รักป่วน ๆ ฉบับแม่เลี้ยงเดี่ยว นิยาย บท 1176

“นี่จะเพิ่มพลังชี่และเลือด ดื่มเยอะหน่อย” ฮั่วเหยียนเซียวหยิบซุปและเป่าเบาๆส่งให้เธอที่ตรงหน้า

ซูเล่อเหมือนแมวน้อยจอมตะกละ เธอรับมาและดื่มเข้าไปอึกใหญ่ ใบหน้าสวยของเธอแดงระเรื่อ มีสารอาหารยิ่งทำให้สวยขึ้น

บ่ายสองโมง ซูเล่อยังคงนอนอยู่บนโซฟาที่ชั้นสอง เมื่อคืนเธอนอนไม่พอ จึงได้แต่งีบหลับเพื่อชดเชย

ในขณะนั้น มือถือของเธอได้ดังขึ้น เธอชำเลืองมอง และถอนหายใจโดยไม่ได้พูดอะไร มารดานั่นเอง

“ฮัลโหล แม่”

“เล่อเล่อ แม่คิดหาวิธีทำไก่บ้านสองสามตัวให้ลูก แม่จะให้เหยียนเซียวส่งคนมาเอาที่นี่นะ ตอนนี้ลูกบำรุงร่างกายดีๆ อย่าเลือกมากรู้ไหมจ๊ะ”

“แม่คะ อย่าลำบากเลยค่ะ หนูอยู่ที่นี่มีทุกอย่างเลยค่ะ” ซูเล่อพูดกับมารดา

ดูเหมือนเรื่องที่เธอตั้งครรภ์ จะทำให้ทุกคนตื่นเต้นอย่างอดไม่อยู่จริงๆ คงกลัวเธอจะมีปัญหาอะไร

ฟ้ารู้ดินรู้ เมื่อคืนเธอเพิ่งจะเริ่มเอง!

เมื่อค่ำมืดลง คนรับใช้จัดข้าวของเสร็จก็ออกไปแต่เนิ่นๆ หลังจากซูเล่อช่วงบ่ายหลับไป ก็สดชื่นมาก เธอกำลังมาร์กหน้าในห้อง โคลนพอกหน้าสีดำปกคลุมทั่วใบหน้า ชายหนุ่มไม่ได้เคาะประตูด้วยซ้ำก็ผลักประตูเข้ามาเลย

“จ๊าก! อาเข้ามาได้ไง, ห้ามมองฉันนะ” ซูเล่อรีบปิดหน้า หน้าเธอเป็นแบบนี้เขาต้องหมดความสนใจเธอแน่ ไม่แน่ว่าอาจเหลือความทรงจำที่เลวร้ายไว้ให้เขาด้วย

ฮั่วเหยียนเซียวนั่งข้างๆเธอ และชื่นชมใบหน้าเล็กๆนี้อย่างสนใจ “ทาพวกนี้แล้วมีประโยชน์ไหม”

“ส่วนมากก็มีนะคะ!” ซูเล่อกระพริบตา

“พรุ่งนี้ฉันให้คนส่งมาให้เธอใช้ชุดหนึ่ง เธอต้องการอะไรรีบบอกเลยนะ, ฉันให้เธอได้ทุกอย่าง” ฮั่วเหยียนเซียวเปิดปากพูดอย่างอ่อนโยน แสงสว่างในดวงตาบอกได้ว่าเอาใจไปเลย

แม้ว่าหน้าของซูเล่อจะดำราวกับถ่าน ก็ยังไม่ลืมเปิดให้เห็นถึงรอยยิ้ม “ฉันไม่เอาอะไรทั้งนั้นค่ะ ฉันต้องการอา”

“ฉันเป็นของเธออยู่แล้ว ทำไมเหรอ เมื่อคืนเธอยังไม่รู้สึกถึงใช่ไหม” สายตาของชายหนุ่มเปล่งสัญญาณอันตราย

หน้าของซูเล่อตอนนี้มองไม่เห็นว่ามันแดงก่ำ เธอหัวเราะคิก “อื่อ รู้สึกถึงแล้ว”

“ยังมี เมื่อคืนทำไมเธอร้องไห้แบบนั้น” เมื่อคืนฮั่วเหยียนเซียวตกใจ

ซูเล่อกระพริบตา “จริงหรือคะ ถ้างั้นพรุ่งนี้อาให้เหล่าเซี่ยวออกหน้ามาอธิบายเถอะค่ะ ขอร้องอาล่ะ”

“เพราะอะไร”

“ฉัน…ฉันยังอยากอยู่ในโลกที่มีเราสองคน! ฉันยังไม่อยากรีบมีลูก ถ้ามีลูกก็ไม่สามารถอยู่ด้วยกันสองคนแล้ว” ซูเล่อมีมาร์กคลุมหน้าอยู่ คำพูดอะไรที่น่าอายที่ไม่กล้าพูดก็กล้าพูด

ประโยคเดียว เป็นที่แน่ชัดว่าอยากอยู่กับเขาสองคนในโลกนี้อย่างมีความสุข

ฮั่วเหยียนเซียวและเธอมีความคิดหนึ่ง การมีลูกไม่ต้องรีบร้อน เขาอยากเพาะปลูกความสัมพันธ์ที่ดีกับเธอ!

“ได้ พรุ่งนี้ฉันจะให้เหล่าเซี่ยวออกหน้าโทรให้พ่อกับแม่ ชี้แจงความเข้าใจผิดนี้ให้กระจ่างชัด”

ซูเล่อพยักหน้า รู้สึกว่ามาร์กเริ่มแห้งแล้ว “ฉันไปล้างมาร์ก”

ฮั่วเหยียนเซียวนั่งรอเธออยู่บนโซฟา ซูเล่อเข้าห้องน้ำล้างมาร์ก ใบหน้าเล็กๆที่ขาวกระจ่างใสอยู่ภายใต้แสงไฟ ผิวดูบอบบางและเปล่งประกาย ริมฝีปากสีแดงชุ่มชื้นดูน่ากระหาย ดวงตาคู่หนึ่งที่ใสสะอาด รับกับผมตรงยาวสีดำหนา ดูเหมือนเด็กนักเรียนหญิงที่เพิ่งออกมาจากโรงเรียน