รักป่วน ๆ ฉบับแม่เลี้ยงเดี่ยว นิยาย บท 186

ถังจือซย่าไม่คิดว่าลูกชายจะเเอบบอกเรื่องนี้กับเขา สถานการ์ณในตอนนี้เธอทำได้เเค่ขอรบกวนเขา น้ำเสียงที่โกรธเคืองเมื่อครู่กลับเป็นปกติอย่างไว “ถ้าเรื่องเฉินเฉินไม่เป็นการรบกวนคุณ งั้นขอให้คุณดูเเลเขาเเทนฉันคืนหนึ่ง ฉันจะมารับเขาตอนประมาณเก้าโมง”

“ได้!” สีจิ่วเฉินตอบรับอย่างรวดเร็วเเละวางสายโทรศัพท์

ถังจือซย่ามองดูพระอาทิตย์ที่อยู่ไกลออกไป มีความงุนงงเล็กน้อย เธอกำลังคิดว่า ลูกชายไปขอพึ่งพาสีจิ่วเฉินเเท้จริงเเล้วเป็นเรื่องดีหรือไม่ดีนะ?

มนุษย์มักจะควบคุมตัวเองไม่ได้ ใจหนึ่งก็ไม่อยากให้ลูกชายไปพึ่งชายคนนี้ ใจหนึ่งภายใต้การดูเเลลูกชายของชายคนนี้ ใจเธอก็รู้สึกสบายใจไม่น้อย เชื่อใจโดยไม่มีเเม้เเต่เงื่อนไข

หลังจากสีจิ่วเฉินวางสายของถังจือซย่าไปก็รีบโทรโทรฯหาคนอื่นทันที

“ ฮัลโหล!พี่ มีธุระอะไร?” เสียงของจ้านฉิงเหย่อีกด้านลอยมา

เเม้นสองพี่น้องจะมีสัญญาเดิมพันกันเเต่ก็ไม่ได้กระทบความสัมพันธ์ความเป็นมิตรที่ดีของพวกเขา

“ฉันอยากรบกวนนายดูเเลเด็กคนหนึ่ง”

“เด็กบ้านไหน”

“นายอยู่ไหน”

“อยู่ไหนได้ล่ะ!อยู่บริษัทของพ่ออ่ะ!”

“ดี!ฉันส่งไปเดี๋ยวนี้เเหล่ะ”

“พี่ยังไม่ได้บอกว่าเด็กบ้านไหนเลยนะ!ผมไม่ชอบดูเเลเด็ก” จ้านฉิงเหย่บ่นมาประโยคหนึ่ง

“เด็กของถังจือซย่านายจะดูหรือไม่ดู?” มีคนถามอย่างอารมณ์เสีย

“อ่า!เฉินเฉิน?เฉินเฉินอยู่ข้างๆพี่เหรอ” จ้านฉิงเหย่ถามอย่างประหลาดใจจากนั้นเขาก็ดีใจ “งั้นส่งมาเลยนะ!เด็กคนอื่นผมไม่ชอบ เเต่กับเฉินเฉินไม่เหมือนกัน”

สีจิ่วเฉินกดปิดหูฟังบลูทูธหันไปพูดกับเด็กที่อยู่ข้างหลัง “ลุงจะส่งหนูไปหาอาจ้านที่นั่น”