รักป่วน ๆ ฉบับแม่เลี้ยงเดี่ยว นิยาย บท 1277

“แม่ ผมจะบอกเหตุผลที่มีเรื่องกับเขาให้แม่ฟังทีหลัง แต่ถ้าฝั่งนั้นจะเอาเรื่อง ก็ให้พวกเขามาหาผม”

พูดจบจ้านฉิงเหย่ก็วางสายไป สีหมิ่นถอดหายใจออกมาอย่างเหนื่อยใจ เพราะช่วงนี้ลูกชายของเธอทำงานหนักมาก เธอจึงปล่อยเขาไป

ในขณะเดียวกัน โทรศัพท์ของเธอก็ดังขึ้นอีกครั้ง เธอมองหมายเลขที่โทรเข้ามาก่อนจะรับสายด้วยความดีใจ “ฮัลโหล! พี่เกา”

“อาหมิ่นเหรอ! ครั้งที่แล้วที่เธอให้ฉันไปถามเด็กสาวคนนั้น ฉันถามมาให้แล้วนะ เธอโสดอยู่ คอนนี้ยังไม่ได้มีแฟน เธอวางแผนจะให้ฉิงเหย่มาพบเธอเมื่อไหร่ดีล่ะ ให้พวกเขาได้ทำความรู้จักกัน”

“ดีมากเลย ฉันชอบเด็กสาวคนนั้นมาก ฉันเจอเธอที่นิทรรศการเครื่องประดับครั้งที่แล้ว พวกเราคุยกันไม่กี่ประโยค แต่ฉันก็รู้เลยว่าเธอวางตัวดีมาก”

“ใช่ไหมล่ะ! เธอเป็นทายาทรุ่นที่สามของตระกูลเก่าแก่เชียวนะ การวางตัวก็ต้องดีอยู่แล้วล่ะ แถมยังหน้าตาสะสวยตามแบบฉบับหญิงงามโบราณอีก หาได้ยากจริงๆ”

“แต่ทุกครั้งที่ฉันจะให้ฉิงเหย่ไปดูตัวมันยากมากๆ ฉันกลัวว่าเขาจะไม่อยากพบเด็กคนนั้นน่ะสิ”

“อาหมิ่น นี่มันง่ายมากเลย! เธอก็แค่นัดลูกชายให้ออกมาทานข้าวโดยที่ยังไม่ต้องบอกว่าออกมาดูตัวสิ รอให้เขามาถึงแล้วพบกับเด็กคนนั้นก่อน ไม่แน่ว่าเขาอาจจะชอบเธอเลยก็ได้”

ฉีหมิ่นแววตาเป็นปรระกายขึ้นมาทันที แผนการของเพื่อนรักคนนี้ไม่เลวเลย ถ้าลองดูคงจะไม่เสียหายอะไร เธอจึงตอบตกลงไป “ได้ งั้นเอาตามนี้แหละ วันศุกร์นี้เธอก็นัดเด็กคนนั้นแทนฉันทีนะ แล้วฉันจะนัดลูกชายของฉันเอง พวกเรามาทานข้าวด้วยกัน”

“ได้เลย ไม่มีปัญหา”

“งั้นตามนี้นะ” สีหมิ่นกดวางสายไป แววตาเธอเป็นประกายอย่างมีความหวัง ถ้าลูกชายได้แต่งงานในปีนี้ อยากนานที่สุดปีหน้าเธอก็คงจะได้อุ้มหลานแล้ว

……

บ้านตระกูลซือ เวลาอาหารเช้า

พ่อซือกำลังนั่งทานอาหารเช้าอยู่ ก่อนจะหันไปมองลูกสาวทั้งสองคนหลายวินาทีก่อนจะตัดสินใจพูดกับลูกสาวคนโต “ชิงหนิง ตอนเที่ยงมีเวลาไหม ไปประชุมกับฉันทีสิ”

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน