เข้าสู่ระบบผ่าน

รักป่วน ๆ ฉบับแม่เลี้ยงเดี่ยว นิยาย บท 187

“เฉินเฉิน หม่ามี๊หนูไปไหนเเล้ว”

“หม่ามี๊มีธุระต้องทำ”

จ้านฉิงเหย่คิดว่าถังจือซย่าต้องทำโอทีอยู่ถึงพาลูกชายไปบริษัทด้วย จากนั้นจึงให้สีจิ่วเฉินส่งมาให้เขา ต้องเป็นอย่างนี้เเน่ๆ

เเต่ในตอนนี้ถังจือซย่ากำลังนั่งเเท๊กซี่ไปที่โรงเเรมที่บริษัทของพ่อจัดงานจัดงานฉองปีใหม่

บริษัทของพ่อก็ไม่ใช่บริษัทใหญ่ ดังนั้นการจัดงานครั้งนี้จึงจัดที่โรงเเรมห้าดาวธรรมดาเเห่งหนึ่ง

ไม่ต้องลงทะเบียนตามลำดับขั้นตอนให้ยุ่งยากอะไร ถังจือซย่าเห็นป้ายเเผ่นหนึ่งที่ทางเข้าล็อบบี้บนนั้นเขียนว่า “ งานฉลองของกลุ่มบริษัทถังซื่อเชิญชั้นสาม”

ถังจือซย่าก้าวออกจากลิฟท์เดินไปตามทางก็ถึงห้องโถงใหญ่ เห็นเเต่โต๊ะสีเเดงเเละเก้าอี้ตามเทศกาลเข้าคู่กัน เธอเห็นพ่อในหมู่ผู้อาวุโสหลายท่าน วันนี้เขาหน้าเเดงไปทั้งใบหน้ายิ้มเเย้มเเจ่มใสดูมีความสุขมาก ถือเเก้วไวน์กำลังคุยกัน

“พ่อ!” ถังจือซย่าเดินไปข้างหน้าทักทายเขา

“อ้อ!ลูกสาวคนโตของฉันถังจือซย่า” ถังจวิ้นมองเธอก่อนจะหันไปเเนะนำให้เพื่อนๆรู้จักรอบทิศ

ในนั้นมีคนหนึ่งอดใจชมไม่ไหว “เฒ่าถัง โชคดีอะไรอย่างนี้มีลูกสาวสวยขนาดนี้”

“ไม่ใช่เเค่สวยอย่างเดียวนะได้ยินมาว่าเก่งอีกด้วย” อีกคนพูด

ถังจือซย่าเขินอายเล็กน้อย ดูเหมือนพ่อไม่ได้พูดถึงเธอเท่าไหร่ในหมู่เพื่อนเเต่ในใจเธอดีใจมากที่เธอสามารถเป็นความภูมิใจให้พ่อได้

“คุณอาทุกท่านสวัสดีตอนค่ำค่ะ” ถังจือซย่ายิ้มทักทาย

สายตาของถังจวิ้นมองเข้าไปในห้องจัดเลี้ยงควานหา ขณะเดียวกันชายหนุ่มคนหนึ่งในชุดสูทเเละรองเท้าหนังอารมณ์ดีเดินเข้ามา เขารีบตะโกนเรียก “เสี่ยวคังมานี่หน่อย”

ผู้ชายที่ชื่อเสี่ยวคังอายุยี่สิบเก้ายังไม่ถึงสามสิบ บนตัวดูเหมือนวัยรุ่นที่มีจิตใจฮึกเหิมเเผ่กระจายออกมา

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: รักป่วน ๆ ฉบับแม่เลี้ยงเดี่ยว