไร"

"เล่อเล่อ คืนนี้นอนห้องฉันได้ไหม！" ชายคนนั้นขอร้องด้วยเสียงแหบแห้ง

ซูเล่อรู้สึกประหม่า และรีบพูดว่า "คงไม่จำเป็น หมอเซี่ยวบอกให้ฉันอย่ารบกวนการพักผ่อนของคุณ และฉันกลัวว่าจะสัมผัสแผลของคุณ"

ฮั่วเหยียนเซียวเลิกคิ้วขึ้นเล็กน้อย เหล่าเซี่ยวพูดอะไรกับเธอ

"ฉันไม่สน คืนนี้เธอต้องนอนกับฉัน" ฮั่วเหยียนเซียวพูดด้วยน้ำเสียงต่ำและเอาแต่ใจ

ซูเล่อเห็นว่าเขาได้รับบาดเจ็บอยู่จึงเชื่อฟังเขา "ก็ได้！คืนนี้ฉันจะอยู่กับคุณ เดี๋ยวฉันจะให้แม่บ้านทำซุปตับหมูให้ คุณต้องกินนะ"

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน