“ฉิงเหย่ มาทำความรู้จักกับคุณอาชังเซิ่งสิ และนี่ก็อาหญิง ส่วนคนข้างๆ นี้คือเหลยหย่า ลูกสาวคนเดียวของคุณอาทั้งสอง ตอนเด็กๆ พวกลูกเคยเจอกันแล้ว” พ่อของเขาพูดพลางหัวเราะ เขามองดูเด็กสาวที่นั่งอยู่ตรงข้ามด้วยสายตารักใคร่เอ็นดู ราวกับกำลังมองลูกสะใภ้ของตัวเอง
“ใช่แล้ว! ตอนงานครบหนึ่งเดือนของเหลยหย่า พวกคุณสองคนก็พาฉิงเหย่มาด้วย ดูเหมือนฉิงเหย่เพิ่งจะสองขวบเองมั้งคะ! ตอนนั้นพวกเรายังมีความคิดจะให้เด็กทั้งสองหมั้นหมายกันไว้เลย” ผู้หญิงหน้าตาสะสวยที่นั่งตรงข้ามเอ่ยขึ้น
“ก็นี่ไงล่ะคะ! ถึงวัยอันควรพอดีเลย” รอยยิ้มปรากฏในดวงตาของคุณนายจ้าน เธอพินิจมองดูหันเหลยหย่าที่อยู่ตรงข้าม ไม่ว่าตรงไหน เธอก็รู้สึกพอใจไปหมด
นี่คือหญิงสาวที่เธอและสามีเลือกสรรมาอย่างดีสำหรับตำแหน่งสะใภ้ พ่อแม่ของเธอเป็นยักษ์ใหญ่ในวงการอาหารและเครื่องดื่ม ซึ่งมีความร่วมมือกับโรงแรมของพวกเขาอยู่มากมาย ในอนาคตเมื่อลูกชายสืบทอดกิจการก็คงต้องการการสนับสนุนของพวกเขา ดังนั้น วิธีที่ดีที่สุดคือการเกี่ยวดอง เมื่อสองครอบครัวรวมกันเป็นหนึ่ง ทรัพย์สินของวงศ์ตระกูลก็จะเพิ่มขึ้นเป็นเท่าทวีคูณ
และลูกชายเขาก็ไม่ต้องเป็นกังวลเรื่องธุรกิจในอนาคตว่าจะไม่มีคนให้การสนับสนุน ในเมื่อเขามีพ่อตาที่มีอิทธิพลและความสามารถอยู่ทั้งคน
พ่อแม่ของหันเหลยหย่าก็มีความคิดแบบเดียวกัน เมื่อสองครอบครัวเกี่ยวดองกันและร่วมมือกันอย่างแข็งแกร่ง ก็ไม่ต้องกังวลว่าตระกูลของพวกเขาจะไม่มีผู้สืบทอด พวกเขาพึงพอใจในตัวจ้านฉิงเหย่มาก
“ฉิงเหย่ ไม่เจอกันนานเลยนะ” หันเหลยหย่าทักทายด้วยความดีใจ นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่พวกเขาพบกัน ตอนที่อยู่ต่างประเทศ ทั้งสองต่างก็เป็นสมาชิกชมรมซูเปอร์คาร์เหมือนกัน
จ้านฉิงเหย่คือรักแรกพบของหันเหลยหย่า ตั้งแต่กลับมาจากต่างประเทศ สิ่งที่ทำให้เธอดีใจที่สุด ก็คือการที่พ่อแม่พวกเขาตั้งใจอยากจะให้พวกเขาได้เป็นคู่กัน
“เหลยหย่า ไม่เจอกันนานเลย คุณอา คุณอาหญิง ขอบคุณที่มาร่วมงานเลี้ยงของคุณยายนะครับ” จ้านฉิงเหย่กล่าวอย่างมีมารยาท
“เป็นเกียรติอย่างมากสำหรับพวกเราที่ได้มาร่วมงานเลี้ยงในคืนนี้” สองสามีภรรยาตระกูลหันตั้งใจมาร่วมงานในคืนนี้เป็นพิเศษ ก็เพื่อจะให้สองหนุ่มสาวได้มาพบหน้ากัน
“ฉิงเหย่ พาเหลยหย่าไปที่ห้องอาหารหาอะไรทานสิลูก พวกพ่อแม่จะรำลึกความหลังกัน” คุณนายจ้านขยิบตาให้ลูกชาย
ในใจของจ้านฉิงเหย่รู้สึกจนใจ จึงตอบไปอย่างมีมารยาท “ได้ครับ แม่”
จ้านฉิงเหย่พาหันเหลยหย่าออกมาที่โถงใหญ่ แล้วนำเธอตรงไปยังห้องอาหาร เมื่อหันเหลยหย่าหยิบอาหารเรียบร้อยแล้ว จ้านฉิงเหย่ก็ถือโอกาสปลีกตัวออกมา “เหลยหย่า ฉันมีธุระต้องทำ เธอค่อยๆ ทานไปนะ”
หันเหลยหย่ามองเขาด้วยความผิดหวังทันที วันนี้เธอลงทุนแต่งตัวอยู่ตั้งนาน แต่จ้านฉิงเหย่แทบจะไม่ได้มองเธอเลยด้วยซ้ำ ยิ่งตอกย้ำให้เธอรู้สึกเศร้าใจ
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: รักป่วน ๆ ฉบับแม่เลี้ยงเดี่ยว
ค่าต่อการอ่านหน้าต่อไปแพงจังค่ะ...
มาแล้ว พึ่งเข้ามาดู...
รอๆๆคะ...
สรุปเรื่องไม่ไปต่อแล้วเหรอค่ะ ติดตามมาตลอดหายไปอีกรอบ เสียดายจังค่ะ กำลังสนุกเลย ด้วยเพราะเหตุผลอะไร ยังไงก็ขอขอบคุณค่ะที่ทำให้การอ่านมีความสุขกับตัวละครที่สร้างจินตนาการให้นะ่ค่ะ...
เรืองหยุดชะงักอีกรอบแล้ว ผู้แต่งไม่สบายหรือเปล่าค่ะ หรือติดอะไรยังก็ขอเป็นกำลังใจให้น่ะค่ะ รอการกลับมาของนิยายเรื่องนี้อยู่ตลอดค่ะ...
หายไป 3 วันแล้ว ไม่ลงตอนเพิ่ม มีอะไรไหมค่ะ แอดมิน.....
หายไป 2 วันแล้ว ไม่ลงตอนเพิ่ม มีอะไรไหมค่ะ แอดมิน...
สนุกมากค่ะ อยากให้ลงสักวันล่ะ 20 ตอนเลยค่ะ สนุกมากๆๆและมีลุ้นด้วยว่าจะยังไงต่อ ต่อไปจะเป็นคู่ของท่านรองปะค่ะ รองประธาน น่ะจะมีนะ555...
น่าสงสารนางเอกจัง และสงสารพระเอกที่จะบอกคนที่ตนเองรักยังไง ว่าคู่หมั้นตัวเองเป้นญาติกัน...
ติดตามต่อค่ะ สนุกมากๆๆๆ...