รักป่วน ๆ ฉบับแม่เลี้ยงเดี่ยว นิยาย บท 1185

จั่วเหยียนตกใจจนเกือบหยุดหายใจ เมื่อเธอเงยหน้าขึ้นก็ต้องพบเข้ากับใบหน้าหล่อของใครคนหนึ่งที่ทำให้เธอต้องใจสั่น

ในวันนี้จั่วเหยียนก็แต่งหน้าทำผมมาสวยไม่แพ้เจ้าสาว ผมสั้นที่ถูกจัดให้เป็นทรงดูน่ารักสดใส ทำให้ชายหนุ่มที่มองลงมาถึงกับตาค้าง

“ขอบคุณค่ะ” จั่วเหยียนรีบผละออกจากอ้อมแขนของชายหนุ่ม

“ไม่เป็นไรครับ” ถันหยางเองก็รู้สึกเขินอายเล็กน้อย แต่ก็อดไม่ได้ที่จะเหลือบมองจั่วเหยียนอีกครั้ง เขาเพิ่งจะรู้ว่าเพื่อนเจ้าสาวเป็นสาวผมสั้นหน้าตาสะสวยขนาดนี้

ซูเล่อกำลังยืนควงแขนฮั่วเหยียนเซียวอยู่ข้างๆ พวกเขาหันมาสบตากัน ราวกับกำลังได้กลิ่นอายสีชมพูลอยออกมาระหว่างเพื่อนบ่าวสาวของพวกเขา

“ถันหยาง ฉันจะพาเล่อเล่อไปหาพ่อแม่ก่อนนะ นายก็ดูแลเพื่อนเจ้าสาวให้ทีล่ะ” ฮั่วเหยียนเซียวเอ่ยปากขึ้น

ถันหยางอึ้งไปเล็กน้อย ก่อนจะรีบพยักหน้า “ครับ ผมจะดูแลเพื่อนเจ้าสาวคนนี้เป็นอย่างดี”

“เธอชื่อจั่วเหยียน เป็นเพื่อนฉันเองค่ะ” ซูเล่อยิ้มก่อนจะแนะนำให้พวกเขาทั้งคู่รู้จักกัน “ส่วนสุดหล่อคนนี้ชื่อคุณถันหยาง เป็นผู้ช่วยหมายเลขหนึ่งของเหยียนเซียว เขาเก่งมากๆ เลยนะ ”

จั่วเหยียนหันไปสบตาถันหยาง และเม้มปากลงด้วยความเขินอาย ก่อนจะก้มหน้าลงมองปลายเท้าตัวเอง

ราวกับมีดอกไม้เบ่งบานอยู่รอบๆ ตัวพวกเขาทั้งคู่ ส่วนซูเล่อและฮั่วเหยียนเซียวก็ได้เดินจากไปแล้ว

ในตอนนั้นเอง จั่วเหยียนนึกอยากจะไปหยิบพวงมาลัยดอกไม้ ส่วนถันหยางก็กำลังอยากจะไปหยิบ IPAD มาดูงาน เมื่อทั้งสองได้ขยับตัวหันหน้ามาพร้อมกัน ทำให้พวกเขาชนกันทันที

ถันหยางถูกชนเข้าที่คางโดยหน้าผากของจั่วเหยียน

“ขอโทษครับ ขอโทษจริงๆ” ถันหยางรีบกล่าวขอโทษอย่างร้อนรน และมองเธอด้วยความกังวลใจ

จั่วเหยียนเองก็รีบขอโทษเช่นกัน “ขอโทษค่ะ คุณเจ็บไหมคะ”

หลังจากที่พวกเขาสบตากัน ทั้งคู่ก็ได้หัวเราะออกมาทันที ทำให้จั่วเหยียนยิ่งเขินอายไปกันใหญ่

เมื่อได้ฤกษ์ เจ้าบ่าวได้ออกมายืนรอเจ้าสาวที่หน้าเวที ซูเล่อได้ควงแขนคุณพ่อของเธอ พร้อมกับยกชายกระโปรงตัวเองเดินมาทางชายหนุ่ม

ในขณะที่พ่อของซูเล่อกำลังส่งเธอไปให้ฮั่วเหยียนเซียวก็ได้ร้องไห้ออกมาด้วยความดีใจ “เหยียนเซียว ดูแลเล่อเล่อให้ดีด้วยนะ” ฮั่วเหยียนเซียวตอบกลับสวี่อ้ายหัว “คุณพ่อสบายใจได้ครับ”

ประโยคสั้นๆ ที่เต็มไปด้วยความจริงจัง

ทำให้ซูกุ้ยชิงสบายใจที่จะยกลูกสาวให้ฮั่วเหยียนเซียว ซูเล่อเงยหน้าขึ้นมา ก่อนจะเห็นแววตาที่มุ่งมั่นของชายหนุ่มภายใต้ผ้าคลุมสีขาวอย่างชัดเจน เธอยกยิ้มขึ้น ฮั่วเหยียนเซียวก้มหน้ามองเธอผ่านผ้าคลุม ในวินาทีนั้น ราวกับเวลาได้หยุดชะงักไป

จู่ๆ คนทั้งงานก็ปรบมือขึ้น พวกเขากำลังเป็นพยานรักให้กับสามีภรรยาคู่นี้อยู่

ส่วนถันหยางที่ยืนอยู่ด้านบนเวที สายตาของเขามองไปทางเพื่อนเจ้าสาวที่อยู่ด้านหลังของซูเล่อ จั่วเหยียนก็เงยหน้าขึ้นมามองและถูกดึงดูดความสนใจจากชายหนุ่มด้วยเช่นกัน ทั้งสองสบตากันไปมา ถันหยางยกมือขึ้นเกาท้ายทอยของตัวเอง ส่วนจั่วเหยียนก็อมยิ้มด้วยความเขินอาย

หลังจากเอ่ยคำสาบานเสร็จ ก็ถึงเวลาที่ซูเล่อต้องโยนช่อดอกไม้ แต่ในเมื่อจั่วเหยียนยังยืนอยู่บนเวที ซูเล่อจึงหันหน้ามาทางเพื่อนรัก ก่อนจะโยนดอกไม้มาให้เธอ