รักป่วน ๆ ฉบับแม่เลี้ยงเดี่ยว นิยาย บท 1186

จั่วเหยียนยื่นมือออกรับดอกไม้เอาไว้ ซูเล่อจึงพูดขึ้น “เหยียนเหยียน ขอให้เธอหาความสุขของตัวเองให้เจอเร็วๆ นะ”

สายตาของจั่วเหยียนเหลือบมองไปทางถันหยางที่อยู่ข้างๆ เธอคิดว่าบางทีความสุขของเธออาจจะกำลังอยู่ข้างๆ เธอแล้วก็ได้

ต่อไปเป็นพิธีดื่มอวยพรให้คู่บ่าวสาว ฮั่วจยาและสามีได้ทำหน้าที่เป็นตัวแทนคุณพ่อคุณแม่กล่าวทักทายบรรดาแขกกิตติมศักดิ์ที่มาร่วมงาน โดยมีฮั่วเหยียนเซียวและถันหยางยืนอยู่ข้างๆ เนื่องจากซูเล่อกำลังตั้งครรภ์จึงไม่สามารถดื่มเหล้าและเดินไปเดินมาได้มากนัก เธอจึงไปพักผ่อนในห้องพักกับจั่วเหยียน

“เล่อเล่อ คุณถันหยางคนนั้น…เขามีแฟนหรือยัง” จั่วเหยียนถามอย่างอายๆ

“คุณถันหยางยังไม่มีแฟนหรอก ฉันได้ยินเหยียนเซียวบอกว่าเขายุ่งมากจนไม่มีเวลามีแฟนเลยล่ะ!” ซูเล่อตอบ และเธอก็มองความคิดของเพื่อนรักออก ซูเล่อยินดีเป็นอย่างมากที่จะทำหน้าที่เป็นแม่สื่อให้พวกเขา

“จริงเหรอ” แววตาของจั่วเหยียนเป็นประกาย

“เหยียนเหยียน คุณถันหยางเป็นคนดีจริงๆ เธอเก็บเขาไปพิจารณาหน่อยสิ!”

“เขา…เขาจะชอบฉันเหรอ” จั่วเหยียนไม่กล้าคิดไปไกล เพราะยังไม่รู้จักอีกฝ่ายมากนัก จึงกลัวว่าตัวเองจะไม่มีเสน่ห์มากพอให้เขามาสนใจ

“เหยียนเหยียน เชื่อฉันนะ เธอสวยมากๆ ผู้ช่วยถันต้องชอบเธอแน่ๆ” ซูเล่อพูดให้กำลังใจ

ในขณะนั้น ถันหยางที่เพิ่งกลับมาจากพิธีดื่มอวยพร เขาหน้าแดงแจ๋เพราะฤทธิ์เหล้า เนื่องจากวันนี้ฮั่วเหยียนเซียวไม่ดื่มเหล้า เขาจึงต้องรับหน้าที่ดื่มแทน

แต่วันนี้ถันหยางรู้สึกอิ่มเอมใจเป็นอย่างมาก เขาจึงดื่มเหล้าแทนเจ้านายอย่างมีความสุข

ในงานเลี้ยง สามีภรรยาทั้งสามคู่นั่งอยู่ที่โต๊ะเดียวกัน พวกเขามีออร่าของคู่รักชนชั้นสูงจึงทำให้ตกเป็นเป้าสายตาของแขกคนอื่นๆ ในงาน

พิธีแต่งงานจบลงในเวลาสองทุ่ม ไม่มีปาร์ตี้สละโสดหลังพิธี เนื่องจากฐานะทางสังคมของฮั่วเหยียนเซียวที่ต้องรักษาภาพพจน์ และผู้ที่มีภาระคนอื่นๆ ต่างก็ต้องกลับบ้านไปเลี้ยงลูก

ในขณะที่จั่วเหยียนกำลังจะขึ้นรถกลับบ้าน จู่ๆ ก็มีเสียงหนึ่งเรียกเธอมาจากด้านหลัง “คุณจั่วครับ วันนี้ผมดื่มเหล้ามา คุณช่วยไปส่งผมหน่อยได้ไหม”

สมกับเป็นถันหยางจริงๆ เมื่อก่อนเขาเดินตามเงาจั่วเหยียนมาตลอด แต่พอวันนี้เหล้าเข้าปาก ก็ทำให้เขากล้าที่จะพูดความคิดของตัวเองมากขึ้น

“ได้สิคะ! ได้เลย” จั่วเหยียนก็ยินดีที่จะให้ความช่วยเหลือเขาเช่นกัน

“ถันหยางเป็นคนมีความรับผิดชอบจริงๆ เหยียนเหยียน ฉันดีใจด้วยนะ” ซูเล่อพูดจากใจจริง

ผ่านไปเดือนกว่าๆ อันฉีได้คลอดลูกสาวออกมาอย่างปลอดภัย ทำให้ในตอนนี้เนี่ยเหยียนเฟิงได้กลายเป็นคุณพ่อเต็มตัว ตระกูลอันและตระกูลเนี่ยต่างดีใจกันยกใหญ่ในการได้เห็นหน้าเหลนคนแรกของตระกูล

โดยปกติแล้วเนี่ยเหยียนเฟิงทำงานอย่างใจเย็นและรอบคอบ แต่เมื่อพยาบาลนำลูกสาวมาให้เขาลองอุ้ม เขาก็ดูจะสับสนมึนงงทำตัวไม่ถูก เขาดูเด็กน้อยที่ร้องไห้จนหลับไปในอ้อมแขนอย่างระมัดระวัง ภาพนั้นทำให้เขาใจอ่อนยวบลงไปทันที

“ภรรยาของผมเป็นยังไงบ้าง”

“คุณนายเนี่ยกำลังพักผ่อนอยู่ เธอบอกว่าไม่อนุญาตให้คุณเข้าเยี่ยมค่ะ” พยาบาลนำคำสั่งของอันฉีมาแจ้งต่อเนี่ยเหยียนเฟิง

เนี่ยเหยียนเฟิงรู้สึกร้อนใจเป็นอย่างมาก เขาอยากจะไปอยู่เป็นเพื่อนอันฉี แต่ในเมื่ออันฉีออกคำสั่งขนาดนี้แล้ว เขาจึงทำได้แค่อยู่ด้านนอกรอให้เธอพักผ่อนเสร็จ

อันฉีหลังจากที่คลอดลูกเสร็จ เธอก็รู้สึกสบายตัวขึ้นเป็นกอง ราวกับทำภารกิจอันยิ่งใหญ่ได้สำเร็จ หลี่เซี่ยนที่อยู่ข้างๆ ก็มองดูเธออย่างสงสารจนแทบจะร้องไห้ออกมา กลายเป็นอันฉีต้องเข้ามาปลอบใจเธอแทน