รักป่วน ๆ ฉบับแม่เลี้ยงเดี่ยว นิยาย บท 129

เธอหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมาด้วยความตื่นตระหนกและต่อสายหาแม่ของเธอ เธอรีบร้อนพูดอย่างกังวลเมื่ออีกฝ่ายรับสาย “แม่คะ รีบให้คุณอาจ้านมาดูเร็วเข้าค่ะ จ้านฉิงเหย่กำลังขอผู้หญิงคนอื่นแต่งงานอยู่ที่โถงใหญ่ค่ะ”

เธอร้อนใจจนแทบจะแย่แล้ว นี่มันเป็นไปได้อย่างไรกัน

ผู้หญิงที่จ้านฉิงเหย่ขอแต่งงานเป็นใคร ฐานะอะไร มาจากตระกูลไหน

ที่บันไดชั้นสอง ดวงตาเย็นเฉียบของสีจิ่วเฉินพุ่งตรงไปยังหญิงสาวบนเวที เขาหวังว่าเธอจะปฏิเสธเสียงดังใส่ญาติผู้น้องของเขา

เพราะเขาไม่อนุญาตให้เธอแต่งงานกับใครอย่างเด็ดขาด

เวลานี้ ความต้องการอันแข็งกร้าวผุดขึ้นในใจ เขาต้องการผู้หญิงคนนี้

ไม่ว่าจะเป็นเพราะคำสั่งของคุณย่า หรือจะเป็นเพราะบุญคุณที่แม่ของเธอช่วยชีวิตเขา เขาต้องการเธอทั้งนั้น

ความลังเลที่อยู่ในใจของเขามาตลอด บัดนี้ มันชัดเจนและแน่วแน่

ถังจือซย่าเป็นของเขา

และในเวลานี้เอง นายหญิงใหญ่แห่งตระกูลสีที่กำลังเดินออกมาจากห้องรับรองพิเศษ ก็ได้เห็นภาพการขอแต่งงานบนเวทีเข้าพอดี ดวงตาของเธอไม่ค่อยดีนัก เธอจึงรีบถามผู้คนรอบๆ ตัวเธอ

“บนเวที ใครกำลังขอแต่งงานหรือ!”

“นายหญิงใหญ่คะ เป็นจ้านฉิงเหย่หลานชายของท่านกำลังขอหญิงสาวคนหนึ่งแต่งงานค่ะ”

“หา! หญิงสาวบ้านไหนกัน” นายหญิงใหญ่สีหรี่ตามองดู เธอรู้สึกว่าหญิงสาวที่อยู่บนเวทีดูคุ้นตา เหมือนจะเป็น...จือซย่า...ใช่ไหมนั่น

คนข้างๆ บอกเธอเสียงดัง “ผู้หญิงที่หลานชายของท่านขอแต่งงานคือคุณถังจือซย่าค่ะ”

“อะไรนะ?” นายหญิงใหญ่สีตกตะลึง “จือซย่าหรือ?”

นี่มันเกิดอะไรขึ้น! คนที่เธอต้องการให้ถังจือซย่าแต่งงานด้วยก็คือสีจิ่วเฉินหลานชายอีกคนของเธอต่างหาก

ทำไมคนที่ขอแต่งงานกลับกลายเป็นฉิงเหย่ล่ะ?