รักป่วน ๆ ฉบับแม่เลี้ยงเดี่ยว นิยาย บท 1276

“เดี๋ยวก่อน ผมมีอะไรจะบอกคุณน่ะ” จ้านฉิงเหย่เรียกเธอ

ซือชิงหนิงอึ้งไปสักพัก ตลอดทางกลับบ้านเขาก็ไม่พูด ทำไมจะต้องมาพูดตอนนี้ล่ะ

“อะไร” ซือชิงหนิงกระพริบตามองเขา

“เข้ามาใกล้หน่อยสิ”

ซือชิงหนิงขยับเข้ามาใกล้เขาอย่างเชื่อฟัง จ้านฉิงเหย่ก็ขยับเข้ามาใกล้เธอเช่นกัน ใบหน้าของทั้งสองอยู่ใกล้กันจนสัมผัสได้ถึงลมหายใจของอีกฝ่าย ซือชิงหนิงกระพริบตาปริบๆ มองชายหนุ่ม และในตอนนั้นเองจ้านฉิงเหย่ก็ใช้มือจับท้ายทอยของเธอ ก่อนจะกดริมฝีปากลงบนอวัยวะเดียวกันอย่างเอาแต่ใจแต่ก็เต็มไปด้วยความอ่อนโยน

ซือชิงหนิงโน้มริมฝีปากลงและลองจูบตอบเขาอย่างเงอะๆ งะๆ

เมื่อจูบเสร็จ ชายหนุ่มก็พูดขึ้น “ผมชอบคุณ”

ที่แท้ก็ต้องปากชนปากก่อนเขาถึงจะยอมพูดคำนี้ออกมา! นี่ถ้าเขาไม่ได้จูบเธอเขาก็จะไม่พูดมันออกมาใช่ไหม

“ฉันรู้ ฉันก็ชอบคุณ” ซือชิงหนิงก็สารภาพกับเขา คำนี้ก็เป็นคำที่เธออยากพูดกับเขาเหมือนกัน

“คืนนี้คิดถึงผมด้วยนะ” จ้านฉิงเหย่กำชับ

“อืม ฉันจะคิดถึงคุณ” ซือชิงหนิงลงจากรถด้วยความพอใจ

เธอยืนอยู่หน้าประตูบ้านสักพัก ก่อนจะพบว่าจ้านฉิงเหย่กำลังโบกมือให้เธอเป็นนัยๆ ว่าให้เธอเข้าไปในบ้านก่อนเขาถึงจะไป แต่ซือชิงหนิงอยากจะรอส่งเขาก่อน!

ซือชิงหนิงจึงเดินเข้าไปในประตูเล็ก จากนั้นค่อยหันหน้ามามองรถที่ขับออกไปของจ้านฉิงเหย่ผ่านประตู ก่อนที่เธอจะเดินกลับเข้าไปในบ้านอย่างมีความสุข

แต่ทว่า บนระเบียงชั้นสาม มีใครคนหนึ่งเห็นเหตุการณ์ทุกอย่างที่เกิดขึ้น เธอเห็นตอนที่พวกเขาพลอดรักกันในรถ เห็นพวกเขาจูบกัน และเห็นพวกเขาร่ำลากันอย่างอาลัยอาวรณ์

ซือเฉียนเชียนกลัวว่าซือชิงหนิงจะได้แต่งงานกับจ้านฉิงเหย่ เพราะเธอเองก็เริ่มกลัวผู้ชายคนนี้แล้วเหมือนกัน

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน