รักป่วน ๆ ฉบับแม่เลี้ยงเดี่ยว นิยาย บท 1282

“ฉิงเหย่ พรุ่งนี้ตอนกลางคืนมีเวลาว่าง แม่จะพาลูกไปรับประทานอาหารค่ำ”

“แม่ครับ อาหารค่ำอะไร”

“อันนี้เป็นความลับก่อนจ๊ะ สรุปว่า พรุ่งนี้หลังห้าโมงเย็นต้องหาเวลาว่างด้วยนะรู้ไหม” สีหมิ่นพูด

“ตกลงครับ! ผมจะหาเวลาว่าง.” จ้านฉิงเหย่รับคำ

“ช่วงนี้ทำงานเหนื่อยไหม”

“ไม่ค่อยครับ รับมือไหว”

“มีเวลาว่างต้องกลับมาบ้านกินข้าวบ่อยๆ พวกเราไม่ได้เจอกันเกือบจะครึ่งเดือนแล้ว” สีหมิ่นบ่น

จ้านฉิงเหย่ตกใจเล็กน้อย เขาจำได้ว่าครั้งก่อนที่ไปกินอาหารเย็นที่บ้านก็ได้เจอกับซือชิงหนิง เขานึกว่ารู้จักซือชิงหนิงเป็นเวลานานแล้ว คิดไม่ถึงว่านี่เพิ่งจะครึ่งเดือน!

แบบนี้เรียกว่ารักแรกพบใช่ไหม

บางคนเพิ่งรู้จักกันไม่นาน กลับดูเหมือนว่าพวกเขาถูกกำหนดให้เป็นคนที่สำคัญที่สุดในชีวิตของเขา ราวกับว่าเขาหลีกเลี่ยงผู้หญิงทุกคนในช่วงหลายปีที่ผ่านมา เพียงเพื่อรอให้เธอปรากฏตัว

“เอาล่ะจ๊ะ ค่อยติดต่อกันพรุ่งนี้ตอนเย็น” สีหมิ่นพูดจบก็วางสายไป

มุมปากของจ้านฉิงเหย่โค้งขึ้น พรุ่งนี้ตอนเย็น เขาก็มีเรื่องจะรายงานพ่อและแม่เช่นกัน เชื่อว่าพวกท่านจะต้องมีความสุขแน่นอนหลังจากที่ได้ยิน

บ้านตระกูลซือ

ซือชิงหนิงถือชุดเสื้อผ้าเข้ามา ประจวบเหมาะได้เจอเข้ากับซือเฉียนเชียนและแม่ซือที่อยู่ดื่มน้ำชายามบ่ายกับเพื่อนรักหลี่หลิงอยู่

สายตาของซือเฉียนเชียนจ้องไปที่ถุงบรรจุของเธอ ในใจรู้สึกอิจฉาจากก้นบึ้งของหัวใจ ซือชิงหนิงเตรียมชุดไปทำงานเรียบร้อยแล้วหรือ

“ป้าหลิง มาแล้วเหรอคะ” ซือชิงหนิงวางเสื้อผ้าลง และนั่งลงที่โต๊ะเล็กริมระเบียง

“ชิงหนิงยิ่งมาก็ยิ่งสวยจริงๆเลย สวยตั้งแต่เด็กจนโตเลยนะเนี้ยะ!” หลี่หลิงพูดชมความสวย

“สวยอะไรที่ไหนกัน ฉันรู้สึกว่าก็ธรรมดาๆเอง!” แม่ซือยิ้มเล็กน้อย ในใจรู้สึกว่าลูกสาวของเธอสวย แต่ปากก็ไม่กล้าชม ในเวลาเดียวกัน ตอนนี้การดำเนินชีวิตของหลี่หลิงก็ทำให้เธอรู้สึกเห็นอกเห็นใจ

เธอพยายามที่จะไม่ชมลูกของตัวเองต่อหน้าเพื่อน เพราะลูกชายของเพื่อนถูกจับในข้อหาเล่นการพนัน คงอีกหลายปีกว่าจะได้ออกมา

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน