รักป่วน ๆ ฉบับแม่เลี้ยงเดี่ยว นิยาย บท 12

“เด็กดี เชื่อผมนะ” สีจิ่วเฉินลูบหัวของเธอ

หัวใจของซ่งซานลิงโลดขึ้นมาทันที เธอคิดว่าเธอได้รับความรักทั้งหมดจากสีจิ่วเฉินแล้ว เมื่อเปรียบเทียบกับถังจือซย่า เธอได้รับการปลอบโยนที่มากกว่า เธอกลัวว่าหากโลภมากไปจะถูกกรรมสนอง จึงเลิกดื้อดึง

นอกจากนี้ ความงามของเธอไม่สู้ชาวบ้านเขา เธอต้องใช้อุปนิสัยเอาชนะใจสีจิ่วเฉิน อย่างเช่น เธอต้องเชื่อฟังเขาเหมือนแมวตัวหนึ่ง

เธอไม่จำเป็นต้องกังวลอะไรอีกแล้ว ก็เพราะถังจือซย่ากำลังจะถูกไล่ออกน่ะสิ!

เมื่อซ่งซานกลับไปแล้ว สีจิ่วเฉินต่อสายภายใน

“ฮัลโหล” เสียงของถังจือซย่าดังขึ้น

“มาที่ห้องทำงานของผมหน่อย” เสียงที่ทุ้มต่ำนั้นแฝงไปด้วยความหงุดหงิด

ถังจือซย่าสูดลมหายใจลึกๆ อยู่ในห้องทำงาน อย่างไรเสียก็หนีไม่พ้น อย่างมากก็แค่ไม่ได้ทำงานต่อที่ QR นี้

เธอขึ้นลิฟต์ไปที่ชั้นแปด เมื่อมาถึงหน้าประตูห้องทำงานท่านประธาน เธอเคาะประตูแล้วผลักเข้าไป

สีจิ่วเฉินนั่งอยู่บนเก้าอี้ประจำตำแหน่ง เขานั่งนิ่งเงียบ แต่กลับรู้สึกได้ถึงบรรยากาศที่อึมครึม

“อธิบายมาซิ” ในยามนี้ สีจิ่วเฉินเอ่ยถามในสถานะของเจ้านาย

ถังจือซย่าหรี่ตาลง ซ่งซานเป็นแฟนสาวของเขา แน่นอนว่าเขาจะเชื่อในสิ่งที่ซ่งซานพูด แล้วคำอธิบายของเธอจะมีประโยชน์อะไร

“ซ่งซานกับคุณมีความสัมพันธ์อะไรกันหรือคะ” ถังจือซย่าขมวดคิ้วแล้วถามเขา

“ถังจือซย่า คุณไม่รู้สถานะของตัวเองหรือ คุณเป็นพนักงานของผม เมื่อทำความผิดก็ควรจะอธิบาย” สีจิ่วเฉินเริ่มพูด

ถังจือซย่าเข้าใจในทันที เธอยิ้มที่มุมปาก “คุณก็เห็นแล้วนี่คะ ฉันตบเธอไปฉาดหนึ่ง ยังมีอะไรต้องอธิบายอีก”

“คุณตบเธอทำไม เพราะว่าเธอจะร้องเรียนคุณหรือ”

“ความแค้นส่วนตัวค่ะ วันนี้เธอมาหาฉันก็เพราะเรื่องความแค้นนั่น ฉันตบคนเป็นสิ่งที่ไม่ถูกต้อง แต่เธอก็สมควรถูกตบ” ถังจือซย่าเชิดคอขึ้นแล้วระบายความโกรธออกมา

สีจิ่วเฉินจ้องมองเธอด้วยสายตาที่ซับซ้อน เป็นเพราะการจากไปของแม่ของเธอและพ่อของเธอก็ไม่ได้อบรมสั่งสอน ทำให้เธอสั่งสมนิสัยก้าวร้าวและไม่มีเหตุผลเช่นนี้ อย่างนั้นหรือ

“ถังจือซย่า ถ้าคุณยอมรับผิด เรื่องวันนี้ผมจะไม่เอาความก็ได้นะ”

“รับผิดกับใคร ซ่งซานหรือคะ” ถังจือซย่าหัวเราะด้วยความโมโห เธอกัดฟันพูด “ยอมรับผิดกับเธอ ชาตินี้ไม่มีวัน”

“ถังจือซย่า ที่นี่เป็นบริษัท ไม่ใช่ที่ที่ให้คุณมาจัดการเรื่องความแค้นส่วนตัว” สีจิ่วเฉินชักจะหงุดหงิดแล้ว แม้ว่าผู้หญิงคนนี้จะเป็นลูกสาวของผู้มีพระคุณของเขา แต่ความอดทนเขาก็มีขีดจำกัด

ยิ่งไปกว่านั้น คนที่ถูกทำร้ายคือผู้หญิงที่เขาตามหามาห้าปี และเธอก็เป็นคนที่ฝังอยู่ในใจของเขามาตลอด

“งั้นฉันลาออกค่ะ” ถังจือซย่าพ่นออกมา ก็อยากให้เธอไปนักไม่ใช่หรือ ก็ดีเลย เธอก็ไม่ทำแล้ว

“ถังจือซย่า หยุดอยู่ตรงนั้น” เสียงตะโกนอย่างหนักแน่นของชายหนุ่มด้านหลังดังขึ้น

ถังจือซย่าหยุดแต่ไม่ได้หันกลับมา เพราะเธอรู้สึกรำคาญเมื่อเห็นหน้าชายคนนี้ เขาเป็นแฟนของซ่งซาน เธอเห็นเขาแล้วหงุดหงิด

เสียทีเกิดมาหล่อ ดันตาบอดเสียได้

“ผมไม่ได้ไล่คุณออก คุณทำงานที่นี่ต่อได้ ต่อไปอย่าให้เกิดเรื่องทำนองนี้ขึ้นอีก ได้ยินไหม” ชายหนุ่มที่อยู่ด้านหลังเธอไม่ได้ไล่เธอ

เขายังคงทำตามคำมั่นที่ให้ไว้กับคุณย่า ปกป้องดูแลเธอ

ถังจือซย่าเองก็ตัดใจไม่ได้จากตำแหน่งนี้ เพราะเธอรักในการออกแบบ เธอทำงานให้ QR มาสามปี เธอก็มีความรู้สึกผูกพันเช่นกัน

“ก็เหนื่อยน่ะสิ นายจะกลับมาเมื่อไหร่เนี่ย”

“คงต้องอีกหลายวันเลย ฉันมีข่าวดีมาบอก จะมีงานแสดงเครื่องประดับชั้นนำ ฉันใส่ชื่อของเธอลงไปในรายชื่อแขกรับเชิญแล้ว ไปร่วมงานสิ มีเซตอัญมณีที่เธออยากเห็นมากที่สุดด้วยนะ”

“อะไรนะ จริงๆ หรือ ดีจังเลย เมื่อไรล่ะ” ถังจือซย่ารู้สึกตื่นเต้น

“วันเสาร์นี้ งานเริ่มตอนหนึ่งทุ่ม และจะจบตอนสามทุ่ม มีคนช่วยเธอดูแลเฉินเฉินมั้ย” เสียงชายหนุ่มอีกฝั่งถามด้วยความเป็นห่วง

“มีๆ ฉันให้ผู้ช่วยมาช่วยดูแลเขาได้ หรือไม่ก็เรียกพ่อมาที่บ้าน” ถังจือซย่าไม่อยากพลาดงานแสดงเครื่องประดับที่สมบูรณ์แบบงานนี้ ในงานมีแต่ผลิตภัณฑ์ที่ออกแบบโดยนักออกแบบชั้นนำทั้งสิ้น

“ดีเลย ไปร่วมงานให้สนุกล่ะ รอฉันกลับไปจะเลี้ยงเธอมื้อใหญ่เลย”

“อื้อ! รอนายกลับมานะ” ถังจือซย่าวางสาย ร่างที่หล่อเหลาและสดใสปรากฏขึ้นในสมองของเธอ

เขาคือจ้านฉิงเหย่ เพื่อนที่เจอกันที่ต่างประเทศ เขาเป็นลูกชายของตระกูลที่มั่งคั่งร่ำรวย

ในชีวิตนี้ ทุกคนอาจจะได้พบเจอคนที่เข้ามาพลิกผันชะตาชีวิต และจ้านฉิงเหย่ก็คือคนคนนั้นในชีวิตของเธอ

คืนวันเสาร์ ก็มะรืนนี้แล้วน่ะสิ ถังจือซย่าตั้งตารอคอย

ในวิลล่าสุดหรู ซ่งซานกำลังประคบน้ำแข็งที่แก้มของเธอ เธอมองใบหน้าที่บวมออกมา เธอรู้สึกโกรธแค้นเป็นอย่างยิ่ง แต่ไหนแต่ไรเธอเฝ้าทะนุถนอมใบหน้าของเธอ แต่ตอนนี้ มันทั้งแดงทั้งบวม เป็นเพราะถังจือซย่า

“ถังจือซย่า นังตัวดี คราวหน้าฉันจะไม่มีวันปล่อยแกไปแน่” หลังจากที่ซ่งซานพูดจบ เธอหยิบ iPad ขึ้นมาอ่านข่าว ทันใดนั้น เธอเห็นดาราสาวโพสต์จดหมายเชิญ ซึ่งเป็นบัตรเข้าร่วมงานแสดงเครื่องประดับชั้นนำ

เธอยังบอกอีกว่า งานในครั้งนี้จะเชิญแขกพิเศษแค่สามสิบสองคน และผู้ที่ได้รับเชิญจะเป็นผู้ที่มีสถานะสูงศักดิ์เท่านั้น

ซ่งซานนึกอยากเข้าร่วมงานเลี้ยงครั้งนี้ทันที เพื่อเป็นการเปิดหูเปิดตาในแวดวงสังคมชั้นสูงและถีบสถานะของตัวเองขึ้น เนื่องจากเธอต้องการทำตัวให้เหมือนผู้ดีมีเงิน สำหรับเธอเองก็ไม่ได้มีสถานะพอที่จะเข้าร่วมงานนี้ แต่ตระกูลสีนั้นมี